ΑΛΣΟΣ Ν. ΣΜΥΡΝΗΣ: ΤΟ… ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ!
του Ηρακλή Α. Σωτηράκη
- Πρωινό Σαββάτου και τα βήματα με έφεραν στο Άλσος για περπατοτρέξιμο, και γυμναστική στα όργανα.
Εξωτερική περίμετρος 850 μέτρα, και στις 8 το πρωί, αρκετοί άνθρωποι, τρέχουν, βαδίζουν,
γυμνάζονται, στις φανέλες τους πλειοψηφεί το πορτοκαλί χρώμα, είναι βλέπεις το χρώμα
του Συλλόγου αθλουμένων που εδρεύει στο Άλσος, του ΣΑΦΑΝΣ.
- Είναι ευλογία τα Άλση που υπάρχουν, όπου υπάρχουν, γιατί δίνουν την δυνατότητα στους πολίτες να περπατάνε και να τρέχουν σε ασφαλές περιβάλλον, και όχι μέσα στους δρόμους χωρίς πεζοδρόμια, ανάμεσα σε παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, και ασυνείδητους οδηγούς που οδηγούν και πληκτρολογούν μηνύματα στο κινητό ταυτόχρονα, με αποτέλεσμα να πέσουν πάνω τους.
Πηγαίνοντας στα όργανα για λίγους κοιλιακούς, μίλησα με τον κύριο που μόλις τελείωνε τη
δική του γυμναστική.
-Ελάτε, ελάτε, εγώ τελείωσα, γλύτωσα …το ένα χάπι.
Δεν κατάλαβα, κατάλαβε ότι δεν κατάλαβα, και συνέχισε…
-Α, δεν το ξέρεις, κάθε φορά που έρχομαι εδώ και κάνω γυμναστική γλυτώνω το
αντικαταθλιπτικό. Μεγάλη εφεύρεση το Άλσος φίλε, έρχομαι εδώ, αφήνω όλες μου τις
στεναχώριες στα όργανα της γυμναστικής, αυτά είναι σιδερένια, τις αντέχουν και εγώ
γυρνάω σπίτι ανάλαφρος και χαρούμενος.
Καφενείο της ψυχής είναι το Άλσος φίλε.
Χαμογέλασα, μήπως κι εγώ, γιατί έρχομαι, φίλε, για την παρέα του «καφενείου» που δεν
είναι καφενείο αραχτών ετοιμοθάνατων, αλλά καφενείο της ψυχής, όπως λες, που την
κερνάει έναν βαρύ γλυκό και όχι, και παίρνει πίσω στο κατακάθι του όλες τις στενοχώριες,
και τα προβλήματα, αφήνοντας σε μας μόνο της ευχαρίστηση της απόλαυσης ενός ζεστού
καφέ, είτε με τη μορφή της σωματικής ευεξίας, είτε με τη μορφή της ψυχικής ευεξίας που
σου προσφέρουν απλόχερα οι καλημέρες των υπολοίπων «θαμώνων» αυτού του
παράξενου «καφενείου».
Κάθε γύρο που συμπληρώνουμε, φεύγει και ένα μικρό ψυχικό βάρος, τα μεγάλα ίσως
χρειαστούν περισσότεροι γύροι, οπότε τότε μεταπηδούμε στους …δρομείς!!!
Ευτυχώς υπάρχουν, ακόμα, αρκετά τέτοια «καφενεία ψυχής» στην Αθήνα, το πάρκο Τρίτση,
ο Νιάρχος, ο Φλοίσβος, το Άλσος Παγκρατίου, το Ζάππειο και ο εθνικός κήπος , ο λόφος
του Στρέφη, ο Λυκαβηττός το Άλσος Καισαριανής, το Συγγρού, αλλά το πιο μεγάλο κοντινό
«Άλσος», ο Υμηττός γεμάτος δασικούς δρόμους και μονοπάτια έτοιμος να υποδεχτεί πολύ
περισσότερους από όσους τον απολαμβάνουν σήμερα.
Και φυσικά η κοντινή μας Πάρνηθα.
Και αυξάνονται συνεχώς οι παρέες που απολαμβάνουν τα οφέλη αυτών των «καφενείων
ψυχής».
Όσο για το δικό μας το Άλσος που πρόσφατα βελτιώθηκε, και προβλέπεται συνέχεια, θα
λέγαμε στον Δήμαρχο, ότι θα πρέπει να αποφύγουμε να γίνει το Άλσος, τόπος επικίνδυνος
για παιδιά και δρομείς εξ αιτίας μερικών, ελάχιστον ευτυχώς, σκυλοιδιοκτητών που τα
φέρνουν στο Άλσος και τα αφήνουν ελεύθερα, λέγοντας υποτιμητικά σε όποιον τους
επισημάνει ότι πρέπει να τα έχουν δεμένα, «μη φοβάσαι, δεν δαγκώνει».
Αγαπητέ Δήμαρχε, όταν συμβεί, γιατί θα συμβεί αν δεν πάρετε μέτρα, το πρώτο
περιστατικό με επίθεση σε παιδί ή αθλούμενο, θα είναι αργά.
Κρατήστε το Άλσος, ένα καφενείο ψυχής, για τους αθλούμενους σ αυτό!
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
