Από χτες το πρωί παρακολουθώ ανελλιπώς τη συνεδρίαση της Βουλής που συζητά την
πρόταση μομφής κατά της Κυβέρνησης. Ειλικρινά, Ελληνικέ λαέ, από όλους τους υποψήφιους βουλευτές που υπήρχαν στα ψηφοδέλτια των κομμάτων, αυτούς τους 300 διάλεξες να σε εκπροσωπούν;
- Με ποια κριτήρια άραγε;
Με το κριτήριο της άριστης γνώσης της Ελληνικής γλώσσας, αυτών που κάνουν λάθη,
ακόμα και στην ανάγνωση του λόγου τους; Με την ηρεμία τους και την πραότητα τους, αυτών που αν είχαν μαχαίρια αντί του λόγου, θα είχαν αλληλοεξοντωθεί;
Με την δυνατότητα τους να ακούνε και να λαμβάνουν υπ΄ όψιν την άποψη του συνομιλητή
τους, αυτούς που μπαίνουν στην αίθουσα μόνο με το στόμα, αφήνοντας έξω τα αυτιά τους;
Αυτούς, που ουρλιάζουν , λογομαχούν, προσβάλουν, συκοφαντούν, ο ένας τον άλλον, και
μετά δέχονται συγχαρητήρια για το κατόρθωμα τους, «μπράβο μεγάλε τον έσκισες», «τους
πήρες τα σώβρακα», και λοιπά τέτοια που λέγονται μετά, στο καφενείο;
- Μα είναι επίπεδο κοινοβουλίου αυτό;
Η μία ουρλιάζει ότι κατέχει την απόλυτη αλήθεια, ο άλλος ουρλιάζει, γιατί αυτή που
ουρλιάζει, του έχει σπάσει τα νεύρα, ο τρίτος ουρλιάζει, γιατί αυτός που ουρλιάζει σ αυτήν
που του έσπασε τα νεύρα, δεν τον αφήνει να ολοκληρώσει, και όλοι μαζί ζητάνε το λόγο για
ένα λεπτό ,μιλάνε δεκαπέντε, και καταλήγουν «σε μισό λεπτό τελειώνω κύριε πρόεδρε».
Και όπως συμβαίνει στα γήπεδα, οι μπλε χειροκροτούν τους μπλε, οι κόκκινοι τους
κόκκινους, και οι πράσινοι τους πράσινους.
Μία αίθουσα οπαδών, που περιμένει πως και πώς να μιλήσει ο αρχηγός τους για να
σηκωθούν και να χειροκροτήσουν , όποια μπαρούφα και αν εκστομίσει. Και στο τέλος υπάρχει και ο ιεροκήρυκας που θα επικαλεστεί τον Θεό για να μας σώσει, ή να μας τιμωρήσει ανάλογα με τα αμαρτήματά μας.
- Μου είναι αδύνατον να σχολιάσω έστω και μία ομιλία από όσες άκουσα
ΟΛΕΣ, μα ΟΛΕΣ, είχαν μέσα τους ψέματα, μισές αλήθειες, ανακρίβειες, αγραμματοσύνη,
και μίσος. Ναι, μίσος.
- Διαβάζουν τους λόγους τους, και το νοιώθεις ότι μισούν αυτόν στον οποίο απευθύνονται,
οι φράσεις, η γλώσσα του σώματος, οι εκφράσεις δείχνουν, ότι δεν απευθύνονται σε έναν
συνάδελφο βουλευτή του Ελληνικού κράτους, αλλά σε έναν φανατισμένο οπαδό μιας
άλλης άποψης που οφείλει όλοι να αποδεχτεί το δικό τους «δίκιο», αλλιώς μαύρο φίδι που τους έφαγε.
Και όλοι μαζί, βυθισμένοι στον οίστρο τους να αποδείξουν ότι αυτοί είναι οι σωστοί και οι
άλλοι είναι οι εχθροί του έθνους, δεν βλέπουν το μαύρο φίδι που γεννά τα αυγά του, πάνω
στις κουβέντες τους, και τα αφήνει να κλωσήσουν μέσα στο μίσος που εκστομίζεται από
όλους…
- Και να γεννήσει το φίδι της απολυταρχίας και του φασισμού, που θα σηκώσει το
ανάστημα του, και θα επιβάλλει την «ησυχία, τάξη και ασφάλεια», για «το καλό μας», γιατί αυτοί που εκλέγουμε στη Βουλή, τυφλοί από φιλοδοξία και καιροσκοπισμό, θα έχουν
δημιουργήσει το υπόβαθρο για να ευδοκιμήσει η εξουσία του φιδιού.
Ντρέπομαι που μετέχω σε εκλογές, που εκλέγουν τέτοιο κοινοβούλιο
ΠΑΥΛΟΣ Α.ΣΤΡΑΝΑΣ
Υ.Γ. Αν πιστέψουμε όσα λένε οι μπλε για τους πρασινοκόκκινους, και οι πρασινοκόκκινοι
για τους μπλε, τότε …όλοι είναι ψεύτες, χυδαίοι, και συκοφάντες.
Πιστέψτε τους λοιπόν, ΟΛΟΥΣ!!!