Είναι πραγματικά κάποιες στιγμές που το ψέμα μοιάζει με αλήθεια. Όταν ο ταχυδακτυλουργός βγάζει από το καπέλο έναν λαγό ή όταν κόβει μια καλλίγραμμη κοπέλα στα δύο αναίμακτα. ‘Η όταν η τιμή εμφανίζει ένα μεγάλο νούμερο αλλά σε πολύ ψιλά γράμματα εμφανίζεται ένα ,99. Ή όταν μια προσφορά είναι τόσο καλή που από τα ψιλά της γράμματα προκύπτει ότι δεν είναι αληθινή.
- Σε μια τέτοια στιγμή οφθαλμαπάτης, ψευδαίσθησης, απογοήτευσης, απόγνωσης και εξαπάτησης γεννήθηκε ο κυβερνών ΣΥΡΙΖΑ.
Ως οικονομικός συντάκτης θυμάμαι τις θυελλώδεις συνεδριάσεις της Bουλής όταν ψηφίζονταν τα μνημονιακά μέτρα, απότοκα της χρεοκοπίας της χώρας, και τον Αλέξη Τσίπρα με ύψος τιμητή και στεντόρια φωνή να χαρακτηρίζει το κόμματα της συμπολίτευσης, ως κόμματα της υποτέλειας και στο όνομα του ελληνικού λαού να ζητά να καταψηφιστούν οι συμφωνίες με τους δανειστές.
- Μιλούσε για περήφανες διαπραγματεύσεις καλλιεργώντας τον μύθο της ύπαρξης εναλλακτικών, χωρίς επώδυνα μέτρα για τους Έλληνες.
Μέσα, λοιπόν, σε τέτοιες στιγμές που το ψέμα έμοιαζε με αλήθεια, ;aνοιξε ο δρόμος για την κυβερνητική τερατογέννεση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Της Φρανκεστάιν συγκόλλησης ακροαριστεράς και ακροδεξιάς, που έχει κοινή βάση τον λαϊκισμό σε μια εποχή που αυτός ήταν απολύτως καταστροφικός για τη χώρα.
- Σε χώρες όπου υπήρχε πολιτική σύμπνοια για το ξεπέρασμα των οικονομικών προβλημάτων, οι περιοριστικές οικονομικές πολιτικές αύξησης φόρων και μείωσης δαπανών εφαρμόστηκαν για 2-3 χρόνια. Στην Ελλάδα, η έξοδος από τα μνημόνια πήρε μια δεκαετία.
Οι ευθύνες για αυτόν τον σαδιστικό πολύχρονο βασανισμό των πολιτών ανήκουν στο πολιτικό προσωπικό. Οι ευθύνες βέβαια δεν είναι για όλους οι ίδιες. Το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης το φέρει ο Αλέξης Τσίπρας και ο πολιτικός του σχηματισμός που με το εμπόριο ψεύτικων ελπίδων και υποσχέσεων έγινε πλειοψηφική τάση στην κοινωνία.
- Η αλήθεια, όχι μόνο στην πολιτική αλλά και στη ζωή, έχει βραχυπρόθεσμο κόστος αλλά μεγάλο μακροπρόθεσμο όφελος. Το ψέμα αντίθετα είναι ένα δηλητήριο που διαβρώνει και τελικά οδηγεί σε αποσύνθεση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς καμία τάση χαιρεκακίας, έχει το τέλος που το αρμόζει. Σκορπίζει σαν ένας περιπλανώμενος φτηνός θίασος που καταλήγει να ψάχνει το μεροκάματο σε χωριά και πανηγύρια.
- Ο Αλέξης Τσίπρας, ο ιθύνων νους και πρωταγωνιστής στην τοξική δηλητηρίαση της κοινωνίας με διχασμό και υποτίμηση των πολιτών στο επίπεδο ιθαγενών που τους μοιράζουν καθρεφτάκια, είναι ο πιο βαριά ηττημένος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης. Ο διάδοχός του δεν μπορούσε να μην είναι χειρότερος από τον ίδιο, σε ένα εναπομείναν κοινό του ΣΥΡΙΖΑ που είχε εθιστεί στην τοξικότητα.
Αντί της σοβαρής και μορφωμένης Αχτσιόγλου, εξέλεξαν τον γυαλιστερό και ενεργό στα σόσιαλ μίντια Στέφανο Κασσελάκη που πήρε πολύ κοντά του τον Πολάκη και ό,τι αυτός πρεσβεύει. Να διακινδυνεύσω μια πρόβλεψη. Έχει και πιο κάτω, από κάθε άποψη. Πολιτικά, ηθικά, συμπεριφορικά. Μέχρι το μηδέν…
- Ας μείνει, όμως, κάτι θετικό από αυτήν την πορεία του ψέματος και της πολιτικής απάτης. Ας είμαστε όλοι πιο υποψιασμένοι τις στιγμές που το ψέμα μοιάζει αλήθεια ή όταν, όπως λέει και το δημοφιλές άσμα, η αλήθεια (πολύ συχνά πικρή και δύσπεπτη) μοιάζει ψέμα…
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
