Του Γεωργίου Ι. Μάτσου*
Το ‘μακρινό’ 2008 είχα αρνηθεί να συμμετάσχω στην Επιτροπή Εξετάσεων υποψηφίων δικηγόρων του Εφετείου Θεσσαλονίκης, έχοντας επίγνωση της αυστηρότητας που θα έδειχνα τότε στους υποψηφίους, σαφώς υψηλότερη από αυτή που επιθυμούσαν οι συνδικαλιστές συνάδελφοί μου που με τίμησαν τότε με την πρότασή τους.
Σήμερα είμαι πια της γνώμης να αποφεύγονται περιττοί αποκλεισμοί σε μια κοινωνία ελάχιστα δημοκρατική στην οργάνωσή της και στις ευκαιρίες που δίδει.
Τούτο δε πολύ περισσότερο, όταν η σχεδιαζόμενη αναμόρφωση του τρόπου εξετάσεων των δικηγόρων με εξετάσεις “τύπου πανελλαδικών”, προβλέπεται να συνοδεύεται με προηγούμενη φοίτηση σε “Ινστιτούτο Νομικών Σπουδών” που θα δημιουργηθεί, καθώς και με “άσκηση” σε γραμματείες δικαστηρίων, εισαγγελιών και δημοσίων υπηρεσιών, όπου οι ασκούμενοι δικηγόροι θα εκτελούν έργο “ανθυποβοηθών” δικαστικών γραμματέων.
Τα σχεδιαζόμενα τρία στάδια άσκησης αποτελούν κακή αντιγραφή του γερμανικού συστήματος νομικής άσκησης.
Καθαυτή η πρόβλεψη σταδίου θεωρητικής κατάρτισης (που στη Γερμανία γίνεται αποκλειστικά στη δικονομία, η οποία όμως εκεί δεν διδάσκεται προπτυχιακά) αποτελεί σαφή ομολογία του τραγικού επιπέδου των προπτυχιακών σπουδών στις τρεις ελληνικές νομικές σχολές.
Τίποτε δεν θα αλλάξει ένα “Ινστιτούτο Νομικών Σπουδών”. Δεν θα διδαχθούν σε έξι μήνες όσα δεν διδάσκονται σε τέσσερα χρόνια στις νομικές σχολές, αν μάλιστα διδάσκουν εκεί καθηγητές που ήδη αποτυγχάνουν να μεταδώσουν την αναγκαία κατάρτιση στους πτυχιούχους. Η μετριοκρατία που ολοένα διευρύνεται, αντί να μειώνεται, στην επιλογή των πανεπιστημιακών (στις νομικές σχολές και όχι μόνον), δεν θα επιτρέψει επιλογή των καλύτερων (αντί των χειρότερων) καθηγητών νομικής στο “Ινστιτούτο Νομικών Σπουδών”. Εκεί μάλιστα, εκτός από τη μετριοκρατία, θα κυριαρχεί και η ‘παραδοσιακή’ πελατειακότητα, που ανθεί όπου προΐσταται το πολιτικό σύστημα.
Εξίσου τραγική είναι η εισαγωγή υποχρεωτικότητας για πτυχιούχους νομικής να απασχοληθούν ως βοηθητικό διοικητικό προσωπικό ευκαιρίας (ήτοι: χαμηλών αποδοχών), με εργασίες τύπου “να χτυπούν σφραγίδες”. Η διεκπεραίωση τέτοιων καθηκόντων βοηθά μεν την κατανόηση του πώς λειτουργεί μια δημόσια υπηρεσία, ουδόλως όμως οδηγεί σε απόκτηση νομικών ή δικηγορικών γνώσεων.
Στο στάδιο αυτό αναδεικνύεται χαρακτηριστικά η διαφορά από το, υποτίθεται, αντιγραφόμενο γερμανικό σύστημα: Εκεί οι ασκούμενοι νομικοί δεν απασχολούνται σε δικαστήρια και εισαγγελίες ως βοηθοί γραμματέων, αλλά ως βοηθοί δικαστών και εισαγγελέων. Το βοηθητικό έργο που τους ανατίθεται, είναι καθαρά νομικό.
Ας μην σχολιάσουμε καν ότι στο τρίτο στάδιο, αυτό της απασχόλησης σε γραφείο, θα μπορεί να επιλέγεται…
*Δ.Ν., Δικηγόρος
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ:
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
