- Ο Νίκος Γόδας ήταν ένα μεγάλο σύμβολο για την αδιάκοπη μάχη ενάντια σε όλους και σε όλα. Πολέμησε για την πατρίδα του, δεν… υποτάχθηκε ποτέ και εκτελέστηκε με την ερυθρόλευκη φανέλα, όπως ακριβώς το ήθελε.
- Ο Νίκος Γόδας (1921-1948) ήταν εκτός από ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης κατά των Γερμανών κατακτητών αλλά και λοχαγός του ΕΛΑΣ.
- Η σταθερή του άρνηση, έως και τη λήξη σχεδόν του εμφυλίου, να αποκηρύξει την προσωπική του και αριστερή ιδεολογία του ώστε να αποφύγει την επικείμενη εκτέλεση, τον εντάσσει στις πλέον σημαντικές μορφές του ελληνικού αθλητισμού και βεβαίως και του Ολυμπιακού.
Στην Αίγινα έπαιζε ποδόσφαιρο στην ομάδα των μελλοθάνατων και δεν σταμάτησε ούτε λεπτό να μαθαίνει το τι κάνει ο αγαπημένος του Ολυμπιακός. Παρέμεινε περήφανος μέχρι το τέλος για να… φύγει από την ζωή με την φανέλα των πρωταθλητών Ελλάδας. Μαχητής, αγωνιστής, με ψηλά το κεφάλι, υπερήφανος και αδιάβλητος μέχρι τέλους.
Από το Αϊβαλί και τις αλάνες στον λατρεμένο του Ολυμπιακό
Ο Γόδας γεννήθηκε το 1921 στο Αϊβαλί και μετά την Μικρασιατική Καταστροφή η προσφυγική του οικογένεια βρέθηκε στη Μυτιλήνη. Από εκεί βρέθηκε στην Κρήτη και μετά στη Νίκαια.
Δούλεψε προπολεμικά, στην ταβέρνα της οικογένειάς του με την επωνυμία: «Τα Αραπάκια». Η ταβέρνα αυτή που βρισκόταν στο ισόγειο του πατρικού του σπιτιού και που εκείνη την εποχή πήγαινε πολύ καλά. Η επιτυχία του (και) στην επιχείρηση του ήταν τόσο μεγάλη, που όλοι οι αστέρες της εποχής περνούσαν από «Τα Αραπάκια» για να πουν μερικά τραγούδια.
Ο Νίκος Γόδας από τις αλάνες βρέθηκε σε τοπική ερασιτεχνική ομάδα της Κοκκινιάς και στον «Κεραμεικό» Καμινίων, σωματείο του ομώνυμου εργοστασίου. Μετά την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου πήρε μεταγραφή στον Ολυμπιακό με την πορεία τους να παραμένει κοινή έως τον θάνατό του. Το 1942 είναι βασικός μεσοεπιθετικός του Ολυμπιακού και σκοράρει στην νίκη με 4-0 κατά του Εθνικού ενώ το ίδιο κάνει και κατά του Απόλλωνα.
Τον Μάϊο του 1943 ξεκινά βασικός στον τελικό του τουρνουά που διοργανώνει ο Δήμος Πειραιά με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους είναι πρωταγωνιστής στον τελικό αγώνα του Κυπέλλου Χριστουγέννων, όταν ο Ολυμπιακός κερδίζει τον Παναθηναϊκό με 5-2.
- Η δράση του και τα Δεκεμβριανά
Την περίοδο που ήταν στον Ολυμπιακό ο Γόδας, που ήταν ήδη μέλος του ΚΚΕ μετείχε στην Εθνική Αντίσταση ως μαχητής του 5ου Λόχου του ΕΛΑΣ στην Κοκκινιά. Το 1944 ως λοχαγός πλέον του ΕΛΑΣ πολέμησε τους Γερμανούς και τους Έλληνες συνεργάτες τους στην μάχη της 7ης Μαρτίου στην Κοκκινιά. Έλαβε μέρος σε μάχες στον Πειραιά και στο Πέραμα, όπως και στην κρίσιμη επιχείρηση για την προστασία της Ηλεκτρικής Εταιρείας (ΔΕΗ Κερατσινίου) από γερμανικό σαμποτάζ, κατά την εκκένωση Αθήνας και Πειραιά από τις κατοχικές δυνάμεις.
Τον Δεκέμβριο του 1944 ήταν και στις μάχες της Αθήνας και του Πειραιά (Δεκεμβριανά). Πολέμησε τους Άγγλους στις μάχες της Δραπετσώνας, του Προφήτη Ηλία και στο νεκροταφείο της Ανάστασης στον Πειραιά. Στις συγκρούσεις αυτές η μονάδα του Γόδα είχε πολλές απώλειες. Με την αποχώρηση των δυνάμεων του ΕΛΑΣ από την Αθήνα και τον Πειραιά, η μονάδα του κατέφυγε αρχικά στη Λαμία και μετά στο όρος Βελούχι στη Ρούμελη.
- Η επιστροφή του, η σύλληψη και η εκτέλεση
Μετά την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας ο Νίκος Γόδας γύρισε στον Πειραιά. Εκεί όπου συνελήφθη και καταδικάστηκε σε μία δίκη που έμεινε στην ιστορία ως η δίκη του ασύλου της Κοκκινιάς. Αρχικά μεταφέρθηκε στις φυλακές της Αίγινας (όπου έπαιζε και εκεί μπάλα). Ακολουθεί η κράτησή του στις Φυλακές Αβέρωφ της Λεωφόρου Αλεξάνδρας (στο σημείο όπου αργότερα χτίστηκαν ο Άρειος Πάγος και το Εφετείο Αθηνών). Μετά η επιστροφή στην Αίγινα και τελικά νέα μεταφορά στις φυλακές της Κέρκυρας (θανατοποινιτών), όπου έμεινε τρία χρόνια, αρνούμενος να υπογράψει δήλωση μετανοίας για τα πολιτικά του φρονήματα ώστε να σωθεί.
Ο Νίκος Γόδας, εκτελέστηκε ως κομμουνιστής στις 19 Νοεμβρίου του 1948 στο Λαζαρέτο της Κέρκυρας φορώντας την εμφάνιση του Ολυμπιακού, την ερυθρόλευκη φανέλα και το λευκό σορτσάκι, σύμφωνα με την τελευταία του επιθυμία. Ο Ολυμπιακός φυσικά δεν τον ξέχασε ποτέ όσα χρόνια και να περάσαν και δεν θα τον λησμονήσει και ποτέ. Μάλιστα ο Ερασιτέχνης Ολυμπιακός είχε τιμήσει τη μνήμη του.
Στο βιβλίο «Μια θρησκεία χωρίς απίστους: Ποδόσφαιρο» υπάρχουν φοβερές περιγραφές. Είναι στην Κέρκυρα λοιπόν ήταν απομόνωση. Ο Γόδας μαζί με άλλους Πειραιώτες, τον Λούβαρη και τον Κουφαδάκη, ακόμα και λίγο πριν το απόσπασμα, σχεδιάζουν πώς θα στήσουν την ομάδα όταν βγουν από την φυλακή. Οι σύντροφοί τους τους θυμούνται, όποτε το ραδιόφωνο μετέδιδε κάποιον αγώνα, αυτοί να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους, να ακούνε τον αγώνα, πότε να γελάνε, πότε να βρίζουνε και πότε να μουτζώνουν…
Ο Νοέμβρης έχει 19. Κυριακή και έβρεχε πολύ. Ο Λούβαρης και οι άλλοι γύρισαν… μουσκεμένοι μέχρι το κόκκαλο. «Σκέψου να μας πάρουνε, Νίκο, με τέτοια βροχή», του λένε.
Και ακολουθεί ο εξής διάλογος:
«Δεν θα το ήθελα».
«Γιατί;».
«Η τσιριμονιά τελειώνει βιαστικά και δεν έχεις την άνεση να δεις τους μακελάρηδες κατάματα. Σαν βρέχει δεν μπορείς να ανοίξεις τα μάτια, είναι και το νερό που τρέχει και δεν βλέπεις όπως πρέπει, είναι σαν να σου κλείνουν τα μάτια με το έτσι θέλω. Εγώ θέλω να είναι καλοκαιρία, να τον κοιτάω κατάματα για να δω πόσο σίγουρος νιώθει αυτός που με σκοτώνει».
Έτσι αποτύπωσε τις αναμνήσεις του από τον Νίκο Γόδα ο συμπολεμιστής και συγκρατούμενός του στην Κέρκυρα, Σταμάτης Σκούρτης, που θυμάται χαρακτηριστικά: «Ο Νίκος ζήτησε να τον εκτελέσουν με την ερυθρόλευκη φανέλα κατάσαρκα και το λευκό σορτς. Και αυτό γιατί ήταν αυθεντικός Ολυμπιακός όπως και κομμουνιστής».
Μπροστά από το εκτελεστικό απόσπασμα ο Νίκος Γόδας θα φώναζε δυνατά «Νενικήκαμεν» ενώ σε ένα από τα γράμματά του είχε γράψει στην οικογένειά του ότι πεθαίνει για την πατρίδα και τα ιδανικά του. Ήταν ένας σπουδαίος άνθρωπος και μεγάλος αγωνιστής έως και το τέλος της ζωής του.
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
