Πραγματικά, θα ήθελα να ξέρω, για πόσο ακόμα, αυτός ο λαός που κατοικοεδρεύει στα νότια Βαλκάνια, θα συνεχίσει να ανέχεται πολιτικές και διπλωματικές κινήσεις, που φέρνουν σε κίνδυνο την εθνική κυριαρχία και την εθνική ακεραιότητα της πατρίδας μας!
Κάποια στιγμή, το ανέκδοτο αυτό θα πρέπει να εκριζωθεί από το πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας! Κάποια στιγμή θα πρέπει να αλλάξουμε εμείς… για να αλλάξουν τα πράγματα.
Τα μαγειρέματα των Ευρωπαίων εταίρων μας αφορούν σε μια κίνηση για την ασφάλεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μόνο που εκεί, η Γερμανία εναγωνίως παλεύει με θεμιτά και αθέμιτα μέσα να φέρει το ισλαμικό καθεστώς του Ερντογάν και την Τουρκία εντός της αρχιτεκτονικής για την ασφάλεια της Ευρώπης από την πίσω πόρτα, καθιστώντας την πρωταγωνιστή με “ειδική σχέση”, προφανώς λόγω του μεγέθους των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και των ιδιοτελή συμφερόντων του Βερολίνου. Η κίνηση όμως αυτή, θα αφήσει παντελώς ακάλυπτες τόσο την Ελλάδα, όσο και την Κύπρο από την επιθετικότητα της Τουρκίας, ενώ από την άλλη, στο κάδρο μπαίνει μόνο η Ρωσία και η Λευκορωσία…
Εν τω μεταξύ, όλο αυτό το γερμανικό θέατρο αφορά σε αμυντικές βιομηχανίες, όπου ως Ελλάδα όλοι γνωρίζουν πως υστερούμε, αλλά οι σύμμαχοι και εταίροι μας στηρίζουν ένα κράτος εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι ελληνικές και κυπριακές εταιρείες, τις οποίες βάζουν στο περιθώριο. Το διακύβευμα ασφαλείας της Ευρώπης λόγω Πούτιν είναι σε τέτοιο βαθμό ισχυρό, ώστε να είναι ιδιαίτερα πιθανό να μην ληφθούν υπόψιν οι εντονότατες ενστάσεις από Ελλάδα και Κύπρο, ώστε οι Τούρκοι να μην συμμετάσχουν στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφαλείας που πάει να δημιουργηθεί.
Η γνωστή ντόπια αδυναμία μας για σωστό σχεδιασμό στα εξωτερικά και τα διπλωματικά επιδεινώνεται από την περιδίνηση στα χίλια μύρια εσωτερικά θέματα, ενώ γίνεται εμφανές τοις πάσι πως άκρως επικίνδυνες εξελίξεις υφέρπουν, οι οποίες, αν δεν φροντίσουμε να ανατρέψουμε, με μαθηματική ακρίβεια, θα οδηγήσουν τον Ελληνισμό σε καταστροφικές στρατηγικές ήττες.
Όπως πάμε, θα καταφέρουμε το ακατόρθωτο: η ευρωπαϊκή άμυνα με τη μορφή που θα έχει, δεν θα μας καλύπτει απέναντι στην Τουρκία αλλά αντίθετα… και με τη δική μας μάλιστα συνυπογραφή θα αναδείξει σ όλο του το μεγαλείο τον κακό μας γείτονα, που δεν αποτελεί μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε πρωταγωνιστή και την Ελλάδα σε κλωτσοσκούφι. Γνωρίζουμε πλέον καλά και από πρώτο χέρι, πως ο Ρετζεπ Ταγγίπ Ερντογάν κινείται, εκμεταλλευόμενος την υπάρχουσα ρήξη Τραμπ και Ευρώπης, για να εισχωρήσει τη χώρα του στον πυρήνα του διαμόρφούμενου κοινού Ευρωπαϊκού βραχίονα άμυνας, προτάσσοντας ως επιχειρήματα, τον μεγάλο σε μέγεθος στρατό του, ο οποίος είναι ο δεύτερος του ΝΑΤΟ μετά την Αμερική και από την άλλη, την αναπτυσσόμενη αμυντική της βιομηχανία.
Πρέπει πάση θυσία να αντιληφθούν οι πολίτες το διακύβευμα και να ασκήσουν ανάλογη πίεση στους Έλληνες πολιτικούς, πως ο κίνδυνος από τέτοιες πολιτικές από πλευράς μας είναι τεράστιος και κινδυνεύουμε να μεταμορφωθούμε για ακόμα μια φορά σε “παρίες” των εξελίξεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, της οποίας μάλιστα είμαστε και συν-ιδρυτικό μέλος, ενώ από την άλλη, η ισλαμική Τουρκία θα αφεθεί να συνεχίσει τις απειλές εναντίον της χώρας μας – επίσημα πλέον χωρίς προσχήματα και με την εθελοντική συνδρομή των συμμάχων και εταίρων μας.
Τελικά, τι ενδιαφέρει περισσότερο τη χώρα μας; Μια αμυντική ασπίδα κατά της Ρωσίας ή κατά της Τουρκίας, που αναζητά τρόπους να μας πληγώσει; Τι νόημα αλήθεια θα είχε, ένα ευρωπαϊκό Iron Dome αν συν-σχεδιάζεται από κοινού με την Τουρκία; Γιατί αναφέρεται μόνο η Ρωσία και πουθενά η Τουρκία, χωρίς έστω κάποιον αστερίσκο να τονίζει την Ελληνική διαφωνία, στα συνοδευτικά κείμενα που υπογράφτηκαν ελαφρά τη καρδία από την Ελληνική κυβέρνηση… για Στρατηγικες Πυξίδες, Ναυτικές Στρατηγικές κ.α.;
Όπως φαίνεται… εξυφαίνεται με σταθερούς ρυθμούς, μια ειδική σχέση Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας… από το παράθυρο, που εξελίσσεται προς τα συμφέροντα όλων, εκτός από εκείνα της Ελλάδος, σε στρατηγικό, εξοπλιστικό, τεχνολογικό, διπλωματικό επίπεδο – ένα ανεκτίμητο δηλαδή δώρο προς την Τουρκία, στην οποία επιτρέπεται η επιλεκτική διείσδυση στα ευρωπαϊκά συστήματα άμυνας, χωρίς οποιαδήποτε αντίσταση από την Ελλάδα και χωρίς έστω κάποιο αντιστάθμισμα.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση επιτρέπεται πλέον να αποκλείονται τα όποια απρόθυμα μέλη αλλά δυστυχώς αρχίζει να επιτρέπεται η συμμετοχή κρατών που στερούνται της ιδιότητες του μέλους, επιτυγχάνοντας έτσι την πλήρη αποδυνάμωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά κάτι που ενδιαφέρει εμάς και δεν είναι άλλο από την περιθωριοποίηση της Ελλάδος σε ένα κόσμο που επιβιώνουν μόνον οι ισχυροί.
Υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι, που η Τουρκία απαιτείται να παραμείνει εκτός συνόδων κορυφής για την ασφάλεια της Ευρώπης:
Πώς μπορεί η Τουρκία, που κατέχει παράνομα ευρωπαϊκό έδαφος, να παίζει ρόλο σε θέματα που άπτονται της ασφάλειας και των εγγυήσεων;
Ποιος ο λόγος, να προσκαλείται η Τουρκία σε συνόδους κορυφής για υπαρξιακά θέματα ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έχουν να κάνουν με τη Ρωσία, τη στιγμή που πρόκειται για μια χώρα, που – καθ’ έξιν και συνεχώς – παραβιάζει τις ευρωπαϊκές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, για δικά της οφέλη;
Τα νέα πλάνα και τα ανάλογα κονδύλια αφορούν σε μεγάλο βαθμό συνεργασίες ισχυρών αμυντικών βιομηχανιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου θα συμμετέχει απ’ ότι φαίνεται και η Τουρκία. Εκεί όμως δεν θα υπάρχει απ’ ότι φαίνεται χώρος, για να ωφεληθεί και η δική μας χώρα.
Δεν θα ήταν λοιπόν οξύμωρο και παράλογο και δεν θα έπρεπε να μας προβληματίσει βαθιά το γεγονός ότι, βρισκόμαστε λίγο πριν οι καμπάνες ηχήσουν για τελευταία φορά, χωρίς να έχουμε προβεί σε απολύτως καμία ενέργεια; Είναι οξύμωρο να κατασκευάζεται ένα ολόκληρο σύστημα άμυνας σε μια χώρα εκτός ΕΕ και ΝΑΤΟ, όπως συμβαίνει με την Ουκρανία και κάτι ανάλογο να μην ισχύει για Ελλάδα και Κύπρο…Σε κάθε περίπτωση πρέπει να υπάρξει σημαντική πίεση στην ΕΕ, για ρητή διατύπωση, όπου θα εξισώνονται όλα τα χερσαία, εναέρια και θαλάσσια σύνορα της, τα οποία και θα υποχρεούται να τα υπερασπίζεται έναντι οποιουδήποτε εισβολέα…
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
