Οι μεγαλύτερες εταιρείες της Ιαπωνίας συμφώνησαν να αυξήσουν τους μισθούς κατά 5,28% για το 2024, τις μεγαλύτερες αυξήσεις μισθών εδώ και 33 χρόνια, δήλωσε την Παρασκευή ο μεγαλύτερος συνδικαλιστικός όμιλος της χώρας, ενισχύοντας τις απόψεις ότι η κεντρική τράπεζα της χώρας σύντομα θα απομακρυνθεί από ένα δεκαετές πρόγραμμα τόνωσης.
Η πολύ ισχυρότερη από την αναμενόμενη αύξηση έρχεται καθώς η Τράπεζα της Ιαπωνίας φαίνεται κοντά στο τέλος οκτώ ετών πολιτικής αρνητικών επιτοκίων. Αξιωματούχοι της BOJ τόνισαν ότι ο χρόνος μιας στροφής θα εξαρτηθεί από το αποτέλεσμα των φετινών ετήσιων μισθολογικών διαπραγματεύσεων.
Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής ελπίζουν ότι οι μεγάλες αυξήσεις μισθών θα ενισχύσουν τις δαπάνες των νοικοκυριών και θα παράγουν πιο διαρκή ανάπτυξη στην ευρύτερη οικονομία, η οποία απέφυγε οριακά να διολισθήσει σε ύφεση στα τέλη του περασμένου έτους.
Οι εργαζόμενοι σε μεγάλες επιχειρήσεις ζήτησαν ετήσιες αυξήσεις 5,85%, ξεπερνώντας το όριο του 5% για πρώτη φορά σε 30 χρόνια, σύμφωνα με τη συνδικαλιστική ομάδα Rengo.
«Εκτιμούμε ότι οι φετινές αυξήσεις μισθών θα μπορούσαν να φτάσουν το 5,3%. Εάν αυτό πραγματοποιηθεί, οι πραγματικοί μισθοί θα γίνουν θετικοί τον Απρίλιο-Ιούνιο του 2024», δήλωσε ο Moe Nakahama, οικονομολόγος στο Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών Itochu.
Η Rengo, η οποία εκπροσωπεί περίπου 7 εκατομμύρια εργαζόμενους, πολλοί σε μεγάλες εταιρείες, είχε βάλει στο στόχαστρό της αυξήσεις άνω του 3% στον βασικό μισθό – ένα βασικό βαρόμετρο της μισθολογικής δύναμης, καθώς παρέχει τη βάση για μπόνους, απόλυση και συντάξεις.
Οι αναλυτές ανέμεναν αύξηση άνω του 4%, μετά το περσινό 3,6%, το οποίο ήταν υψηλό τριών δεκαετιών.
Ο επικεφαλής της Rengo Tomoko Yoshino δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου ότι η αυξανόμενη εισοδηματική ανισότητα, ο πληθωρισμός και η εργασιακή κρίση ήταν μεταξύ των παραγόντων πίσω από τη μεγάλη αύξηση, προσθέτοντας ότι οι εργαζόμενοι μερικής απασχόλησης θα δουν αυξήσεις μισθών κατά 6% αυτό το οικονομικό έτος.
Ο Yoshino δήλωσε ότι η χώρα βρίσκεται σε κρίσιμο στάδιο σε μια στροφή προς την οικονομική ανάκαμψη.
Η κυβέρνηση υπολογίζει σε τέτοιες αυξήσεις μισθών για να φτάσει στις μικρότερες και μεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες αντιπροσωπεύουν το επιβλητικό 99,7% όλων των επιχειρήσεων και περίπου το 70% του εργατικού δυναμικού της χώρας, αλλά πολλές δεν έχουν την τιμολογιακή δύναμη για να μετακυλήσουν το υψηλότερο κόστος στους πελάτες τους.
Οι μισθολογικές συνομιλίες για τις περισσότερες μικρότερες εταιρείες αναμένεται να ολοκληρωθούν μέχρι τα τέλη Μαρτίου και οι όποιες αυξήσεις είναι πιθανό να είναι χαμηλότερες από αυτές που συμφωνήθηκαν από τις μεγάλες επιχειρήσεις.
Μεταξύ των μικρότερων εταιρειών παράδοσης, για παράδειγμα, μόνο το 57% σχεδιάζει αυξήσεις μισθών κατά το οικονομικό έτος από τον Απρίλιο, σύμφωνα με έρευνα του Εμπορικού Επιμελητηρίου της Ιαπωνίας που δημοσιεύθηκε τον περασμένο μήνα.
Παρόλο που οι ιαπωνικές εταιρείες αυξάνουν τους μισθούς, οι αυξήσεις απέτυχαν σε μεγάλο βαθμό να συμβαδίσουν με τον πληθωρισμό. Οι πραγματικοί μισθοί, οι οποίοι είναι προσαρμοσμένοι στον πληθωρισμό, έχουν πλέον μειωθεί για 22 συνεχόμενους μήνες.
Ελλείψεις εργατικού δυναμικού
Στις εργασιακές διαπραγματεύσεις, η μία ισχυρή εμφάνιση προέκυψε μετά την άλλη, με επικεφαλής την Toyota Motor (NYSE:TM), την καμπάνα των ετήσιων συνομιλιών, η οποία αποκάλυψε τη μεγαλύτερη αύξηση μισθών εδώ και 25 χρόνια.
Οι αυξήσεις των μισθών είναι πιθανό να ενισχύσουν τις προσδοκίες ότι η κεντρική τράπεζα θα τερματίσει τα αρνητικά επιτόκια ήδη από την επόμενη συνεδρίαση καθορισμού πολιτικής στις 18-19 Μαρτίου.
Οι ιαπωνικές επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν χρόνια έλλειψη εργατικού δυναμικού λόγω της γήρανσης και της μείωσης της δεξαμενής εργαζομένων.
Ο πρωθυπουργός Fumio Kishida πιέζει τις εταιρείες να αυξήσουν τους μισθούς για να βοηθήσουν την Ιαπωνία να αποτινάξει χρόνια αποπληθωρισμού και να θέσει τέλος στην πενιχρή αύξηση των μισθών που έχει παραμείνει πολύ πίσω από τον μέσο όρο για την ομάδα των πλούσιων χωρών του ΟΟΣΑ.
Οι ετήσιες μισθολογικές διαπραγματεύσεις – που ονομάζονται “shunto” ή “εαρινή εργατική επίθεση” – είναι ένα από τα καθοριστικά χαρακτηριστικά των ιαπωνικών επιχειρήσεων, όπου οι σχέσεις μεταξύ εργαζομένων και διοίκησης τείνουν να είναι πιο συνεργατικές από ό, τι σε ορισμένες άλλες χώρες.
πηγή:www.investing.com

