H βίαιη βασιλεία του Κράτους- Κρατισμός: Το Σύνδρομο της Στοκχόλμης.

     

    • «Σε αυτόν τον αιώνα, η ανθρώπινη φυλή αντιμετωπίζει, για άλλη μια φορά, την βίαιη βασιλεία του Κράτους, που είναι πλέον οπλισμένο με τους καρπούς των δημιουργικών δυνάμεων του ανθρώπου, δημευμένο και διεστραμμένο για τους δικούς του σκοπούς.
    • Οι τελευταίοι αιώνες ήταν εποχές που οι άνθρωποι προσπάθησαν να θέσουν συνταγματικά και άλλα όρια στο κράτος, μόνο για να διαπιστώσουν ότι τέτοια όρια, όπως και με όλες τις άλλες προσπάθειες, απέτυχαν.
    • Από όλες τις πολυάριθμες μορφές που έχουν λάβει οι κυβερνήσεις ανά τους αιώνες, από όλες τις έννοιες και τους θεσμούς που δοκιμάστηκαν, καμία δεν κατάφερε να κρατήσει υπό έλεγχο το κράτος. Το πρόβλημα της Πολιτείας είναι προφανώς τόσο μακριά από την λύση όσο ποτέ.

    Ίσως πρέπει να διερευνηθούν νέοι δρόμοι έρευνας, εάν πρόκειται να επιτευχθεί ποτέ η επιτυχής, τελική λύση του ζητήματος του κράτους». ~ Murray N. Rothbard, Anatomy of the State

    Ποιοι δρόμοι έρευνας θα πρέπει όχι μόνο να διερευνηθούν, αλλά πιθανώς να τεθούν σε εφαρμογή για να είναι ελεύθεροι; Ποια είναι η τελική λύση του κρατικού ζητήματος; Μπορώ να σκεφτώ μόνο μια βιώσιμη απάντηση που θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα που είναι το Κράτος, οποιοδήποτε Κράτος, κι αυτό είναι η α ν ε ξ α ρ τ η σ ί α, χωρίς κράτος. Κοντολογίς, καταργήστε το Κράτος.

    Ναι, καταλαβαίνω ότι η πρώτη απάντηση κι επίσης λανθασμένη, σε αυτήν την απάντηση είναι συνήθως ότι η α ν ε ξ α ρ τ η σ ί α, είναι αδύνατη και δεν θα λειτουργήσει, επειδή το χάος, οι ταραχές, οι λεηλασίες, η ανομία και ο φόνος θα κυριαρχούσαν, επομένως πρέπει να υπάρξει κράτος για να μην συμβεί αυτό. Αυτή η στάση είναι εκ πρώτης όψεως γελοία. Αυτό που έχουμε εδώ είναι η αδυναμία επικοινωνίας, καθώς σήμερα ο άνθρωπος ζει σε εποχές ακραίου χάους, ταραχών, λεηλασιών, ανομίας, επιτήρησης, οικονομική καταστροφή, μαζικό πληθωρισμό, lockdown, δηλητηριώδεις ενέσεις, απόλυτη αστυνομική διαφθορά και βαρβαρότητα, πόλεμο, δολοφονίες, δυστυχήματα, ατυχήματα, φωτιές, λιμοί, καταποντισμοί και ξαφνικός, απροσδιόριστος θάνατος. Πόσο χειρότερα μπορεί να είναι χωρίς την κρατική βία;

    Αν και είναι άβολο για τους κρατιστές και τους εθνικιστές κάθε είδους, μπορώ σίγουρα να επεκταθώ σε αυτή την σκέψη, αλλά μόνο σε ένα σημείο, καθώς ο κατάλογος των κρατικών φρικαλεοτήτων είναι ατελείωτος και υπήρξε ο ίδιος σε όλη την ανθρώπινη ύπαρξη. Οι πρόσφατες καταστρεπτικές ενέργειες από μόνες τους είναι συγκλονιστικές σε αριθμό και έχουν προκαλέσει πολύ θανατηφόρα βλάβη.

    Όλοι θα πρέπει μέχρι τώρα να έχουν κατανοήσει το πλήθος των φρικαλεοτήτων που διαπράχθηκαν στο όνομα της σαπουνόπερας του «covid» και τις αλλαγές που προέκυψαν από τεράστια προβλήματα υγείας, θάνατο, ακραίο διχασμό από τους κρατούντες και τα δικά τους μέσα ενημέρωσης, ψευδείς εκδηλώσεις και κακές κυρώσεις που οδήγησαν σε διακοπή της ζωτικής σημασίας ενέργειας και νερού, τεράστιο πληθωρισμό της προσφοράς χρήματος, λιμό, οικονομική καταστροφή, εμφύλιες διαμάχες, συμβατικό πόλεμο και με τον πυρηνικό πόλεμο στο κατώφλι μας. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για εξαντλητική λίστα.

    Τα κοινωνικά πρότυπα, οι παραδόσεις, οι ευγένειες, η ενσυναίσθηση, η ανεκτικότητα και τα ήθη έχουν πεταχτεί από το παράθυρο, καθώς σχεδόν κάθε, μα κάθε μορφή κακής συμπεριφοράς είναι πλέον κοινή πρακτική. Μάλιστα, όσο πιο διεστραμμένο, έκφυλο κι ανώμαλο, τόσο πιο αποδεκτό. Η σεξουαλική επανάσταση του παρελθόντος μοιάζει τώρα με πικνίκ εκκλησίας, σε σύγκριση με την παραφροσύνη που είναι η «τρανς» και βδελυρή σεξουαλική επίδειξη που μας επιβάλλουν οι διεφθαρμένες κυβερνήσεις, οι μαφιόζοι με τα τριψήφια γράμματα (ΠΟΥ, ΟΗΕ, ΔΝΤ, ΠΟΦ, ΜΚΟ κ.ά) το Χόλιγουντ, οι σύγχρονες τέχνες και τα μέσα ενημέρωσης που ελέγχονται όλα από την CIA και τους Επικυρίαρχους.

    Η αισχρότητα προς τον φυσικό άνθρωπο (ειδικά τον λευκό φυσιολογικό άνθρωπο) παρατηρείται παντού, σε κάθε διαφήμιση, τηλεοπτική εκπομπή, αθλητική εκδήλωση και πλέον σε πολλά δημόσια σχολεία εις βάρος ανίδεων παιδιών, είναι κάτι περισσότερο από απροκάλυπτη και πλήρως, προπαγανδιστικά, κατευθυνόμενη ακολασία, ανωμαλία, ελευθεριότητα, χυδαιότητα…

    Ο νέος ρατσισμός (Σχολή της Φραγκφούρτης) σε αυτήν την υποτιθέμενη «προοδευτική» και βδελυρή «πολιτική ορθότητα» ξύπνησε και είναι αχαλίνωτος. Βρίσκεται σε όλους, σε κάθε εθνικότητα, σε κάθε χρώμα, ενάντια σε όλους τους λευκούς ανθρώπους. Όλα πλέον βασίζονται (ξανά) μόνο στο χρώμα του δέρματος. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για ένα τεράστιο ποσοστό μαύρων, καθώς τους έχει δοθεί λευκή κάρτα σε ανήθικη, ελευθέρια και ρατσιστική συμπεριφορά εναντίον όλων των λευκών και της περιουσίας τους.

    Είναι επίσης στην μόδα για τα μαρξιστικά λευκά σκουπίδια να ασκούν ανεξέλεγκτα στον λευκό πολίτη, ακραίο ρατσισμό. Τους επιτρέπεται από το κράτος να ξεφύγουν, κυριολεκτικά, από τις δολοφονίες που διαπράττουν, φαινομενικά όλα βασισμένα σε μία μόνο μορφή δουλείας από τις πολλές, αγνοώντας εντελώς την ιστορία αυτού του άθλιου και αποτρόπαιου κρατικού συστήματος που υπάρχει εδώ και χιλιάδες χρόνια παγκοσμίως.

    Η βλακεία όλων όσων εμπλέκονται σε αυτή την απεχθή, ρατσιστική συμπεριφορά είναι εκπληκτική, καθώς είναι ακραία ηλίθιοι, κάτι που τους καθιστά προφανώς, πολύ εύκολα χειραγωγήσιμους από το κράτος, δεδομένης της πιο αργής εγκεφαλικής δραστηριότητάς τους (όταν υπάρχει εγκεφαλική δραστηριότητα) κι αυτό το ηλίθιο πράγμα, αποκαλείται “σύγχρονος άνθρωπος”.

    Μια κοινωνία κατανάλωσης είναι ένα πράγμα, αλλά μια κοινωνία κατανάλωσης που έχει χάσει, καθολικά, κάθε ικανότητα σκέψης, λογικής και εφαρμογής λογικής, είναι άλλο. Το ανθρώπινο ζώο βρίσκεται σε μια διαδικασία αναστροφής τόσο απότομη στην φύση, που είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς το μέλλον ως κάτι άλλο από την ανεξέλεγκτη παραφροσύνη των ανθρωπόζωων, ενώ οι Επικυρίαρχοι με τα τσιράκια τους,  αποφασίζουν ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει στο κοπάδι, αυτής της τεράστιας πλέον μέτριας μάζας που ονομάζεται ανθρωπότητα.

    Ενώ πολλοί από εσάς λιμοκτονούν, πολλοί από εσάς μισείτε, πολλοί χάνετε τα πάντα, πολλοί από εσάς αρρωσταίνουν και πεθαίνουν από οικειοθελή λήψη των θανατηφόρων ενέσεων βιοόπλων, πολλοί από εσάς δηλητηριασμένοι από σκόπιμες χημικές εκλύσεις και γεωμηχανική, πολλοί από εσάς υποδουλωμένοι, πολλοί φοβάστε την δική σας σκιά, πολλοί από εσάς πελεκηθήκατε, παρακολουθήστε και τοποθετηθήκατε σε πόλεις που μοιάζουν με στρατόπεδα συγκέντρωσης… το κράτος που σας ανήκει, που είναι αντανάκλαση του σάπιου εαυτού σας, θα συνεχίσει τους πολέμους και τις επιθέσεις του στην ανθρωπότητα, ερημώνοντας με πολλαπλές μεθόδους γενοκτονίας, προκειμένου να οικοδομήσει μια δομημένη παγκόσμια κοινωνία αφέντη/σκλάβου, Ολοφάνερα κι ακριβώς μπροστά στα μάτια σας.

    • «Έχει γίνει φανερό ότι ολόκληρες μάζες του ανθρώπινου πληθυσμού είναι, στο σύνολό τους, κατώτερες όσον αφορά την διεκδίκησή τους για το μέλλον, από τις άλλες, ανώτερες μάζες, ότι δεν μπορούν να τους δοθούν ευκαιρίες ή να τους εμπιστευτούμε την εξουσία όπως εμπιστεύονται οι ανώτεροι λαοί, ότι οι χαρακτηριστικές αδυναμίες τους είναι μεταδοτικές και επιζήμιες για τον εκπολιτιστικό ιστό και ότι το φάσμα της ανικανότητάς τους δελεάζει και αποθαρρύνει τους ισχυρούς. Το να τους δίνεις ισότητα σημαίνει να βυθίζεσαι στο επίπεδό τους, να τους προστατεύεις και να τους αγαπάς σημαίνει να βυθίζεσαι στην γονιμότητά τους.» – H.G. Wells’ στο «Anticipations of the Reaction of Mechanical and Scientific Progress on Human Life and Thought» 1901

    Γιατί δεν μπορείτε να δείτε την ΟΛΟΦΆΝΕΡΗ χειραγώγηση και την εξαπάτηση που σας γίνεται;

    Γιατί δεν μπορείτε να δείτε ότι σας αντιμετωπίζουν ως μια συλλογική ορδή δαμάσιμων ζώων, αντί για σκεπτόμενα όντα; Γιατί δεν μπορείτε να δείτε την ανεξέλεγκτη τρέλα που είναι η βάση του κόσμου σήμερα; Γιατί είστε τόσο τυφλοί απέναντι στην προγραμματισμένη ολοκληρωτική καταστροφή όλων όσων είναι φυσικές και καλές, λογικές κι αρμονικές, υπέρ του σχεδιασμένου ανήθικου χάους με μπροστάρη το κράτος;

    Αυτή η κατάσταση είναι πολύ πιο σοβαρή απ’ όσο φαντάζονται οι περισσότεροι, όσοι τουλάχιστον την αντιλαμβάνονται. Αυτό που ζούμε δεν είναι μια προσωρινή οπισθοδρόμηση, αυτή είναι η πραγματικότητα και χωρίς κάποια μορφή αφύπνισης κι ανάληψη ευθύνης, χωρίς ικανότητα ανεξαρτησίας, διάκρισης και θέλησης… σ’ αυτήν την πλοκή της παγκόσμιας υποβάθμισης, τα όμορφα μέρη της ζωής, της οικογένειας, των φίλων και της φύσης, του έρωτα της γνώσης και της εργασίας, που γνωρίσαμε στο παρελθόν, θα καταστραφούν και θα χαθούν για πάντα. Ήδη ο εκφυλισμός τους είναι σχεδόν αναπότρεπτος.

    Υπάρχει μόνο μία λύση κι αυτή είναι να κόψουμε το κεφάλι του φιδιού κάθε διαφθοράς, κυριαρχίας, ελέγχου και αέναου πολέμου που μας έφερε σε αυτό το σημείο χωρίς επιστροφή. Σταματήστε το κράτος και κάθε εξάρτηση από αυτό. Εξάλειψη κάθε κρατικής εξουσίας κι εξάλειψη κάθε είδους εξάρτησης από αυτό και τα ψίχουλα που σας πετάει από το τραπέζι του. Καταστήστε ανίκανους όλους τους αφύσικους παράνομους «νόμους» που δημιουργήθηκαν ανήθικα από κρατικούς κακοποιούς. Αποχωριστείτε σε κάθε δυνατό επίπεδο από το κράτος και αποχωριστείτε εντελώς από την κυριαρχία του σε κάθε βαθμό της ζωής σας. Αυτό είναι α ν ε ξ α ρ τ η σ ί α κι όπου η ενέργεια, η δύναμη και η ανάσα που αποκτάς όταν την κατακτάς, είναι πέρα από κάθε προσδοκία, γιατί είναι δικαιωματικά δικά σου.

    • «Τα φυσικά δικαιώματα ενός ανθρώπου είναι δικά του, ενάντια σε ολόκληρο τον κόσμο και οποιαδήποτε παραβίασή τους είναι εξίσου έγκλημα, είτε διαπράχθηκε από έναν άνθρωπο, είτε από εκατομμύρια, είτε διαπράχθηκε από έναν άνθρωπο που αποκαλεί τον εαυτό του ληστή, είτε από εκατομμύρια που αυτοαποκαλούνται κυβέρνηση». ~Lysander Spooner

    Είναι καιρός να σταματήσει κάθε λανθασμένη ιδέα περί κρατικής μεταρρύθμισης, οποιουδήποτε και όλων των κρατικών «νόμων», της πλήρους απάτης στην ψήφο, των «συνταγματικών δικαιωμάτων» (που δεν υπάρχουν) και του ίδιου του κράτους. Ναι, αυτή είναι μια πολύ έντονη διάβρωση για όλους εκείνους που συνεχίζουν να σκέφτονται και να κάνουν τα ίδια πράγματα, ξανά και ξανά, κάθε μέρα, προσδοκώντας σε διαφορετικό αποτέλεσμα. Αυτός είναι ο ορισμός της παραφροσύνης. Κι αυτήν την παραφροσύνη ζούμε σήμερα.

    Οποιοσδήποτε έπαινος κράτους, οποιασδήποτε κράτους, είναι κατάφωρα παράλογος και γελοίος. Το κράτος είναι η ουσία της τεράστιας εγκληματικότητας και της βίας των συμμοριών, πολύ χειρότερα αδικήματα από ό,τι θα μπορούσε να διαπράξει οποιοσδήποτε κοινός εγκληματίας ή συμμορία κοινών εγκληματιών. Αυτό δεν αμφισβητείται σε όλη την διάρκεια της ιστορίας.

    Σε κάθε περίπτωση μην τα βάζεις με τους πολιτικούς. Ζητάς απο ασυνείδητα ανθρωποειδή να επιδείξουν συνείδηση. Είναι σαν να ζητάς από ένα γουρούνι να λύσει άσκηση γεωμετρίας. Δεν καταλαβαίνουν για πιο πράγμα μιλάς, δεν καταλαβαίνουν καν ότι μιλάς.  Αντιθέτως, αν ψάχνεις τον υπαίτιο, κοιτάξου στον καθρέφτη. Όλοι μας λίγο πολύ έχουμε αίμα στα χέρια μας όταν ψηφίζαμε αυτά τα υποκείμενα, που μπήκαν στην πολιτική για να κονομήσουν αυτοί και οι φίλοι τους και φυσικά η στοά και τα λαγούμια που υπηρετούν και τους σπρώχνουν.

    Αυτό που είναι ακόμη πιο ανησυχητικό είναι ότι σε κάθε επανάσταση, κάθε σημαντική πράξη διαφωνίας, κάθε διαμαρτυρία ενάντια στο κράτος και καθ’ όλη την διάρκεια κάθε περιόδου της ιστορίας, κάθε φορά που αναιρείται ή ανατρέπεται μια τρέχουσα κυβέρνηση, τοποθετούνται οι μάζες σε μια άλλη κυβέρνηση που περιμένουν τα πράγματα να είναι καλύτερα αυτή την φορά. Ποτέ δεν έχει συμβεί αυτό εδώ και χιλιάδες χρόνια, αλλά οι ανθρωπόμαζες αγνοούν κι αυτό το γεγονός και προσπαθούν να κερδίσουν την ελευθερία τους δημιουργώντας οικειοθελώς ή επιτρέποντας σε άλλο κρατικό κύριο/σωτήρα να τις κυβερνήσει.

    • Δεν υπάρχουν ήρωες σε κανένα κράτος, δεν υπάρχουν ήρωες σε κρατικούς ή εθνικούς στρατούς, δεν υπάρχουν ήρωες στις κρατικές υπηρεσίες επιβολής, δεν υπάρχουν ήρωες σε κανέναν κρατικό μηχανισμό ή κρατικές οντότητες. Οι πραγματικοί Ήρωες στέκονται μόνοι και οι πραγματικοί Ήρωες είναι εχθροί του κράτους. Ο Καραϊσκάκης δεν ήταν ενταγμένος σε κανένα κράτος και ναι, ο Καραϊσκάκης ήταν Ήρωας.

    Η πλειοψηφία αυτών που χαρακτηρίζονται ως πολίτες/σκλάβοι/υποτελείς του κράτους, συνεχίζουν να βασίζονται στο ψεύτικο κρατικό Σύνταγμα και στα ποινικά κυβερνητικά δικαστήρια για να προστατεύσουν τα λεγόμενα «γραπτά» δικαιώματά τους που τους «παραχωρούνται» από το κράτος. Αυτή η δομή κυβέρνησης δημιουργήθηκε από κακούργους πολιτικούς και τους φίλους τους, επιχειρηματίες/μεγιστάνες/ολιγάρχες, προκειμένου να εγκαθιδρύσουν ένα πραξικόπημα που είχε σκοπό μόνο να επεκταθεί και να δώσει την τελική και απεριόριστη εξουσία σε ένα κράτος/ελίτ.

    Αυτό έγινε εξαπατώντας τα μπερδεμένα ανθρωπόζωα να πιστεύουν ότι τα φυσικά τους δικαιώματα θα μπορούσαν να μεταφερθούν σε μια διεφθαρμένη κυβέρνηση που διοικείται από μερικούς ανέντιμους «εκπροσώπους», οι οποίοι ως επί το πλείστον δεν είναι παρά μειωμένης διανοητικής αντίληψης, ναρκισσιστές και ψυχοπαθείς πολιτικοί. Αυτό το άχρηστο κυβερνητικό έγγραφο που ονομάζεται “Σύνταγμα” λέγεται ότι είναι ο «ανώτατος νόμος της χώρας», πράγμα που σημαίνει ότι η αποδοχή του πρέπει αναγκαστικά να διευκολύνει την άρνηση όλων των εγγενών φυσικών δικαιωμάτων προς όφελος των «δικαιωμάτων» που παραχωρούνται από το κράτος. Πόσο γελοίες είναι τέτοιες ανοησίες.

    Το κράτος εξαρτάται από τον απόλυτο έλεγχο όλων των σκλάβων/προβάτων/υπηκόων.

    Εξαρτάται από την ικανότητά του να κατασκευάζει, να δημιουργεί και να ψηφίζει «νόμους», που είναι πάντα περιοριστικοί και καταπιεστικοί κανόνες που προορίζονται να διοικούν και να ελέγχουν το προλεταριάτο/σκλάβων. Δεν δημιουργούν δικαιοσύνη, αλλά εγγυώνται την αδικία. Κανένας νόμος που ψηφίστηκε από καμία κυβέρνηση δεν είναι νόμιμος, καθώς τα φυσικά μας δικαιώματα περιλαμβάνουν κάθε σωστή συμπεριφορά και λογική δικαιοσύνη.

    Κανένας ανθρωπογενής νόμος δεν μπορεί να προστατεύσει τα δικαιώματά μας, μπορεί μόνο να ενισχύσει την ολοκληρωτική κυριαρχία του κράτους. Όλοι έχουμε ένα φυσικό δικαίωμα στην ζωή, που σημαίνει ότι έχουμε το δικαίωμα να συντηρούμε και να υπερασπιστούμε την ζωή μας. Σημαίνει ότι έχουμε δικαίωμα στην δική μας αποκτηθείσα περιουσία, συμπεριλαμβανομένου του εαυτού μας κι όλα αυτά είναι αυτονόητα, ειδικά εφόσον δεν είναι εμφανής καμία επιθετικότητα ή η βλάβη σε άλλους ή στην περιουσία τους.

    Σκεφτείτε ότι για να ενεργήσει το αποτρόπαιο κράτος, θα πρέπει να έχει την πλήρη υποστήριξη κάθε όντος που κατοικεί στην επικράτειά του. Θα μπορούσε κάτι να είναι τόσο παράλογο όσο αυτό; Προκειμένου να προστατευθούν τα φυσικά δικαιώματα όλων, τα δικαιώματα κάθε ατόμου πρέπει να είναι προφανή. Για να αποδοθεί δικαιοσύνη τότε, θα απαιτούσε να μην είναι εμφανές κανένα κακό, καμία κλοπή, κανένας «νόμος», καμία εντολή, κανένας πόλεμος και καμία επιθετικότητα οποιουδήποτε είδους, εκτός εάν ο καθένας αποδεχθεί, εν γνώσει του, κάθε πράξη από το κράτος και οικειοθελώς συμφωνήσει σε αυτό λόγω αποδοχής μιας ατομικής σύμβασης. Ναι, αυτό είναι αδύνατο κι αυτός είναι ο λόγος που καμία κυβέρνηση δεν πρέπει να επιτραπεί ποτέ να υπάρχει, αν θέλουμε ελευθερία, επιβίωση, γνώση και δικαιοσύνη για όλους μας.

    Είναι προφανές σε κάθε σκεπτόμενο άτομο, ότι κάθε νόμος που ψηφίζεται από αυτούς που αυτοαποκαλούνται «νομοθέτες», είτε ευνοεί έναν ή περισσότερους και ταυτόχρονα παίρνει την ελευθερία και την δικαιοσύνη από έναν άλλο, αναιρώντας κάθε ισχύ οποιουδήποτε νόμου αυθαίρετα και κάθε δικαίωμα ανεξαρτησίας από τις μάζες/σκλάβων.

    • «Οποιαδήποτε κυβέρνηση, δεν υπήρξε ποτέ για να υπηρετεί κανέναν άλλον εκτός από τον εαυτό της ή τα δικά της αφεντικά, κι επιτρέπει μόνο προσωρινά «δικαιώματα» στον λαό που υποστηρίζει την δική της ατζέντα. Κάθε κυβέρνηση βλέπει τον λαό μόνο ως πιόνια/σκλάβους/υποτελείς για να την υπηρετούν και δεν υπήρξε ποτέ καμία κυβέρνηση, πουθενά στον πλανήτη, ούτε για μια μέρα για να υπηρετήσει τον λαό. Αυτή είναι η ουσία του κράτους, να υπηρετεί τον εαυτό του και τους φίλους του, να αφαιρεί κάθε ελευθερία και να χρησιμοποιεί τον πολίτη/σκλάβο, την περιουσία και την εργασία του, για να προωθήσει τον πλούτο και την δύναμη του ίδιου.
    • Ως εκ τούτου, η ίδια η ιδέα μιας νομοθετικής κυβέρνησης -μιας κυβέρνησης που πρόκειται να θεσπίσει νόμους δικής της εφεύρεσης- είναι αναγκαστικά σε αναπόφευκτη κι άμεση σύγκρουση με την ελευθερία μας. Στην πραγματικότητα, ο μόνος, μοναδικός και πραγματικός σκοπός οποιασδήποτε νομοθετικής κυβέρνησης είναι να αφαιρέσει από ένα ή περισσότερα άτομα την ελευθερία τους. Συνεπώς, ο μόνος τρόπος με τον οποίο όλοι οι άνθρωποι μπορούν να διαφυλάξουν την ελευθερία, τους είναι να μην έχουν καμία νομοθετική κυβέρνηση». –Lysander Spooner, “A Letter to Grover Cleveland” Αποσπάσματα από ένα δοκίμιο που δημοσιεύτηκε το 1864 με τίτλο: “Considerations For Bankers”

    Μακριά από κάθε είδους προτροπή σε διαδηλώσεις, συνδικάτα, βία κι επιβολή.

    Δεν απαιτείται βία για την επίτευξη της ελευθερίας, κάθε άλλο, (αφού κάθε μορφή βίας είναι κρατική)  αλλά, συνειδητοί πολίτες πρέπει να ασκούν ανυπακοή, μη συμμόρφωση και πρέπει να αναιρούν το κράτος σε κάθε ευκαιρία, προκειμένου να επανέλθει η λογική επιβίωση για όλους. Ευτυχώς για την επιβίωσή και την ανεξαρτησία μας, αυτό το είδαμε να γίνεται στην σαπουνόπερα του covid όπου οι Επικυρίαρχοι απέτυχαν παταγωδώς, να ελέγξουν καθολικά το ανθρώπινο κοπάδι υπηκόων/σκλάβων. Αλλά, δεν ανησυχούν, θα επανέλθουν. Την δουλειά τους αυτοί, την δουλειά μας εμείς. 

    Μην βασίζεστε στα κόλπα και τις υποσχέσεις του κράτους. Ποτέ μην βασίζεστε σε οποιαδήποτε πράξη εξαπάτησης που ονομάζεται «ψηφοφορία». Ποτέ μην βασίζεστε σε κανέναν πολιτικό και ποτέ μην υποστηρίζετε την βίαιη επιβολή των κανόνων και των νόμων του από το κράτος. Μην πέφτετε ποτέ στο ψέμα ότι ένα κομμάτι χαρτί που ονομάζεται «σύνταγμα» που συντάχθηκε κρυφά και εφαρμόστηκε από την άρχουσα τάξη απατεώνων που ονομάζεται κυβέρνηση/ελίτ, μπορεί να δώσει ή να προστατεύσει τα φυσικά ανθρώπινα δικαιώματα, την ανεξαρτησία και την ευζωία του ανθρώπου.

    Ποτέ μην πιστεύετε κανέναν τύπο που επιλέγει τον δρόμο της κυριαρχίας, ανεξάρτητα από την προσποιητή πρόθεσή του να σας προστατεύσει. Δεν χρειάζεστε κανενός είδους προστασία, από κανέναν. Και μην έχετε ποτέ την ψευδαίσθηση ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση είναι απαραίτητη για να επιφέρει την κοινωνική αρμονία, γιατί κάθε πρόθεση του κράτους έχει έναν μόνο σκοπό, κι αυτός είναι η ολοκληρωτική κυριαρχία στην γη και τους κατοίκους της, με κάθε κόστος, με κάθε τίμημα. Κι αυτόν τον σκοπό τον επιβάλλει με την βία. Κανενός είδους αρμονία δεν υπάρχει στην βία.

    Άλλωστε η κρατική βία, είναι η μόνη αποδεκτή, από το κράτος. Καλώς, εμείς οι ανεξάρτητοι άνθρωποι δεν χρειαζόμαστε την βία, σε καμία μορφή της. Η Δύναμη μας η Θέλησής μας είναι τόσο ισχυρή ακριβώς επειδή δεν χρησιμοποιεί και δεν απαιτεί κανενός είδους βία, το ακριβώς αντίθετο, κάθε είδους βία, μας αφαιρεί Θέληση, μας απομακρύνει, από την Δύναμη.

    • «Αφού κάποιος παραδεχτεί ότι δεν είναι απαραίτητη -κάθε άλλο- μια ενιαία παγκόσμια κυβέρνηση, τότε πού σταματά λογικά στο επιτρεπτό των χωριστών κρατών; Εάν ο Καναδάς και οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να είναι χωριστά έθνη χωρίς να καταγγέλλονται ότι βρίσκονται σε κατάσταση ανεπίτρεπτης «αναρχίας», γιατί να μην αποχωριστεί ο Νότος από τις Ηνωμένες Πολιτείες; Πολιτεία της Νέας Υόρκης από την Ένωση; Νέα Υόρκη από την πολιτεία; Γιατί μπορεί να μην αποσχιστεί το Μανχάταν; Κάθε γειτονιά; Κάθε μπλοκ; Κάθε σπίτι; Κάθε άνθρωπος;» ~Murray N. Rothbard
    • «Αυτό που κάνει την διαφορά μεταξύ συμμορίας και κράτους είναι η πεποίθηση ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ συμμορίας και κράτους». ~Jakub Bozydar Wisniewski

    Κρατισμός: Το Σύνδρομο της Στοκχόλμης.

    Το Σύνδρομο της Στοκχόλμης είναι ένα ψυχολογικό φαινόμενο όπου αποδίδεται σε ένα όν ή ομάδα όντων, που έχουν συλληφθεί όμηροι από ένα ή περισσότερα όντα, και κατά την διάρκεια του χρόνου που κρατούνται όμηροι, γίνεται συμπαθητικός ο θύτης του και προσκολλάται στον απαγωγέα του σε τέτοιο βαθμό που δημιουργεί δεσμό κι αφοσίωση στον εγκληματία δυνάστη. Πρόκειται για μια ψυχική ταλαιπωρία που βασίζεται σε πολλούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της συζήτησης για συλλογικές κοινωνίες, λόγω πολιτικής καταστολής ή θρησκευτικών διώξεων.

    Η οικειοθελής αποδοχή των επιτιθέμενων και η θετική ματιά τους, είτε προς εγκληματικές αυθεντίες, είτε προς τυραννική κυβέρνηση, είναι ένας τρόπος αντιμετώπισης της απειλής και της σύγχυσης που δημιουργείται, προκειμένου ν’ αποφευχθεί η ουσιαστική αντιμετώπισή της. Αυτή είναι μια πράξη ψυχικής δειλίας, που μπορεί να οδηγήσει μόνο σε υποτέλεια και καθολική απουσία, λογικής ή θέλησης.

    Όμηρος σε εγκληματίες ή σκλάβος του κράτους δεν έχει σημασία, ούτε καμία διαφορά, καθώς και τα δύο βασίζονται στην υποταγή και την συμμόρφωση, στο δίπολο θύτης και θύμα. Το να γίνεις όμηρος είναι αρχικά θέμα βίας και το να γίνεις σκλάβος του κράτους οφείλεται σε εκούσια αποδοχή στην βία. Για να γίνει κάποιος θύμα οποιουδήποτε από τα δύο, πρέπει να συναινέσει και να υποταχθεί σε κάποια μορφή εξουσίας, είτε οικειοθελώς, είτε λόγω σωματικής παγίδευσης ή απαγωγής.

    Ωστόσο και οι δύο καταστάσεις απαιτούν την παραίτηση από το θύμα ή, σε πολλές περιπτώσεις, την πίστη στον απαγωγέα του σε τέτοιο βαθμό που να καταλήγει σε μια σχέση τύπου αφέντη/δούλου. Αυτό ακριβώς συνέβη, αρχικά, με τους Αμερικανούς πολίτες, (και φυσικά έγινε εξαγωγή στην Δύση, αυτής της παράνοιας) καθώς οι περισσότεροι έχουν υποκύψει στην απεχθή ιδεολογία κάθε -ισμού, (εθνικισμού, εθνικοσοσιαλισμού, κομουνισμού, σοσιαλισμού κλπ εκτρωματικά μοντέλα δουλοποίησης του ανθρωπόζωου) η οποία βασίζεται στην λατρεία του κράτους ως θεού, ανεξάρτητα από την παρούσα τυραννία.

    Συζητάμε την σχέση του κράτους και των υποκειμένων του, όπου το μεγαλύτερο μέρος των ανθρωπόζωων έχει αποδεχθεί πλήρως τον εκτρωματικό μαρξισμό (σε κάθε μορφή του), ο οποίος πρέπει να αναφέρεται ως μαζικό σύνδρομο της Στοκχόλμης. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι αυτό είναι «πατριωτικό», άλλος ένας μπασταρδεμένος όρος που έχει καταλήξει να σημαίνει για το προλεταριάτο, υποστήριξη ή τυφλή λατρεία, πίστη κι αφοσίωση του θεού/σωτήρα/πατερούλη/κράτους.

    Η λατινική προέλευση (patr) αυτής της λέξης (patriotism) σημαίνει «πατέρας», οπότε πατριωτισμός σημαίνει στην πραγματικότητα η ανιδιοτελής αγάπη για την πατρίδα, η φιλοπατρία. Δεν σημαίνει υποστήριξη του κυβερνώντος κράτους και της τυραννίας που επιβάλλει συνεχώς εναντίον του δικού του και των άλλων λαών. Περιφρονώ αυτόν τον όρο, όπως λανθασμένα προπαγανδίζεται ως υποστήριξη του κρατικού ολοκληρωτισμού με την μορφή κλοπής, (φορολόγησης) περιοριστικών (όλων) νόμων, εντολών ή διαταγών, φυλάκισης όπου δεν υπάρχει θύμα, της συνεχούς αστυνομικής βαρβαρότητας, του ελέγχου κάθε πτυχής της ζωής και του αποτρόπαιου επιθετικού πολέμου.

    • «Η νέα κρατική θρησκεία της Αμερικής (και των υποτελών σε αυτή κρατών) είναι ο πατριωτισμός, ένα φαινόμενο που έχει πείσει τους πολίτες ότι η «προδοσία» είναι ηθικά χειρότερη από τον φόνο ή τον βιασμό». William Blum

    Οι υπήκοοι των «Ηνωμένων Πολιτειών», αν και ποτέ δεν ήταν πλήρως ελεύθεροι, έχουν δυστυχώς εισχωρήσει όλο και πιο βαθιά στον βόθρο της κρατικής λατρείας και συμμόρφωσης, υπακούοντας σε κάθε διαταγή που τους δίνεται, ανεξάρτητα από τις ολέθριες συνέπειες. Αυτό είναι εμφανές σχεδόν σε κάθε πτυχή της ζωής σε αυτή την χώρα και στους υποτελείς της, στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο.

    Σκέψου πόσο τραγικά ολέθριο είναι το ότι στην Ελλάδα μετά το έγκλημα στα Τέμπη με την σύγκρουση των τρένων και τον εκτροχιασμό της λογικής, οι οικογένειες των θυμάτων (στην πλειοψηφία τους νεαροί) δέχτηκαν, υποτάχτηκαν στην κυβερνητική διαταγή να μην δουν τις σωρούς των παιδιών τους και καταδέχτηκαν από το κράτος-δολοφόνο τους να πληρώσει τα έξοδα για τις κηδείες τους! Αδιανόητο!

    Άκουσαν μάλιστα τον αρμόδιο υπουργό της κυβέρνησής τους να δηλώνει κατάφωρα ψέμματα ότι: «Είναι ντροπή και ντρέπομαι, που θέτετε θέματα ασφαλείας. Θα ήθελα να ανακαλέσετε αμέσως. Είναι ντροπή. Διασφαλίζουμε την ασφάλεια. Είστε αδιάβαστος, δυστυχώς όπως πολλοί συνάδερφοι σας. Έχετε μπερδέψει την κατάσταση. Η ευρωπαϊκή οδηγία είναι σαφής. Έχει τα έσοδα, που έχει, δεν ξέρω αν είναι τα νούμερα αυτά, των 200.000 ευρώ. Θα το διαπιστώσω. Εκλέγεστε, όμως, στην περιοχή, οπότε δεν τιμάει ούτε εσάς να λέτε ότι δεν είναι ασφαλές το τρενάκι του Πηλίου. Δεν τιμάει ούτε τον ΟΣΕ, ούτε την Hellenic Train, ούτε κανέναν και θα ήθελα να ανακαλέσετε» είχε τονίσει, μεταξύ των άλλων, ο πρώην πλέον υπουργός της κυβέρνησης λίγες ημέρες πριν το εγκληματικό δυστύχημα μετωπικής σύγκρουσης δύο τραίνων στα Τέμπη που οδήγησε στον θάνατο, 57 μέχρι στιγμής, νεαρούς ανθρώπους κι εκατοντάδες άλλους στην θλίψη και τον τρόμο.

    Η αλήθεια του θέματος είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος των ανθρωπόζωων ασκούν την συνειδητή αποφυγή οποιασδήποτε άμυνας ενάντια στην κρατική τυραννία σε τόσο μεγάλο βαθμό, που η αποδοχή των περισσότερων οποιασδήποτε μορφής κυριαρχίας έχει γίνει κοινή πρακτική, αποδεκτή και αναπότρεπτη. Η «αντιμετώπιση» των αντιξοοτήτων με αυτόν τον τρόπο, εκθέτει μια μαζική αδιαφορία και υπερβολική δειλία σε τέτοιο συντριπτικό βαθμό, ώστε να καταστεί Ηράκλεια κάθε προσπάθεια από τους λίγους που στην πραγματικότητα είναι αρκετά υπεύθυνοι να αγωνιστούν για την δική τους ελευθερία ενάντια σε όλες τις πιθανότητες. Αυτό σημαίνει ότι η πλειοψηφία, οι ανθρωπόμαζες είναι ο εχθρός της ελευθερίας, όχι οι προστάτες της.

    Ενώ όλο και περισσότεροι φαίνεται να αμφισβητούν τα πράγματα, κατά κανόνα, κάνουν ελάχιστα, αν μη τι άλλο, για να σταματήσουν την επίθεση του κράτους στην ελευθερία τους. Το να μιλάς και να περπατάς είναι δύο διαφορετικές πράξεις και το να ικετεύεις τους κυρίους της κυβέρνησής σου να σου δώσουν αποζημίωση, είναι παρόμοιο με έναν σκλάβο που παρακαλεί τον ιδιοκτήτη του να μην τον μεταχειρίζεται ως σκλάβο!!

    Εκτιμώ κάθε προσπάθεια για την καταπολέμηση του κράτους, αλλά οι μικρές διαμαρτυρίες, οι απεργίες, οι πορείες, η μεταφορά από το ένα κόμμα στο άλλο απόκομμα, η σύνταξη επιστολών σε ανίκανους βουλευτές, η ψήφος σε σωτήρες/πατερούληδες για να σε κυριαρχήσουν και η συμμόρφωση με τυραννικές εντολές, δεν θα πάψουν να σε καθιστούν δούλο/υπήκοο… κάθε άλλο. Όλ’ αυτά είναι κρατικά εργαλεία εκτόνωσης του σκλάβου για να μην τυχόν σκεφτεί ότι είναι σκλάβος. Είναι η βαλβίδα εκτόνωσης του κρατισμού για να μην καταρρεύσει παταγωδώς.

    Είναι απαραίτητη η πλήρης άρνηση της κυβέρνησης. Η αποφυγή όχι της πραγματικής λύσης προς όφελος της προσποιημένης αντίστασης, αλλά η αποφυγή όλων των κυβερνητικών απαιτήσεων είναι απαραίτητη για να αναμένεται οποιαδήποτε ελευθερία του ανθρώπου. Αυτό σημαίνει ότι τα άτομα πρέπει να δράσουν Α Τ Ο Μ Ι Κ Α και αφανώς, στις παρυφές του κρατισμού.

    Ναι, αυτό απαιτεί ανάληψη προσωπικής ευθύνης και Θ Ε Λ Η Σ Η για ελευθερία, αλλά οτιδήποτε λιγότερο επιφέρει περισσότερο τρόμο στο κρατικό κατεστημένο. Βρισκόμαστε σαν είδος στον γκρεμό, είμαστε ήδη κοινωνία σκλάβων, κυρίως λόγω της αδράνειας και της ανικανότητας του ανθρώπινου ζώου ν’ αναλάβει την ευθύνη της ζωής του.

    “ΛΑΘΕ ΒΙΩΣΑΣ” είπε ο τεράστιος Επίκουρος.

    Απλώς κοιτάξτε γύρω σας τα τρέχοντα γεγονότα για να καταλάβετε την αλήθεια αυτών των δηλώσεων. Μόλις περάσαμε την πιο ολοκληρωτική περίοδο της ιστορίας μας λόγω μιας εντελώς σχεδιασμένης, και προπαγανδιστικά επιβεβλημένης σαπουνόπερας «πανδημίας» και οι περισσότεροι σκλάβοι/υπήκοοι δεν έκαναν απολύτως τίποτα για να την σταματήσουν, συμμορφώθηκαν σε κάθε διαταγή του κράτους/πατερούλη. Ευτυχώς όχι όλοι.

    Δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες εκατομμύρια, (δισεκατομμύρια σε όλο τον κόσμο) υπέκυψαν στην λήψη θανατηφόρων ενέσεων βιοόπλων που προπαγανδίστηκαν από το κράτος ως «εμβόλια», απειλώντας τα με άγνωστες μελλοντικές δυσμενείς συνέπειες, συμπεριλαμβανομένου του θανάτου.

    Ένας παγκόσμιος πόλεμος, ίσως κι ένας πυρηνικός πόλεμος, (με τους ηλίθιους που ‘χουμε μπλέξει) είναι στον ορίζοντα και υποκινείται συνεχώς από τα πολιτικά αποβράσματα της σκιώδους κυβέρνησης στον Λευκό Οίκο, (από το στρατιωτικό-πολεμικό-βιομηχανικό κατεστημένο, τις πολυεθνικές, τους τραπεζίτες, τους θρησκευτικούς ηγέτες, τις ελίτ… και κάθε ομοειδές απόβρασμα που σέβεται τον εαυτό του) και για κανέναν άλλο λόγο εκτός από την ερήμωση, τον αποπληθυσμό και τον τεχνοκρατικό έλεγχο του ανθρώπινου ζώου. Το ‘χουν κάνει άλλωστε ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν και κατέχουν την συνταγή για να το επαναλάβουν, το μόνο που χρειάζονται (και τους λείπει) είναι μια καθολική αποδοχή από πλευράς των σκλάβων/πολιτών/υπηκόων, που ευτυχώς για εμάς, δεν την έχουν. Ακόμα… Αντιλαμβάνεσαι λοιπόν, πόσο σημαντική είναι η αποδοχή σου, η συμφωνία σου στους κρατικούς μαφιόζους.

    Το μίσος και οι ψεύτικες δικαιολογίες γι’ αυτό το κρατικό μίσος είναι ανεξέλεγκτες σε κάθε χώρα κι όλες είναι άχρηστες και περιττές. Η σκόπιμη κατάρρευση της οικονομίας και μια νομισματική εξαγορά (CBDCs) φαίνεται αναπόφευκτη, ενώ ο πληθωρισμός και οι ακραίες αυξήσεις τιμών είναι εντελώς παράλογες, όπου μαζί με την τεχνητή νοημοσύνη, απειλούν κάθε άνθρωπο στον πλανήτη.

    Η μηχανή απόσπασης της προσοχής, μια κακή μορφή προπαγάνδας, εργάζεται υπερωρίες, (μην σου πω και σε άλλες διαστάσεις) καθώς τεράστιες εκρήξεις που προκαλούν μαζικούς θανάτους και ασθένειες, συμβαίνουν πολλές φορές κάθε εβδομάδα. Πολλαπλοί εκτροχιασμοί και συγκρούσεις τρένων από εγκληματική αμέλεια του κράτους, διαρροές χημικών, σκόπιμες εκλύσεις χημικών, κυβερνητικές επιθέσεις γεωμηχανικής και σκόπιμη δηλητηρίαση του αέρα και του νερού είναι πλέον εκτός ελέγχου.

    Ψεύτικες απειλές που αφορούν μπαλόνια, UFO, χθόνιους και υποχθόνιους, εξωγήινους και εσωγήινους, κατακλύζουν τα ερτζιανά για να αποσπάσουν την προσοχή του κοπαδιού από το να κοιτάξει τις πραγματικές απειλές για την κοινωνία. Οι προμήθειες τροφίμων μειώνονται σκόπιμα ή εκφυλίζονται σε εντομοφαγία (LOL), που χρησιμεύει για να λιμοκτονήσει τους αγρότες κι οδηγεί σε ακόμη μεγαλύτερη εξάρτηση και υποταγή στον αποτρόπαιο κρατικό μηχανισμό. Τι στο καλό θα χρειαστεί για να ανοίξετε τα μάτια σας σε αυτήν την Ολοφάνερη επίθεση στην ζωή σας;

    Η ειρηνική συνύπαρξη και η ανεξαρτησία, όχι μόνο είναι δυνατή, αλλά μπορεί να εδραιωθεί και να διατηρηθεί εάν ο άνθρωπος συσπειρωθεί ως άτομα, (ως Είναι κι όχι ως εγώ ή εμείς) αντί να ενεργεί ως συλλογικοί φύλακες και σκλάβοι/υπηρέτες του κράτους. Αυτό που είναι απαραίτητο είναι το ανεξάρτητο άτομο να αφαιρέσει όλη την εξουσία από το κράτος, εξαλείφοντας τον έλεγχό του. Αρχικά, αυτό θα συνέβαλε πολύ στην τελική κατάργηση του κρατικού συστήματος διακυβέρνησης και των παράνομων, ανήθικων, περιοριστικών και δρακόντειων «νόμων» του.

    Το ά τ ο μ ο μπορεί να το πετύχει, το ανθρωπόζωο όχι. Κι ο τρόπος είναι ένας…

    «ΛΑΘΕ ΒΙΩΣΑΣ» έλεγε ο τεράστιος Επίκουρος.

    Οι διαμαρτυρίες αντίδρασης (συνδικάτα, διαδηλώσεις, ψηφίσματα κλπ) δεν μπορούν να είναι δημιουργικές διότι εμπεριέχουν τον φόβο γι’ αυτό που δεν θέλουν να συμβεί και επομένως συντονίζονται με τα δυναμικά φόβου και χειροτερεύουν την κατάσταση. Προκαλούμε αυτό που φοβόμαστε. Ακόμη και η ελπίδα εμπεριέχει τον φόβο ότι υπάρχουν πιθανότητες να μην συμβεί αυτό που επιθυμούμε. Τα άσχημα δυναμικά «τρίβουν τα χέρια τους» με την άγνοιά μας, διότι αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη δύναμη.

    Η λύση, είναι η απόλυτη βεβαιότητα στις δημιουργικές μας προτάσεις. Δεν είμαστε εναντίον κάτι, κάποιοι ή οποιουδήποτε, αλλά προτείνουμε κάτι διαφορετικό, δημιουργούμε ένα πρότυπο/μοντέλο με το οποίο οι πολλοί θα μπορέσουν να συντονισθούν, ακόμη κι εν αγνοία τους, μεγαλώνοντας έτσι την πιθανότητα υλοποίησής του.

    Μια απαραίτητη συνθήκη για την έξοδο από τα συλλογικά αδιέξοδα, δηλαδή σαν πρώτη και βασική συνειδητοποίηση μας, είναι το εμφανές και το πιο λογικό συμπέρασμα: είμαστε μέλη ενός κοινωνικού οργανισμού (ανθρωπότητα) και καμία πράξη, ούτε σκέψη δεν πρέπει να τείνει προς το κοινό κακό! Φτιάξε ένα πρότυπο/μοντέλο με αυτό σαν οδηγό, ζήσε σύμφωνα με αυτό το μοντέλο και σύντομα θα υλοποιηθεί καθολικά.

    Είναι αδιανόητο για τα κύτταρα να μην συνεργασθούν στενά για την επιβίωση του συνόλου, από την οποία εξαρτάται άμεσα και η δική τους. Ακόμη και οι καρκινικοί όγκοι δεν αποτελούνται από ένα χαοτικό συνονθύλευμα κυττάρων, όπου το καθένα κάνει ότι θέλει. Έχουν συγκεκριμένη δομή αρτηριών, φλεβών, νεύρων κτλ. διότι έχουν ένα νόημα τείνουν προς ένα σκοπό, όπως απέδειξε περίτρανα ο Δρ. Χάμερ. Η στενότητα αντίληψης των ανθρώπων για την εμφανή πραγματικότητα, πως οτιδήποτε επιβλαβές για το σύνολο είναι ακόμη περισσότερο για τα μέλη του, μας τοποθετεί σε ένα επίπεδο συνειδητότητας υποδεέστερο και αυτού των καρκινικών κυττάρων. Διότι οι άνθρωποι σαν (υποτίθεται) νοήμονα όντα θα έπρεπε τουλάχιστον να ενδιαφέρονται και για την επόμενη γενιά.

    Εφόσον οι περισσότεροι βασίζονται και εξαρτώνται από το κράτος/πατερούλη για να τους υποστηρίξει, να τους ταΐσει, να τους περιποιηθεί, (τα διάφορα κρατικά pass/ψίχουλα εκεί αποσκοπούν, στην εξάρτησή σου από το κράτος δολοφόνο σου), είναι σίγουρο πως δεν θα υπάρξει δράση προς αυτήν την κατεύθυνση. Προς την κατεύθυνση της ανεξαρτησίας, προς την έξοδο από την σπηλιά των σκιών. Όσο οι άνθρωποι/σκλάβοι/υποτελείς/πρόβατα, υποκλίνονται σε οποιοδήποτε ανήθικο κρατισμό, όσο οι άνθρωποι αφήνουν τους εαυτούς τους να χωρίζονται μεταξύ τους κι όσο η απάθεια, η δειλία, η υποτέλεια, η πίστη… παραμένουν ως η κυρίαρχη στάση τους, δεν θα υπάρξει απόδραση από την σπηλιά και στην πραγματικότητα, οι θαυματοποιοί/δεσμώτες θα κυριαρχούν επάνω σου κι επάνω στην γενιά σου.

    Αλλά, λίγοι άνθρωποι έχουν ήδη βγει από την σπηλιά και σου δείχνουν το μονοπάτι, αρκεί ν’ αφήσεις την “ασφάλεια” του πατερούλη/κράτους/σωτήρα σου, ν’ αψηφήσεις τους δεσμώτες σου αντί να τους ψηφίζεις.

    Έχουμε δημιουργήσει, στον χώρο που ζούμε κι αγαπάμε, τις απαραίτητες προϋποθέσεις με δυναμικά προσόντα για δημιουργικότητα και καινοτομία χωρίς όρια. Ας παρατηρήσουμε πώς το Ελληνικό αυτό προτέρημα έχει την τάση να εφαρμόζεται στην πράξη, μέσα από τα κείμενα των Οξύρρυγχων παπύρων.

    Τα κείμενα αυτά είναι κατατοπιστικά διότι μας κάνουν να σκεφθούμε σοβαρά, εκφράζοντας μια αρκετά πιστή ραδιογραφία της πραγματικότητας των Ελλήνων, όπως την παρατηρούμε και σήμερα. Γράφτηκε από ένα Ρωμαίο διοικητή στον τελευταίο αιώνα π.κ.ε. για να συμβουλεύσει ένα συνάδελφό του που μόλις είχε αφιχθεί στην Ελλάδα.

    • «Ο Έλληνας είναι πιο εγωιστής από εμάς και επομένως από όλα τα έθνη. Το άτομό του είναι «πάντων χρημάτων μέτρον εστί άνθρωπος» κατά τον Πρωταγόρα. Αδέσμευτο, αυθαίρετο και ατίθασο, αλλά και αληθινά ελεύθερο ορθώνεται το Είναι των Ελλήνων. Χάρη και σ’ αυτό σκεφτήκανε πηγαία πρώτοι αυτοί, όσα εμείς αναγκαζόμαστε να σκεφτούμε σύμφωνα με την σκέψη τους. Χάρη σ’ αυτό βλέπουν με τα μάτια τους και όχι με τα μάτια αυτών που είδαν πριν απ’ αυτούς. Κι επίσης, η μοίρα μας έταξε (εμάς τους Ρωμαίους) νομοθέτες του κόσμου και το Ελληνικό άτομο περιφρονεί τον νόμο. Δεν παραδέχεται άλλη κρίση δικαίου παρά την ατομική του, που δυστυχώς στηρίζεται σε ατομικά κριτήρια.
    • Απορείς πώς η πατρίδα των πιο μεγάλων νομοθετών έχει τόση λίγη πίστη στον νόμο. Και όμως από τέτοιες αντιθέσεις πλέκεται η ψυχή των ανθρώπων και η πορεία της ζωής των. Σπάνια οι Έλληνες πείθονται «τούς κείνων ρήμασι». Πείθονται μόνο στα ρήματα τα δικά τους και ή αλλάζουν τους νόμους κάθε λίγο, ανάλογα με τα κέφια της στιγμής, ή όταν δεν μπορούν να τους αλλάξουν, τους αντιμετωπίζουν σαν εχθρικές δυνάμεις και τότε μεταχειρίζονται εναντίον τους ή την βία ή τον δόλο. A! τόσο την χαίρεται ο Έλληνας την εύστροφη καταδολίευσή τους, τους σοφιστικούς διαλογισμούς που μεταβάλλουν τους νόμους σε ράκη!….
    • O Έλληνας έχει πιο αδύνατη μνήμη από μας, έχει λιγότερη συνέχεια στον πολιτικό του βίο. Είναι ανυπόμονος και κάθε λίγο, μόλις δυσκολέψουν κάπως τα πράγματα, αποφασίζει ριζικές μεταρρυθμίσεις. Θες να σαγηνέψεις την εκκλησία του δήμου σε μια πόλη Ελληνική; Πες τους: «Σας υπόσχομαι αλλαγή». Πες τους: «Θα θεσπίσω νέους νόμους». Αυτό αρκεί. Με αυτό χορταίνει η ανυπομονησία του, το αψίκορο πάθος τους. Τι φαεινές συλλήψεις θα βρεις μέσα σε αυτά τα Ελληνικά δημιουργήματα της ιδιοτροπίας της στιγμής!
    • Οι Έλληνες λίγα πράγματα σέβονται και σπάνια όλοι τους τα ίδια. Και προς καλού και προς κακού στέκουν απάνω από τα πράγματα. Για να κρίνουν αν ένας νόμος είναι δίκαιος, θα τον μετρήσουν με το μέτρο της προσωπικής των περίπτωσης, ακόμα και όταν υπεύθυνα τον κρίνουν στην εκκλησία ή στο δικαστήριο. O Έλληνας ζητεί από το νόμο δικαιοσύνη για την δική του προσωπική περίπτωση. Αν τύχη και ο νόμος, δίκαιος στην ολότητά του, δεν ταιριάζει σε λίγες περιπτώσεις, όπως η δική του, δεν μπορεί αυτό να το παραδεχτεί.
    • Κι εν τούτος τετρακόσια χρόνια τώρα το διακήρυξε ο μεγάλος τους Πλάτων, πως τέτοια είναι η μοίρα και η φύση των νόμων. Πως άλλο νόμος και άλλο δικαιοσύνη. Το διακήρυξε και ο Σταγειρίτης, χωρίζοντας το δίκαιο από το επιεικές. Αλλά δεν τ’ ακούει αυτά ο Έλληνας! Δεν δέχεται να θυσιάσει την δική του περίπτωση, το δικό του εγώ σ’ ένα νόμο σκόπιμο, και δίκαιο στην γενικότητά του, από την έλλειψη τούτη της αλληλεγγύης ματαιώνονται στις Ελληνικές κοινωνίες οι κοινές προσπάθειες. H δράση του Έλληνα κατακερματίζεται σε ατομικές ενέργειες, που συχνά αλληλοεξουδετερώνονται και συγκρούονται…»

    Η μοναδική αλήθεια είναι ότι πίσω από κάθε επιχείρημα ενός κρατιστή/σκλάβου, κατά του κράτους/πατερούλη, συνοψίζεται σε μια απροθυμία κι ανικανότητά του ν’ αναλάβει τον έλεγχο και την ευθύνη για την δική του ζωή, τις πράξεις και τις ικανότητές του. Η θλιβερή αλήθεια είναι ότι το ανθρώπινο ζώο έχει εξημερωθεί σε σημείο που πραγματικά φοβάται την Ελευθερία. Έγινε οικόσιτο.

    1. «…Η ελκυστικότητα της φιλοσοφίας των Ελλήνων οφείλεται στο ότι ποτέ, σε κανένα άλλο τόπο στον πλανήτη, δεν δομήθηκε ένα τέτοιο σύστημα γνώσεων και καινοτομιών χωρίς να χρειαστεί να προστρέξει στο κομμάτιασμα των επιστημών που έγινε ανυπόφορο στις μέρες μας. Δεν υπήρχε κανένα όριο στα θέματα σπουδής, καμία προκατάληψη, και ήταν παραδεκτό ότι η πρόοδος στο ένα θα είχε αντίκτυπους σε όλα τα άλλα. Η επιστροφή σήμερα στην αρχαία σκέψη είναι για να ξανακερδίσουμε, χάρη σε αυτήν, την ελευθερία της σκέψης μας. Η επιστήμη είναι ο Ελληνικός τρόπος να σκεφτεί ο άνθρωπος τον κόσμο. Για τον λόγο αυτόν, η επιστήμη ποτέ δεν υπήρξε παρά μόνο σε λαούς με Ελληνική επιρροή…» E. Schrodiger «Η Φύση και οι Έλληνες», 1948 Βραβείο Νόμπελ, Από τους πρωτεργάτες της Κβαντικής Φυσικής, Φιλόσοφος.
    • «…Πάντων χρημάτων μέτρον εστίν άνθρωπος, των μεν όντων ως έστιν, των δε μη όντων ως ουκ έστιν…» Πρωταγόρας (490 π.κ.ε.-420 π.κ.ε.)

    ***
    @Ηώ Αναγνώστου/ 2023

    Αναζήτησε τα άρθρα:
    Η Ιδέα ενός ανεξάρτητου ανθρώπου” / και “Πώς σε ληστεύει ο κρατισμός”

    ΣΤΗΝ ΤΡΙΛΟΓΙΑ “Η ΥΨΗΛΗ ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ”

    ΗΩ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ

    ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΠΟΛΛΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΑΙΤΙΑ
    ΚΙ ΟΧΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΕΠΙΚΥΡΙΑΡΧΩΝ
    ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΙ ΟΧΙ ΣΚΛΑΒΟ/ΥΠΉΚΟΟ

    ORGONODROME.GR

    Ακολουθήστε το στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
    Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο