2025, Στον αστερισμό του D. Trump

Οι «επιπτώσεις» της αλλαγής ηγεσίας των ΗΠΑ για την Ευρώπη, για τη Δανία και τη Γροιλανδία, για τον Παναμά και τη Διώρυγα του, για την υπόλοιπη κεντρική και νότια Αμερική, για την Κίνα, Ιαπωνία, Ταιβάν και Νότια Κορέα, για τη Ρωσία και την Ουκρανία, για το Ιράν, το Ισραήλ και τη Συρία, για τη Μέση Ανατολή γενικότερα, καθώς επίσης για την Τουρκία και την Ελλάδα. Βασικό χαρακτηριστικό του προέδρου Trump, είναι τα «χρήματα προστασίας» από τους συμμάχους των ΗΠΑ – δηλαδή, από τους υποτελείς τους. Σε κάθε περίπτωση, οι προβλέψεις για το 2025 είναι εξαιρετικά δύσκολες, αφού οι γεωπολιτικές εντάσεις είναι τεράστιες – ενώ το παγκόσμιο χρέος έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα, όπως άλλωστε και οι πολυάριθμες οικονομικές/χρηματιστηριακές φούσκες, τα οποία είναι μοναδικά στην παγκόσμια ιστορία. Για χώρες δε σχετικά μικρές, όπως η Ελλάδα, απαιτείται η άμεση αμυντική και οικονομική θωράκιση τους – έτσι ώστε να είναι προετοιμασμένες για τα χειρότερα.

Κατά την άποψη μας, το 2025 θα επηρεασθεί σε μεγάλο βαθμό από τον πρόεδρο Trump – ιδίως επειδή διαφέρει από τους άλλους πολιτικούς της Δύσης σε σχέση με το ότι, προσπαθεί πραγματικά να εφαρμόζει τις προεκλογικές του δεσμεύσεις. Εν προκειμένω, η σημαντικότερη δέσμευση του ήταν το «Make America Great Again» – όπου όμως οφείλει να σημειώσει κανείς ότι, δεν είναι τόσο διαφορετικός από το κόμμα των Δημοκρατικών των ΗΠΑ, όσο θα πίστευε κανείς.

Απλούστατα, έχει μία ελαφρά διαφορετική προσέγγιση που βασίζεται κυρίως στα οικονομικά, επειδή το υπόβαθρο του είναι επιχειρηματικό – ενώ οι Δημοκρατικοί λειτουργούν κυρίως γεωπολιτικά, όπως άλλωστε και οι Ρώσοι. Σε κάθε περίπτωση, δεν συνηθίζει να κρύβει τις απόψεις του – οπότε μπορεί κανείς να προβλέψει τους στόχους του, σε σχέση με ορισμένες επιλεγμένες χώρες. Ειδικότερα τα εξής:

Ευρώπη

Είναι γνωστό σε όλους μας ότι, τα κράτη της ΕΕ είναι υποτελείς των ΗΠΑ – κάτι που συνέβη μετά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο, όπου στη δυτική Ευρώπη δημιουργήθηκαν διάφορες υπερατλαντικές δομές. Χωρίς να ανήκει κανείς σε αυτές, δεν είναι δυνατόν να ανελιχθεί στα καθιερωμένα ΜΜΕ και στην πολιτική, σε κάποιο βαθμό ούτε στις πολυεθνικές επιχειρήσεις – ενώ έτσι οι ΗΠΑ έχουν εξασφαλίσει την κυριαρχία τους στην ΕΕ, διασφαλίζοντας την άνοδο στην εξουσία μόνο εκείνων των κυβερνήσεων που τις υπηρετούν πιστά.

Η Ανατολική Ευρώπη είχε μεν την ευκαιρία να γίνει κυρίαρχη μετά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο, αλλά δεν τα κατάφερε – επειδή τα συστήματα της δεν προσέφεραν υλική ευημερία στους Πολίτες της. Έτσι, οι ΗΠΑ κατάφεραν να κυριαρχήσουν και εκεί – με βασική εξαίρεση τη Ρωσία, μεταξύ άλλων επειδή έκαναν τεράστια λάθη μέσω του ΔΝΤ, όταν βυθίστηκε στην κρίση (ανάλυση). Στα περισσότερα όμως ανατολικά κράτη εδραίωσαν την κυριαρχία τους, με την επέκταση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ – ενώ το πρόσφατο παράδειγμα της Ρουμανίας, τεκμηριώνει πόσο «δεμένες» έχουν οι ΗΠΑ αυτές τις χώρες.

Εν προκειμένω, επειδή κανένας πολιτικός ρητά πιστός στις ΗΠΑ δεν κατάφερε να περάσει στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, οι εκλογές ακυρώθηκαν – σημειώνοντας πως οι ΗΠΑ το απαίτησαν αρκετά ανοιχτά, χωρίς κανέναν  ενδοιασμό.

Συνεχίζοντας, στην προηγούμενη θητεία του ο Trump είχε δηλώσει ξεκάθαρα, αυτό που οι Δημοκρατικοί και οι «δεξαμενές σκέψης» τους έλεγαν μόνο στα κρυφά – το ότι τα ευρωπαϊκά κράτη θα πρέπει να πληρώσουν για το ΝΑΤΟ περισσότερα χρήματα για προστασία. Αυτές οι πληρωμές «χρημάτων προστασίας» πραγματοποιούνται κυρίως μέσω των εξής δύο διαύλων:

(α) της επιστροφής των «εξόδων κατοχής» των αμερικανικών στρατευμάτων στην Ευρώπη, τα οποία αναφέρονται επίσημα ως έξοδα στάθμευσης των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ και (β) της αύξησης των αμυντικών προϋπολογισμών των ευρωπαϊκών κρατών, όπου τα περισσότερα όπλα αγοράζονται από τις ΗΠΑ.

Ειδικά όσον αφορά τη Γερμανία, η κυβέρνηση της έχει ισχυρισθεί πως δεν γνωρίζει πόσα πληρώνει η χώρα, για την παρουσία των αμερικανικών στρατευμάτων – κάτι που δεν είναι αλήθεια, αφού η γερμανική πρεσβεία στις ΗΠΑ έχει δημοσιεύσει στο παρελθόν στοιχεία (πηγή, πηγή). Σε κάθε περίπτωση, ο Trump είχε απαιτήσει το 2019 να πληρώσει η Γερμανία στο κόστος των Αμερικανών στρατιωτών που σταθμεύουν στη χώρα, συν 50% επί πλέον – για την τιμή που τις έκαναν οι ΗΠΑ να τους φιλοξενήσει (πηγή).

Σήμερα πάντως, ο Αμερικανός πρόεδρος απειλεί να παράσχουν οι ΗΠΑ προστασία μόνο σε χώρες του ΝΑΤΟ που θα αυξήσουν τις αμυντικές τους δαπάνες στο 3% του ΑΕΠ τους – ενώ η Γερμανία δαπανά λιγότερο από 1,5%, όπως και αρκετές άλλες χώρες. Για να αυξηθούν βέβαια σε τέτοιο βαθμό οι αμυντικές τους δαπάνες, θα πρέπει να προβούν σε μεγάλες περικοπές στους προϋπολογισμούς τους – κάτι που θα επιδεινώσει την ανάπτυξη στην Ευρώπη, η οποία είναι ήδη αναιμική.

Ειδικότερα η ευρωπαϊκή οικονομία, ιδιαίτερα των βιομηχανικών χωρών του κέντρου, έχει αποδυναμωθεί σε μεγάλο βαθμό από τον πόλεμο της Ουκρανίας που της στέρησε τη φθηνή ρωσική ενέργεια – στην οποία στηριζόταν η ανάπτυξη της, μαζί με το χαμηλό αμυντικό κόστος. Ακόμη χειρότερα, η κυβέρνηση Biden ψήφισε τον ονομαζόμενο «αντιπληθωριστικό νόμο» (ανάλυση) – μέσω του οποίου υπόσχεται στις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις επιδοτήσεις συνολικού ύψους 370 δις €, συν φυσικά το χαμηλότερο ενεργειακό κόστος, εάν μεταφέρουν την παραγωγή τους από την Ευρώπη στις ΗΠΑ.

Προφανώς ο Trump θα συνεχίσει σε αυτόν το δρόμο – αφού έχει ήδη δηλώσει πως η ΕΕ θα πρέπει να αγοράζει περισσότερο πετρέλαιο και φυσικό αέριο από τις ΗΠΑ, για να ισοσκελίσει το εμπορικό της πλεόνασμα με τη χώρα του (πηγή). Το εμπορικό έλλειμμα πάντως των ΗΠΑ σε σχέση με την ΕΕ είναι κατά μέσον όρο 133 δις € τα τελευταία χρόνια, όταν η Κίνα έφτασε να έχει πλεόνασμα 397 δις € το 2022 απέναντι στην ΕΕ (γράφημα) – τεράστιο το αμερικανικό έλλειμμα κατά τον Trump που απείλησε πως εάν δεν ισοσκελισθεί, θα επιβάλει «ατελείωτους δασμούς».

ΗΠΑ Trump

Το πώς θα ανταπεξέλθουν οι Αμερικανοί με αυτούς τους δασμούς που θα εκτοξεύσουν τον πληθωρισμό, δεν φαίνεται να τον απασχολεί – ούτε το πώς θα διατηρήσει το δολάριο ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, χωρίς τα εμπορικά ελλείμματα που απαιτούνται. Ούτε φυσικά το πώς εάν το δολάριο έχανε τη θέση του ως παγκόσμιο αποθεματικό και συναλλακτικό νόμισμα, οι ΗΠΑ θα χρεοκοπούσαν ακαριαία – με τον πληθωρισμό στη στρατόσφαιρα.

Η ΕΕ φυσικά προσπαθεί να αποφύγει τον εμπορικό πόλεμο μέσω των δασμών, αυξάνοντας τις αγορές πετρελαίου, φυσικού αερίου και γεωργικών προϊόντων από τις ΗΠΑ – γεγονός που ίσως αποτελεί έναν από τους λόγους, για τους οποίους η κυρία von der Leyen ισχυρίσθηκε πρόσφατα με κάθε σοβαρότητα ότι, το αμερικανικό φυσικό αέριο θα ήταν φθηνότερο από το ρωσικό, απαιτώντας από την ΕΕ να αγοράζει αμερικανικό, σταματώντας το ρωσικό.

Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, σημειώνοντας πως οι αμερικανικές εταιρίες φυσικού αερίου έχουν επταπλασιάσει τα κέρδη τους το 2022 στα 301 δις $ (γράφημα), θα αποτελούσε έναν διπλά αποτελεσματικό τρόπο μείωσης του εμπορικού ελλείμματος των ΗΠΑ εις βάρος της ΕΕ – αφενός μεν επειδή οι πωλήσεις αμερικανικού αερίου θα αύξαναν τις εξαγωγές των ΗΠΑ στην ΕΕ, αφετέρου λόγω του ότι, το ακριβό φυσικό αέριο θα επιδείνωνε την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας, μειώνοντας τις εξαγωγές της στις ΗΠΑ και αυξάνοντας τις αμερικανικές εισαγωγές.

ΗΠΑ Trump

Screenshot

Το τελευταίο όμως, η μειωμένη δηλαδή ανταγωνιστικότητα της ΕΕ, θα ήταν επίσης δώρο για την Κίνα – αυξάνοντας ακόμη περισσότερο τα πλεονάσματα της απέναντι στην ΕΕ και καθιστώντας την λιγότερο ευάλωτη στους δασμούς που απειλεί να της επιβάλει ο Trump. Ενδεχομένως, ο Αμερικανός πρόεδρος δεν έχει σκεφθεί αυτήν τη συνέπεια, αφού θεωρεί ως βασικό εχθρό των ΗΠΑ την Κίνα – σημειώνοντας πως οι δασμοί είναι φόροι που επιβαρύνουν σε τελική ανάλυση τους εγχώριους καταναλωτές, ενώ τροφοδοτούν φυσικά τον πληθωρισμό, όταν δεν υπάρχει αντίστοιχη εγχώρια παραγωγή.

Από την άλλη πλευρά, για να αποκλείσει ο Trump την προμήθεια ενέργειας της ΕΕ από τη Ρωσία, θα πρέπει να διατηρήσει ανέπαφη τη «σφήνα» μεταξύ της Ευρώπης και της Ρωσίας – την Ουκρανία δηλαδή και τον πόλεμο (ανάλυση). Επομένως, μάλλον δεν θα θελήσει να τερματίσει τον πόλεμο που ωφελεί τριπλά τις ΗΠΑ (πολεμικός εξοπλισμός, εξαγωγές ενέργειας, ανταγωνιστικότητα) – τουλάχιστον όχι τόσο σύντομα, όσο πιστεύει κανείς. Εναλλακτικά βέβαια, θα πρέπει να βρει άλλον τρόπο «απομόνωσης» της Ρωσίας από την ΕΕ και ειδικά από τη Γερμανία – κάτι που όμως συνεχίζει να μην ωφελεί τις ΗΠΑ, σε σχέση με την Κίνα.

Σε κάθε περίπτωση, το πρόβλημα δεν είναι ποιος ευρίσκεται στην εξουσία στις ΗΠΑ – αλλά οι ίδιες και η διεκδίκηση της συνέχισης της παγκόσμιας κυριαρχίας τους στον πλανήτη. Αδιαφορούν στην ουσία για το τι θα συμβεί στον υπόλοιπο κόσμο και η ΕΕ το νοιώθει πολύ καλά σήμερα – επίσης η ΕΕ πιστεύει ότι, δεν θα βελτιωθεί η θέση της από την προεδρία Trump αλλά, αντίθετα, θα επιδεινωθεί σε μεγάλο βαθμό.

Εάν πάντως δεν υπάρξει μία πραγματική αντίσταση της ΕΕ, μία αλλαγή παραδείγματος, θα κινδυνεύσουν με κατάρρευση οι μεγάλες οικονομίες της, με πρώτες τη Γαλλία και την Ιταλία – οι οποίες έχουν τεράστια ελλείμματα και χρέη, με μία κοινωνική έκρηξη προ των πυλών. Ειδικά η Ιταλία σείεται από συνεχείς απεργίες, ενώ η πολιτική κρίση στη Γαλλία είναι σχεδόν εκτός ελέγχου – όταν στη Γερμανία, παρά το ότι παραμένει ισχυρή, με μεγάλα πλεονάσματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της (+5,9% του ΑΕΠ το 2023, πάνω από 250 δις € το 2024) και χαμηλό δημόσιο χρέος (62,9% του ΑΕΠ), έπεσε η κυβέρνηση.

Το μεγάλο πρόβλημα βέβαια της Γερμανίας ήταν και παραμένει να είναι η έλλειψη πρώτων υλών – όπως το Γάλλιο και το Γερμάνιο, όπου η Κίνα έχει σχεδόν το μονοπώλιο και θέλει να σταματήσει τις εξαγωγές τους.

Επομένως, δεν είναι πια καθόλου βέβαιη η διατήρηση της ΕΕ, ούτε της Ευρωζώνης – πόσο μάλλον όταν πολλές άλλες χώρες, όπως η Σουηδία, η Ολλανδία κλπ., είναι επίσης αντιμέτωπες με μεγάλα προβλήματα, κυρίως με μία αναιμική ανάπτυξη ή ύφεση και με πτώση της βιομηχανικής τους παραγωγής. Ειδικά όσον αφορά την Ελλάδα, δυστυχώς η οικονομία της στηρίζεται σε δύο προκυκλικούς και άρα πολύ επικίνδυνους κλάδους, σε εποχές κρίσεων – στη ναυτιλία και στον τουρισμό.

Παναμάς

Συνεχίζοντας, πρόσφατα ο Trump δήλωσε ότι, οι ΗΠΑ ληστεύονται στη Διώρυγα του Παναμά, όπως παντού αλλού – επειδή τα τέλη διέλευσης είναι εξαιρετικά υψηλά. Υπενθύμισε δε πως οι ΗΠΑ κατασκεύασαν το κανάλι το 1914 και «το παράτησαν ανόητα» – όταν ο πρόεδρος Carter το παρέδωσε στον Παναμά.

Δεν είπε βέβαια πως για να κατασκευασθεί το κανάλι, οι ΗΠΑ έπρεπε προηγουμένως να χρησιμοποιήσουν βία – επειδή η Κολομβία δεν συμφωνούσε με την κατασκευή. Ότι οι ΗΠΑ έστειλαν στρατεύματα σε μία σύγκρουση εκεί, κατέλαβαν εδάφη και ιδρύθηκε το κράτος του Παναμά – χωρίστηκε λοιπόν από την Κολομβία και πλέον, ως υποτελές των ΗΠΑ, συμφώνησε τότε με την κατασκευή του καναλιού.

ΗΠΑ Trump

Περαιτέρω, σχετικά με την παράδοση της Διώρυγας του Παναμά, ο Trump απείλησε λέγοντας ότι, εάν δεν ακολουθούνταν οι αρχές της γενναιόδωρης χειρονομίας προσφοράς των ΗΠΑ, η χώρα του υπό τον ίδιο, θα απαιτούσε να της επιστραφεί η διώρυγα – ολοκληρωτικά και γρήγορα.

Ο πρόεδρος του Παναμά τώρα απάντησε λέγοντας ότι, κάθε τετραγωνικό μέτρο της διώρυγας ανήκει και θα ανήκει στον Παναμά – κάτι που εξόργισε τον Trump, ο οποίος απάντησε μέσω της πλατφόρμας του «Θα το δούμε αυτό» (πηγή). Σε μία άλλη ανάρτηση του δε, το χαρακτήρισε ήδη ως «Κανάλι των ΗΠΑ» (πηγή) – καλωσορίζοντας τους επισκέπτες του.

Σε κάθε περίπτωση, η Διώρυγα του Παναμά είναι πολύ σημαντική από οικονομικής άποψης – επειδή επιτρέπει στα εμπορικά πλοία να αποφεύγουν μία παράκαμψη 25.000 χιλιομέτρων γύρω από τη Νότια Αμερική, όταν ταξιδεύουν από τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό ή αντίστροφα. Είναι όμως επίσης σημαντική από στρατιωτικής πλευράς – αφού μέσω αυτής το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ μπορεί να μετακινείται γρήγορα, ανάμεσα στους δύο ωκεανούς.

ΗΠΑ Trump

Επομένως, η σύγκρουση του Trump με τον Παναμά είναι πολύ σημαντική, δεν αφορά το κόστος διέλευσης και δεν γνωρίζει κανείς πού θα καταλήξει – χωρίς να αποκλείεται η στρατιωτική εισβολή, ειδικά μετά τις αναφορές του στην εξαγορά της Γροιλανδίας από τη Δανία!

Συμπερασματικά δε, όποιος ελέγχει τη Διώρυγα του Παναμά, ελέγχει όλη τη ναυτιλιακή κίνηση στο ισημερινό γεωγραφικό πλάτος του Ειρηνικού και του Ατλαντικού Ωκεανού – ενώ, με δεδομένο το ότι οι ΗΠΑ σχεδιάζουν να κατασκευάσουν τη ναυτική τους βάση στη Γη του Πυρός στη νότια Αργεντινή, για να ελέγχουν τις ναυτικές οδούς στα στενά του Μαγγελάνου, ενδεχομένως ο στόχος τους είναι να ελέγχουν όλες τις ναυτιλιακές μεταφορές στην ήπειρο. Επίσης όμως να αμποδίσουν την πρόσβαση της Κίνας στη Λατινική Αμερική – παρά το ότι η Κίνα έχει επενδύσει ένα μεγάλο ποσόν στην εμβάθυνση του καναλιού. Κάτι τέτοιο όμως θα απαιτούσε τη στρατιωτική εισβολή τους στον Παναμά – μία πιθανότητα που δεν είναι αμελητέα.

Νότια και Κεντρική Αμερική

Στο «Δόγμα Monroe» και τη σημασία του για τις ΗΠΑ έχουμε ήδη αναφερθεί, σε σχέση με την Κίνα (ανάλυση) – ενώ ο Παναμάς δεν είναι η μοναδική χώρα της νοτίου και κεντρικής Αμερικής που ο Trump θέλει να επαναφέρει υπό τον έλεγχο των ΗΠΑ, με την Αργεντινή του Milei να είναι ήδη πλήρως ελεγχόμενη (ανάλυση).

Μία από αυτές τις χώρες είναι η Βενεζουέλα, η οποία ξέφυγε από τον αμερικανικό έλεγχο πριν από περισσότερα από 20 χρόνια, υπό τον πρόεδρο Τσάβες – ενώ έκτοτε οι ΗΠΑ προσπαθούν να την επαναφέρουν, με κυρώσεις και με απόπειρες πραξικοπημάτων. Η τελευταία τέτοια απόπειρα έλαβε χώρα επί Trump – όταν τόσο οι ΗΠΑ, όσο και η Δύση, υποστήριξαν τον ηγέτη του πραξικοπήματος ή όπως αλλιώς θέλει να το χαρακτηρίσει κανείς, τον J. Guaido.

Ο στόχος των ΗΠΑ είναι φυσικά το πετρέλαιο, αφού η Βενεζουέλα είναι μία χώρα με τα μεγαλύτερα αποθέματα παγκοσμίως – οπότε λογικά οι αμερικανικές εταιρίες ενδιαφέρονται, όπως επίσης η αμυντική βιομηχανία των ΗΠΑ. Ως εκ τούτου, αποτελεί ένα από τα αγαπημένα θέματα του νέου προέδρου – ο οποίος δεν πρόκειται να αφήσει τη Βενεζουέλα εκτός του ελέγχου του, ακόμη και αν χρειαστεί η πολιτική αποσταθεροποίηση ή η κατάληψη της.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τη Βολιβία, όπου όμως το θέμα δεν είναι το πετρέλαιο, αλλά το λίθιο – υλικό εξαιρετικά σημαντικό για τις μπαταρίες των ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Οι ΗΠΑ υπό τον Trump, θεωρείται πως οργάνωσαν επίσης ένα πραξικόπημα το 2019, για να ελέγξουν το λίθιο (πηγή) – ενώ υπάρχει μία ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια.

ΗΠΑ Trump

Ειδικότερα, επειδή προφανώς ο E. Musk που φαίνεται πως θα παίξει κάποιο σημαντικό ρόλο στην κυβέρνηση Trump ενδιαφέρεται για το λίθιο, λόγω της Tesla, μετά το πραξικόπημα και ενώ η Βολιβία ήταν αναστατωμένη, έγραψε τα εξής στο Twitter: «Θα εξαφανίσουμε όποιον θέλουμε! Αντιμετωπίστε το». Στη συνέχεια όμως διέγραψε γρήγορα την ανάρτηση – κατανοώντας πως έμοιαζε με απειλή.

Παρεμπιπτόντως εδώ, εκτός του ότι ο Musk στήριξε δημόσια το ακροδεξιό AfD στη Γερμανία, πιθανότατα επειδή προσβλέπει στην άνοδο κομμάτων που θα τον στηρίξουν στην ΕΕ, ακούγεται πως χρηματοδοτεί τον Farage στη Μ. Βρετανία – κάτι που εάν αποδειχθεί ότι ισχύει, θα συμβεί και σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Από τη στήριξη πάντως του Trump λέγεται πως έχει κερδίσει ήδη περί τα 200 δις $ – ενώ είναι ακόμη η αρχή. Κατά την άποψη μας είναι πρωτοπόρος στον τομέα, έχοντας κατανοήσει τα επιχειρηματικά οφέλη της πολιτικής – ενώ μάλλον θα τον ακολουθήσουν και άλλοι.

Τέλος, η Βραζιλία ως μέλος των BRICS είναι ένα «αγκάθι», σε σχέση με τα σχέδια των ΗΠΑ για τη Λατινική Αμερική – ενώ ο πλούτος της σε ενεργειακές πηγές και η άνοδος των τιμών τους, της επιτρέπει να παραμένει σχετικά ανεξάρτητη, έχοντας στο παρελθόν υποφέρει τα πάνδεινα από το ΔΝΤ, όπως άλλωστε και η Νότια Αφρική (ανάλυση).

Δανία και Γροιλανδία

Ήδη το 2019, ο Trump είχε δηλώσει πως ήθελε να αγοράσει το νησί της Γροιλανδίας από τη Δανία – ενώ η κυβέρνηση της Δανίας ανακοίνωσε μια τεράστια αύξηση στις αμυντικές δαπάνες της για τη Γροιλανδία, όταν επανέλαβε την επιθυμία του να αγοράσει την περιοχή της Αρκτικής (πηγή).

Φυσικά τότε οι Δανοί δεν ήταν καθόλου ενθουσιασμένοι – ενώ η πρωθυπουργός δήλωσε πως ήλπιζε ότι, επρόκειτο για αστείο. Δεν ήταν όμως, με κριτήριο το ότι ο Trump το θεώρησε απόρριψη εκ μέρους της Δανίας, θύμωσε και ακύρωσε μία προ πολλού προγραμματισμένη επίσκεψη του στη χώρα – παρά το ότι είναι σημαντικός σύμμαχος των ΗΠΑ.

Σε κάθε περίπτωση, ο Trump ασχολείται ξανά με το θέμα – αφού όταν ανακοίνωσε το διορισμό του νέου πρεσβευτή των ΗΠΑ στη Δανία, ενός γνωστού επιχειρηματία, έγραψε μεταξύ άλλων τα εξής στην πλατφόρμα του: «Για το συμφέρον της εθνικής ασφάλειας και ελευθερίας σε όλο τον κόσμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες πιστεύουν ότι, η ιδιοκτησία και ο έλεγχος της Γροιλανδίας είναι απόλυτη αναγκαιότητα» (πηγή) – με τους Δανούς να αναρωτιούνται εάν πρόκειται για κάποιον παρανοϊκό.

Σημειώνοντας πως η επιλογή των εκάστοτε πρέσβεων είναι σημαντική, όσον αφορά τις προθέσεις του Trump, το θέμα της Γροιλανδίας αφορά επίσης το πετρέλαιο και τους άλλους ορυκτούς πόρους – ενώ κάτι στο οποίο δεν δίνεται προσοχή από τα ΜΜΕ, είναι οι αυξανόμενες εντάσεις στην περιοχή του Βορείου Πόλου. Εν προκειμένω, τα γειτονικά κράτη συγκρούονται για τους ορυκτούς πόρους που υποψιάζονται ότι, ευρίσκονται κάτω από το βυθό – ενώ τα δικαιώματα τους αντλούνται από το μήκος των ακτών τους στον Αρκτικό Ωκεανό.

Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που η Γροιλανδία είναι τόσο σημαντική για το νέο πρόεδρο των ΗΠΑ, ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του ως εκπρόσωπο των συμφερόντων της αμερικανικής πετρελαϊκής βιομηχανίας – ενώ εάν η Γροιλανδία αποτελούσε μέρος των ΗΠΑ, θα επέκτεινε σημαντικά την ακτογραμμή/ΑΟΖ τους στον Αρκτικό Ωκεανό, όπου οι συγκρούσεις των μεγάλων δυνάμεων (ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία) είναι μεγάλες.

Έτσι άλλωστε μπορούν να ερμηνευθούν τα τελευταία σχόλια του Trump, μέσω των οποίων έχει αναφερθεί επανειλημμένα στον Καναδά, ως ομοσπονδιακό κράτος των ΗΠΑ – με την έννοια πως εάν ο Καναδάς ήταν μέρος των ΗΠΑ, θα ανταγωνίζονταν για τον ορυκτό πλούτο του Αρκτικού Ωκεανού μόνο η Ρωσία και οι ΗΠΑ, με τη Ρωσία (ανάλυση) να έχει ανακαλύψει ήδη τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στην Ανταρκτική (πηγή). Η Νορβηγία βέβαια, με τις ακτές της στη Νορβηγική Θάλασσα, δεν θα ήταν σε θέση να διεκδικήσει κάτι περισσότερο – απλά θα παρακολουθούσε τη μάχη των γιγάντων.

Κίνα, Ιαπωνία και Νότια Κορέα

Περαιτέρω, ο Trump δεν ξεκίνησε μεν κανέναν συμβατικό πόλεμο στην πρώτη θητεία του, αλλά όμως τον εμπορικό με την Κίνα – ενώ η ΕΕ ήταν αρνητική στην αρχή, έχοντας αλλάξει στάση όταν ο Biden συνέχισε την πορεία του Trump. Και σε αυτήν την περίπτωση, το αντικείμενο του ήταν και είναι η αμερικανική οικονομία – ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής της οποίας είναι σήμερα η Κίνα.

Επομένως είναι αναμενόμενο το ότι, θα εντείνει τον εμπορικό πόλεμο εναντίον της Κίνας, υιοθετώντας ενδεχομένως και άλλα μέτρα – ενώ πιθανότατα θα χρησιμοποιήσει το ζήτημα της Ταιβάν. Όπως δήλωσε δε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, η Ταιβάν θα πρέπει να πληρώσει για την προστασία της από τις ΗΠΑ – γεγονός που σημαίνει πως θα συνεχίσει την πολιτική του να απαιτεί περισσότερα «χρήματα προστασίας» από τους «συμμάχους» της υπερδύναμης.

Ενδεχομένως λοιπόν έτσι, ληστεύοντας δηλαδή τους «συμμάχους» του,  θέλει να επιλύσει το τεράστιο πρόβλημα του χρέους (γράφημα) και των θηριωδών ελλειμμάτων των ΗΠΑ, κυρίως ως αποτέλεσμα των στρατιωτικών δαπανών τους ανά τον κόσμο  – λόγω των οποίων ελλειμμάτων, δεν είναι εφικτή η βιώσιμη ανάπτυξη της οικονομίας τους. Ο σημερινός ρυθμός ανάπτυξης άλλωστε επιτυγχάνεται με τη διάθεση τεράστιων ποσών από το κράτος και με πολλαπλασιαστή πολύ χαμηλότερο της μονάδας – κάτι που σημαίνει ότι, το κάθε δολάριο που επενδύεται προσφέρει πολύ λιγότερα από ένα δολάριο στην οικονομία.

ΗΠΑ Trump

Συνεχίζοντας, το 2019 οι ΗΠΑ υπό τον Trump ζήτησαν από την Ιαπωνία να αυξήσει τις πληρωμές της για τα αμερικανικά στρατεύματα που σταθμεύουν εκεί – από τα 1,8 δις $ που πλήρωναν ετησίως, στα 8 δις $! Το ίδιο έκαναν με τη Νότια Κορέα, η οποία είχε ήδη αυξήσει τα «χρήματα προστασίας» που πλήρωνε κατά 9%, σε πάνω από 900 εκ. $ – απαιτώντας πλέον, με αφετηρία το 2019, 4,7 δις $.

ΗΠΑ Trump

Εκείνη την εποχή βέβαια ο Trump δεν τα κατάφερε – κάτι που όμως δεν σημαίνει ότι, δεν θα έχει ξανά τις ίδιες απαιτήσεις από την Ιαπωνία, την Ταιβάν και τη Νότια Κορέα, όπως άλλωστε από τη Γερμανία και τις υπόλοιπες χώρες του ΝΑΤΟ. Πόσο μάλλον όταν οι ΗΠΑ δεν μπορούν πια να ληστέψουν με οικονομικά μέσα (ΔΝΤ, hedge funds κλπ.) εκείνες τις χώρες που έχουν πείρα από το παρελθόν, όπως οι ασιατικές ή η Ρωσία – έχοντας υποστεί τις επιδρομές του ΔΝΤ και των άλλων, καθώς επίσης έχοντας οχυρώσει τα σύνορα τους ή/και συμμετέχοντας στις BRICS (ανάλυση).

Ιράν και Μέση Ανατολή

Στην περιοχή οι ΗΠΑ εισπράττουν ανέκαθεν «χρήματα προστασίας» από τη Σαουδική Αραβία, μέσω του συστήματος των πετροδολαρίων – αν και έχει υπάρξει ήδη κάποια σύγκρουση μεταξύ τους (ανάλυση). Εν προκειμένω, έχουμε αναφέρει στο παρελθόν τα εξής:

«Το διεθνές τραπεζικό καρτέλ χρηματοδοτεί τον αμερικανικό στρατό, ενώ ο αμερικανικός στρατός προστατεύει τα οικονομικά συμφέροντα του τραπεζικού καρτέλ. Πρόκειται για έναν αυτόματο μηχανισμό, ο οποίος έχει τη δυνατότητα να λειτουργεί μόνο για εκείνο το χρονικό διάστημα που είναι εξασφαλισμένη η παγκόσμια κυριαρχία του δολαρίου – του τρίτου «θεμελιώδη λίθου» του αμερικανικού ακραία νεοφιλελεύθερου συστήματος.

Σύμφωνα με διάφορους υπολογισμούς, το 90% της αξίας, της ισοτιμίας καλύτερα του δολαρίου, προέρχεται από τον αμερικανικό στρατό – ο οποίος χρησιμοποιείται διεθνώς από τις Η.Π.Α. για την καταναγκαστική επιβολή του δολαρίου, ως το ισχυρότερο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα.

Με απλά λόγια, ο αμερικανικός στρατός αποτελεί το βαριά οπλισμένο χέρι του διεθνούς καρτέλ των τραπεζών – ολοκληρώνοντας το τρίπτυχο της παντοδυναμίας των Η.Π.Α.» (πηγή).

Ο Trump τώρα είναι ξεκάθαρα υποστηρικτής του Ισραήλ, οπότε εχθρός του Ιράν – το οποίο είναι «ιδρυτικό» μέλος των BRICS που προωθούν την αποδολαριοποίηση τους για να απεξαρτηθούν από τις ΗΠΑ. Στην πρώτη του θητεία μάλιστα. «έσπασε» την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν – επαναφέροντας τις θηριώδεις κυρώσεις εναντίον της χώρας (ανάλυση).

Σήμερα το Ισραήλ, μετά την πτώση του Ασάντ και την εισβολή του στη Συρία, έχει αποκτήσει μία ισχυρή θέση στη Μέση Ανατολή – καθώς επίσης τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει τον συριακό εναέριο χώρο για αεροπορικές επιθέσεις εναντίον του Ιράν, αφού έχει ήδη καταστρέψει την αεράμυνα της Συρίας στις αρχές Δεκεμβρίου.

Εκτός αυτού, ο Νετανιάχου ζητούσε ανέκαθεν να βομβαρδιστούν το Ιράν και οι πυρηνικές εγκαταστάσεις του – κάτι που είναι πιο εφικτό επί Trump παρά επί Biden. Η αιτία είναι ξανά το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο – τα οποία οι αμερικανικές ενεργειακές εταιρίες που υποστηρίζονται από τον Trump, θα ήταν πρόθυμες να αρπάξουν.

Από την άλλη πλευρά, η επίθεση των Ισλαμιστών ήταν προφανώς συντονισμένη με το Ισραήλ – αφού ξεκίνησε αμέσως μετά τη διαπραγμάτευση του με την Χεζμπολά για κατάπαυση του πυρός, η οποία επέτρεψε στον ισραηλινό στρατό να επέμβει στη Συρία, καταλαμβάνοντας τμήματα της κοντά στα υψίπεδα του Γκολάν και καταστρέφοντας τη συριακή αεράμυνα, τις αποθήκες πυρομαχικών και το ναυτικό της, με αεροπορικές επιδρομές.

Προφανώς δε, οι ΗΠΑ είχαν ενημερωθεί εκ των προτέρων – αφού αύξησαν την παρουσία τους στη Συρία αμέσως μετά την επίθεση των ισλαμιστών (πηγή). Φαίνεται επί πλέον πως η Ρωσία είχε επίσης ενημερωθεί, πιθανότατα από την Τουρκία – κρίνοντας από την ήρεμη αντίδραση της χώρας, μετά την ανατροπή του Ασάντ, ενώ υπήρχαν διαπραγματεύσεις μεταξύ της Ρωσίας, της Τουρκίας, του Ιράν και του Ασάντ για το μέλλον της Συρίας.

Τουρκία

Συνεχίζοντας, ο Ερντογάν προσπαθούσε να ανατρέψει τον Ασάντ από την αρχή του εμφυλίου πολέμου στη Συρία – επειδή θέλει να διευρύνει την τουρκική επιρροή στη χώρα, σχεδιάζοντας ένα είδος αναβίωσης της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Φαίνεται δε πως συνεργάσθηκε με το Ισραήλ για να το πετύχει, παρά τις επικρίσεις του για την εισβολή του τελευταίου στη Γάζα – όπου ενεργεί σαν ένα είδος προστάτη των Παλαιστινίων, αν και προφανώς για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του. Άλλωστε ο κοινός και μεγάλος εχθρός τους στην περιοχή, είναι το Ιράν – στο οποίο καμία από τις δύο χώρες δεν θα τολμούσε να επιτεθεί μόνη της, ακόμη και με τη στήριξη των ΗΠΑ.

Οι ΗΠΑ βέβαια για πολλά χρόνια, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου που εμείς οι Έλληνες επικαλούμαστε ανόητα, έχουν καταλάβει τα τμήματα της βορειοανατολικής Συρίας – τα εδάφη που ευρίσκονται οι συριακές πετρελαιοπηγές που τις εκμεταλλεύονται, πουλώντας το πετρέλαιο σε επίσημα άγνωστους αγοραστές, μέσω του Ιράκ.

Οι Κούρδοι τώρα ζουν επίσης στην περιοχή, υπό το YPG, της «θυγατρικής» του ΡΚΚ, η οποία μάχεται κατά της Τουρκίας – γεγονός που αποτελεί ανέκαθεν πηγή σύγκρουσης μεταξύ των ΗΠΑ και της Τουρκίας. Ο Trump ήθελε να αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα από τη Συρία το 2019, αλλά δεν τα κατάφερε λόγω της αντίστασης του Πενταγώνου – κάτι που λέει πολλά για το ποιος έχει πραγματικά την εξουσία στις ΗΠΑ (=το βαθύ κράτος ή στρατιωτικό/βιομηχανικό σύμπλεγμα).

Ως εκ τούτου, μετά την επιστροφή του εξαιρετικά ενδυναμωμένου και πολιτικά έμπειρου πια Trump στην εξουσία, ο Ερντογάν μπορεί να νοιώθει έτοιμος να επιτεθεί εναντίον του YPG – κάτι που θα έδινε στον Trump ένα πρόσθετο πρόσχημα να αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα από τη Συρία, εάν συνεχίζει να είναι κατά της εμπλοκής των ΗΠΑ στη χώρα. Κάτι τέτοιο θα δικαιολογούσε τη δήλωση του Ερντογάν στις 25 Δεκεμβρίου – η οποία ήταν η εξής:

«Είμαστε αποφασισμένοι να διαλύσουμε τις τρομοκρατικές οργανώσεις στη Συρία, ιδιαίτερα το ISIS και το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν που απειλούν την επιβίωση και των δύο χωρών μας. Αυτοί οι αυτονομιστές εγκληματίες, είτε θα παραδώσουν οι ίδιοι τα όπλα τους, είτε θα ταφούν μαζί τους στο συριακό έδαφος. Θα καταστρέψουμε την τρομοκρατική οργάνωση που επιδιώκει να χτίσει ένα τείχος αίματος ανάμεσα σε εμάς και τους Κούρδους αδελφούς μας.

Οι τρομοκρατικές ομάδες στη Συρία αποτελούν πηγή απειλής για τη Συρία, το Ιράκ και την Τουρκία, το μόνο μέλος του ΝΑΤΟ που τους πολεμάει. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να περιοριστούμε σε αυτή την προσπάθεια. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε ειρήνη, ηρεμία και σταθερότητα σε κάθε μέρος της περιοχής μας, ξεκινώντας από τη Συρία. Για άλλους, η ασφάλεια και η ειρήνη στη Συρία μπορεί να είναι δευτερεύουσες. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να σκεφτόμαστε έτσι, γιατί έχουμε σύνορα μήκους 900 χιλιομέτρων με τη Συρία».

Το ερώτημα τώρα που προκύπτει, είναι εάν οι Κούρδοι θα υποχωρήσουν ή θα πολεμήσουν – επίσης, πώς θα συμπεριφερθούν οι ΗΠΑ που έχουν τα στρατεύματά τους στην περιοχή, έχοντας μέχρι στιγμής λειτουργήσει ως προστατευτική δύναμη για τους Κούρδους. Προφανώς βέβαια, ο Ερντογάν θα περιμένει έως την ορκωμοσία του Τραμπ για να επιτεθεί – έτσι ώστε να μην δώσει στην κυβέρνηση Biden την ευκαιρία να διαταράξει τα σχέδια του και να θέσει περαιτέρω εμπόδια στον Τραμπ.

Επίλογος

Κλείνοντας, οι Κούρδοι ονειρεύονται το δικό τους κράτος για πάνω από εκατό χρόνια– ενώ κατά τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο χρησιμοποιήθηκαν μεν από τις δυτικές δυνάμεις εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά δεν κατάφεραν να το αποκτήσουν. Βοήθησαν δε ξανά τις ΗΠΑ εναντίον του Σ. Χουσεΐν στο Ιράκ, αλλά αφέθηκαν ακόμη μία φορά στην τύχη τους – κάτι που μάλλον θα συμβεί και σήμερα, αφού δεν φαίνεται να μαθαίνουν από το παρελθόν τους.

Στην περιοχή πάντως, φαίνεται να κυοφορείται μία μεγάλη σύγκρουση – είτε μεταξύ του Ισραήλ και της Τουρκίας είτε, το πιθανότερο, από την Τουρκία και το Ισραήλ μαζί, εναντίον του Ιράν, με το μοίρασμα της Συρίας μεταξύ τους. Εάν συμβεί το τελευταίο, η Ελλάδα θα είναι ο μεγάλος χαμένος – αφού θα δρομολογηθεί η ΑΟΖ μεταξύ της Τουρκίας και της Συρίας εις βάρος της Κύπρου και της Ελλάδας, ενώ η Τουρκία θα μετατραπεί σε κόμβο μεταφοράς ενέργειας προς την ΕΕ συμμαχώντας με το Ισραήλ, από το οποίο η χώρα μας περιμένει πολλά και του έχει δώσει πολύ περισσότερα.

Εν προκειμένω, ο Trump θα στήριζε μάλλον τη συμμαχία Τουρκίας και Ισραήλ – εις βάρος βέβαια της Ρωσίας εκτός της Ελλάδας, μεταξύ άλλων λόγω του Ιράν. Επομένως, σε μία τέτοια περίπτωση, η Ρωσία δεν θα έμενε απλός παρατηρητής – κάτι που όμως γνωρίζουν οι ΗΠΑ και θα έχει συνέπειες στην ειρηνική επίλυση του πολέμου της Ουκρανίας που ασφαλώς δεν θα ήταν προς το συμφέρον τους. Προκαλεί δε εντύπωση το γεγονός ότι, τηλεοπτικός σταθμός του Ιράν αναφέρθηκε στο ενδεχόμενο συμμαχίας του με την Τουρκία – κάτι που μάλλον προέρχεται από εμπλοκή της Ρωσίας.

Μπορεί λοιπόν ο Trump να έχει ταχθεί υπέρ των διαπραγματεύσεων με τη Ρωσία για το τέλος του πολέμου της Ουκρανίας, αλλά εάν ισχύουν οι υποθέσεις μας, δεν θα το κάνει – αφού θα θέλει να διατηρήσει τη Ρωσία απασχολημένη στα σύνορα της και μακριά από τη Μέση Ανατολή. Όσον αφορά δε τον Putin, δύσκολο να εμπιστευθεί τον Trump – αφού γνωρίζει πως είναι απρόβλεπτος, ενώ η θητεία του θα διαρκέσει τέσσερα χρόνια και δεν ξέρει ποιος θα είναι ο επόμενος ή τι σχέδια θα έχει.

Σε κάθε περίπτωση, οι προβλέψεις για το 2025 είναι εξαιρετικά δύσκολες, αφού οι γεωπολιτικές εντάσεις είναι τεράστιες – ενώ το παγκόσμιο χρέος έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα, όπως άλλωστε και οι πολυάριθμες οικονομικές/χρηματιστηριακές φούσκες, τα οποία είναι μοναδικά στην παγκόσμια ιστορία. Για χώρες δε σχετικά μικρές, όπως η Ελλάδα, απαιτείται η άμεση αμυντική και οικονομική θωράκιση τους – έτσι ώστε να είναι προετοιμασμένες για τα χειρότερα.

Υστερόγραφο: Η Νότια Κορέα είχε υποστεί πίεση από της ΗΠΑ, με στόχο να παραδώσει τεράστιες ποσότητες πυρομαχικών στην Ουκρανία – βλήματα πυροβολικού των 155 χιλιοστών που καμία άλλη χώρα δεν μπορεί να παράγει σε αυτήν την έκταση, αφού οι Νοτιοκορεάτες έχουν τα μηχανήματα και τα αποθέματα.

Όμως, η πλειοψηφία του Κοινοβουλίου της Νότιας Κορέας είναι αριστερή – με αποτέλεσμα να μην επιτρέπει την αποστολή βλημάτων πυροβολικού στην Ουκρανία. Ο μόνος τρόπος λοιπόν για να συμβεί κάτι τέτοιο, ήταν αυτό που προσπάθησε να κάνει ο πρόεδρος της – η κήρυξη στρατιωτικού νόμου, για να μπορεί να εξυπηρετήσει τις ΗΠΑ. Δεν τα κατάφερε όμως και εκδιώχθηκε – γεγονός που αποτελεί ήττα για τις ΗΠΑ.

Όσον αφορά τους τζιχαντιστές που κατέλαβαν τη Συρία, είναι πολύ πιθανόν να συνεργασθούν με τη Χεζμπολά του Λιβάνου – κάτι που θα άλλαζε εντελώς τις συνθήκες στην  περιοχή. Ας μην ξεχνάμε δε πως το Ισραήλ δεν είχε επιτυχία με τις επιθέσεις του στη Γάζα και στο Λίβανο – ούτε το ότι, οι ΗΠΑ ελέγχουν την τρομοκρατία, ενώ οι BRICS δεν έχουν «τρομοκρατικό σκέλος».

Πηγή: Analyst.gr

Ακολουθήστε το στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο