Μη ρίχνουμε στην πολιτική αρένα και την επενδυτική βαθμίδα. Η οριστική επαναφορά της θα γίνει μόνο από τις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Τελεία και παύλα.
Το εντελώς άχρηστο και ανίκανο κράτος “επιχειρηματίας” του 1985-2005, αφού κατέστρεψε οικονομικά και χρέωσε τις επόμενες 2-3 γενιές με 407 δισ. ευρώ, μειώνοντας και το επίπεδο της πιστοληπτικής αξιολόγησης της χώρας (τη γνωστή μας επενδυτική βαθμίδα), έδωσε τη “σκυτάλη” στην πολιτική για να κάνει καραμέλα την επαναφορά της…
Κανείς όμως δεν μας βεβαιώνει, όχι για την επιστροφή της αλλά για το πώς και το πόσο θα δοκιμαστούμε ως οικονομία όταν θα επιστρέψει στην αγκαλιά της οικονομίας η επενδυτική βαθμίδα. Πόσο σταθερή θα είναι η παραμονή της. Και τι κινδύνους έχουμε να τη χάσουμε πάλι, αν η οικονομία κριθεί και πάλι ακατάλληλη, από τα μεγέθη και ιδίως τις προοπτικές της.
Δεν θεωρούμε υπερβολή που ανασκαλίζουμε το θέμα. Τι νομίζουμε δηλαδή; Επειδή τα νούμερα βγαίνουν και η ταυτότητα της οικονομίας μας το 2023 επιτρέπει την αναθεώρηση των λόγων απώλειας της επενδυτικής βαθμίδας διασφαλίσαμε και την παραμονή στα οικονομικά μας χαρακτηριστικά γιατί έτσι θέλουμε να το βλέπουμε πολιτικά;
Από αυτό το πλευρό να κοιμόμαστε αν συνεχίσουμε να “πηγαίνουμε με τον αραμπά” τις μεταρρυθμίσεις, κορυφαία προτεραιότητα των οποίων σαφώς και είναι η ολοκλήρωση των αποκρατικοποιήσεων.
Η ιδιωτικοποίηση όλων εκείνων των βιομηχανιών της κρατικής σαβούρας που συνεχίζουμε να ρίχνουμε στις τσέπες των φορολογούμενων τις ζημιές τους και να τις χρηματοδοτούμε από τους φόρους τους για να μην κλείσουν και χάσουν το πελατειακό δυναμικό τους οι βουλευτές της περιοχής όπου τις έχουμε και λειτουργούν.
Η ιδιωτικοποίηση ΔΕΚΟ και Οργανισμών της ίδιας πολυετούς αιτιολογίας που τους κρατάει ανοικτούς και κάνουν δανειστές και διεθνείς οίκους (αυτούς που καθορίζουν την τύχη της οικονομίας μας) να μας αποστομώνουν κάθε φορά που προσπαθούμε να τους πείσουμε ότι κάνουμε αποκρατικοποίηση στη χώρα.
Πρόκειται για τα πάνω από 35 άχρηστα (από χρόνια) κρατικά επιχειρηματικά οικοδομήματα, Οργανισμούς και άλλα “στρατόπεδα κατάταξης” κομματικού στρατού (όλων των κομμάτων), που μόνο έτσι “δικαιολογούν” και την ύπαρξη και τη λειτουργία τους.
Από το ίδιο πλευρό να κοιμόμαστε αν θεωρούμε πως θα τα καταφέρουμε να κρατήσουμε τα οφέλη της επενδυτικής βαθμίδας οριστικά για την οικονομία αν δεν ανοίξουμε πραγματικά τις πόρτες της κλειστής οικονομίας μας και του κρατισμού σε τομείς που επηρεάζουν το λειτουργικό κόστος κάθε μορφής επιχείρησης από την παραγωγή και την προσαρμογή μας στις καινοτομίες και τις δεξιότητες ως τις υπηρεσίες και τον τουρισμό.
Αν τελικά αποφύγουμε (όπως ευρύτατα ψιθυρίζεται) την αναμόρφωση της λειτουργίας της δικαιοσύνης, ώστε να μην βραχυκυκλώνονται επενδύσεις και επιχειρηματικές δράσεις από ομάδες, κυρίως του ανταγωνισμού, που ακριβώς εκεί στηρίζονται, στους αναχρονιστικούς θεσμούς μας.
Στις προσφυγές που μπλοκάρουν το σύστημα των επενδύσεων και για να ξεμπλοκαριστούν από τα δικαστήρια θέλουν 10 ως 15 χρόνια, στην καλύτερη περίπτωση. Αν νομίζουμε ότι και αυτά δεν επηρεάζουν το συνολικό προφίλ της οικονομίας, κάνουμε μέγιστο σφάλμα.
Τέλος, καλά θα κάνει η κυβέρνηση (που έχει πάρει υπό μάλης… την υπόθεση της επαναφοράς της επενδυτικής βαθμίδας) να αντιληφθεί ότι πραγματική της επιτυχία θα είναι να αφήσει τις ιδιωτικές επιχειρήσεις να δείξουν το επιθυμητό νέο πρόσωπο της οικονομίας, εφαρμόζοντας αναπτυξιακές πολιτικές με όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που ακολούθησαν και οι γείτονες μας του πρώην ανατολικού μπλοκ.
Χαμηλή φορολογία σε κάθε μορφής επένδυση. Πάγωμα φόρων στην επανεπένδυση των κερδών και κατάργηση των μηχανισμών που αναμειγνύονται (για πολιτικούς και τοπικούς μικροπολιτικούς λόγους) σε κάθε σχέδιο ή δράση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Αυτά τα χαρακτηριστικά αρκούν να δώσουν στην οικονομία μας τα δικαιώματα να οριστικοποιήσει την παραμονή της επενδυτικής βαθμίδας στην οικονομία μας. Όλα τα άλλα είναι πολιτική για την πολιτική… Τίποτε άλλο.
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
