Έχει έρθει η ώρα να αντιληφθούμε εδώ στην Ευρώπη ότι.. οι ψιχάλες που μας έρχονται στο πρόσωπο κατά κύματα τον τελευταίο καιρό, χοντραίνουν. Και δεν πρόκειται για βροχή…
Όταν ο Αντιπρόεδρος του πανίσχυρου ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας Ντμίτρι Μεντβέντεφ, αναφερόμενος στο περιεχόμενο της τηλεφωνικής επικοινωνίας Πούτιν-Τραμπ, δηλώνει ότι “η ψυχρή γεροντοκόρη Ευρώπη έχει τρελαθεί από φόβο και οργή” οφείλουμε να πάρουμε το μήνυμα. Να καταλάβουμε ότι με το “σεις” και με το “σας” τελειώσαμε. Τουλάχιστον σε αυτή τη φάση.
Χοντροκομμένος ο Μεντβέντεφ, όπως χοντροκομμένοι είναι όλοι οι ηγέτες των αυταρχικών καθεστώτων. Αλλά μετά τις αμερικανικές εκλογές, αυτό είναι το κυρίαρχο μοντέλο στον κόσμο. Η ισχύς μετράει, όχι το διεθνές δίκαιο, όχι οι κανόνες.
Δεν χρειάζεται -και επ’ ουδενί δεν πρέπει- να γίνουμε ίδιοι. Αλλά εφόσον το παιγνίδι πια είναι ένα “νταραβέρι”, που θυμίζει κι
Εάν θέλουμε να παίξουμε, ένας τρόπος υπάρχει: να αντιτάξουμε στο “δίκαιο του ισχυρού” το “η ισχύς εν τη ενώσει”.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση (με τις παλαιότερες ονομασίες της) ανήκει στους θεσμούς που δημιουργήθηκαν μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Όλοι αυτοί οι θεσμοί -ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, Παγκόσμιος Οργανισμός Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας-μαζί με εκείνους που ιδρύθηκαν μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, κλονίζονται σήμερα συθέμελα. Είμαστε σε άλλη εποχή εδώ και καιρό και πρόσφατα, μετά τη νίκη Τραμπ στις αμερικανικές εκλογές, αυτή η “νέα εποχή” έχει περάσει σε άλλη κλίμακα.
Η απαξίωση και κατάρρευση των μεταπολεμικών και μεταψυχροπολεμικών θεσμών δίνει τη θέση της σε έναν ανηλεή και άναρχο γεωπολιτικό ανταγωνισμό, όπου “μπάλα” παίζουν μόνον οι ισχυροί γεωπολιτικοί παίκτες. Οι υπόλοιποι θα δουν -θα δούμε; -τις τύχες τους να αποφασίζονται αλλού, με βάση άλλα συμφέροντα και βεβαίως χωρίς κανόνες. Εδώ είμαστε λοιπόν.
Υπάρχει μια έστω ευρωπαϊκή χώρα τόσο αφελής που να θεωρεί ότι σε αυτό το νέο περιβάλλον μπορεί να σταθεί μόνη της;
Η Ευρώπη έχει σήμερα τεράστια προβλήματα. Οικονομικά, δημογραφικά, ασφάλειας. Και είναι περικυκλωμένη από υπερδυνάμεις συγκεκαλυμμένα ή απροκάλυπτα “επιθετικές”, που την αγνοούν ή ακόμα και την χλευάζουν.
Σε βαθμό τόσο προκλητικό και απροκάλυπτο, που ακόμη και ηγεσίες “φιλικές” προς τον Τραμπ, όπως της Ιταλίας, να αντιδρούν στα πρωτοφανή που ανακοινώθηκαν για την Ουκρανία, απουσία της Ουκρανίας και της Ευρώπης, μετά την τηλεφωνική επικοινωνία Πούτιν-Τραμπ.
Γιατί οι ψιχάλες που δεν είναι …βροχή, σε όλους τελικά πέφτουν. Όχι μόνο στην Ευρώπη ως σύνολο αλλά και στην κάθε μια χώρα χωριστά.
Είναι δε τόσο …χοντρές οι ψιχάλες, που θα καταλήξουν και σε …παράπλευρες απώλειες αυτών που τις εκτοξεύουν: θα υπονομεύσουν τη συστηματική και επίσης απροκάλυπτη προσπάθειά τους να στηριχθεί ολόπλευρα η ευρωπαϊκή ακροδεξιά. Οι ηγεσίες των κομμάτων αυτών θα συνειδητοποιήσουν αργά ή γρήγορα ότι καλή η στήριξη από και προς τις απανταχού αυταρχικές ηγεσίες αλλά σε κανέναν, ούτε καν στους αντι-ευρωπαϊστές ακροδεξιούς ψηφοφόρους τους, δεν αρέσουν οι απαξιωτικές και προσβλητικές συμπεριφορές από τρίτους… Αργά ή γρήγορα, αυτό θα συμβεί. Αλλά η Ευρώπη δεν έχει καθόλου σήμερα την πολυτέλεια του χρόνου.
Πριν από μια πενταετία, ένας Ολλανδός συγγραφέας, κλασικιστής και βαθιά ευρωπαϊστής, στο επιμύθιο του βιβλίου του “Grand Hotel Europa” προειδοποιούσε ότι η Ευρώπη μετατρέπεται “σε μια γηραιά, αξιοσέβαστη αλλά και ξεπεσμένη αριστοκράτισσα”. Η φράση του στόχευε στην αφύπνιση. Δεν εισακούστηκε. Ο Μεντβέντεφ μας τα είπε προχθές πιο χοντροκομμένα:
” Η ψυχρή γεροντοκόρη Ευρώπη έχει τρελαθεί από φόβο και οργή”. Μένει να δούμε εάν θα συνειδητοποιήσουμε ότι η ομπρέλα δεν βοηθά, καθώς δεν πρόκειται για βροχή. Κι αν θα δείξουμε ότι είμαστε ισχυροί, γιατί είμαστε ενωμένοι.
*δημοσιογράφος, πρώην Αντιπρόεδρος Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου
Της Άννυς Ποδηματά
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
