Ουκρανία. Τρία χρόνια πολέμου. 1.100 ημέρες χαοτικής καταστροφής. Θάνατος, αφανισμός, εκτοπισμός, ερήμωση, σφαγή αμάχων. Φτώχεια, ορφάνια, ερείπια, δάκρυα, λουτρό αίματος στο μέτωπο. Το 27% της επικράτειάς της στα χέρια του εχθρού. Το 1/5 της γης της σπαρμένο με νάρκες. Ο πληθυσμός της μειωμένος κατά ένα τέταρτο.
Παρά την ηρωική της αντίσταση στη βίαιη, μέχρι κτηνωδίας, ρωσική εισβολή, η πλάστιγγα γέρνει επικίνδυνα. Η χώρα αποκαμωμένη πιέζεται πλέον ασφυκτικά από την Ουάσινγκτον να υποκύψει σε ώμο εκβιασμό. Να ξεπουλήσει τα «ασημικά» της και να υποθηκεύσει το μέλλον των επόμενων γενιών της. Η κοινή χρήση, επί της ουσίας η εκχώρηση, του πλούτου της αποτελεί το επαχθές αντίτιμο της ελπίδας της στη διεκδίκηση μιας αξιοπρεπούς ειρήνης.
Αναγκαστικά, η Ουκρανία όφειλε να συμβιβαστεί σε μια διμερή συμφωνία με τις ΗΠΑ, καθώς δεν είχε την πολυτέλεια να την αρνηθεί. Να προτιμήσει να την υπογράψει παρά να γίνει έρμαιο μαστιγώματος με τον βούρδουλα του «ουαί τοις ηττημένοις».
Τα αμερικανικά ΜΜΕ είχαν επινοήσει για την περίσταση τον όρο συναλλακτική διπλωματία. Στην πραγματικότητα ομολογούσαν ότι δεν επρόκειτο για εμπορικό νταραβέρι αλλά για ληστρική αρπαγή.
Οι ΗΠΑ του 50%
Νάτος λοιπόν ο αγχωμένος Βολοντίμιρ Ζελένσκι στην Ουάσινγκτον. Ολοι περίμεναν να εμφανιστεί πειθήνιος στο Οβάλ Γραφείο. Υποταγμένος στις απαιτητικές αξιώσεις του Λευκού Οίκου. Πρόθυμος, όσο είναι κάποιος με το πιστόλι στον κρόταφο, να υπογράψει τα πάντα όλα. Κυρίως την καταβολή στις ΗΠΑ του 50% όλων των εσόδωνπου θα προκύψουν από τη μελλοντική εκμετάλλευση των κρατικών ορυκτών, μετάλλων, πετρελαίου, φυσικού αερίου, σπάνιων γαιών, υποδομών, λιμανιών και των σχετικών υπηρεσιών logistics.
Διαβάστε τη συνέχεια στο protothema
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
