Συνελήφθη τελικά ο 34χρονος (!) φοιτητής που χαστούκισε την υπεύθυνη του κυλικείου στην Πανεπιστημιούπολη, πριν περάσει το αυτόφωρο…
Πάμε τώρα να δούμε μια άλλη πλευρά της επικαιρότητας που ασφαλώς αγγίζει και το χάλι που εμφανίζουμε στην εισαγωγή του σημερινού μας σημειώματος.
- Για 10η φορά (!!) στην 6ετία της κυβέρνησης και πάνω από 100-150 φορές τα τελευταία 30 χρόνια (!!) οργανώθηκε (προ 2μήνου) μια νέα παρουσία της κυβέρνησης σε επιχειρηματική συγκέντρωση κεντρικού Επιμελητηρίου.
Βασικό θέμα η συμπλήρωση του νέου παραγωγικού μοντέλου για την οικονομία μας με σύνδεση των Πανεπιστημίων (ευρύτερα δε και της παιδείας) με την παραγωγή. Και από εκεί με την οικονομία.
- Τι δεν ακούσαμε (προ 60 ημερών ακριβώς) γι’ αυτόν τον μεγαλειώδη… κυβερνητικό στόχο (αντιγραφή όπως πάντα στο πλαίσιο πολιτικού ανταγωνισμού με άλλα κόμματα εξουσίας). Τίποτε άλλο.
“…Θέλουμε η γέφυρα συνεργασίας μεταξύ σχολείων, πανεπιστημίων και των επιχειρήσεων και βρίσκεται σε συστηματικό διάλογο μεταξύ της Πολιτείας και των παραγωγικών φορέων, για την αποτύπωση των αναγκών και τον σχεδιασμό των προγραμμάτων σπουδών…” είπαν οι επιχειρηματίες.
Ακολούθησαν τα κυβερνητικά “καλοπιάσματα” προς την επιχειρηματική κοινότητα του τόπου, με στόχο πάντα το ίδιο θέμα. Πάρτε μια κάποια ιδέα..
” … Επιδιώκουμε την ταυτόχρονη αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων κράτους και κοινωνικών εταίρων, δημιουργώντας ένα σύγχρονο πλαίσιο που θα εγγυάται υψηλής ποιότητας εκπαίδευση και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας”.
Δεν χρειάζονται περισσότερα στοιχεία. Ούτε για το γεγονός, ούτε για τις κουβέντες που έγιναν, ούτε για τους ομιλητές. Πρόκειται δυστυχώς για λόγια, λόγια, λόγια… Χωρίς την παραμικρή αξία ή σημασία. Κυρίως δε χωρίς συνέχεια…
Γιατί όμως υπενθυμίζουμε τη συνάντηση και ποιος ο λόγος της αναφοράς μας στη συγκεκριμένη (άνευ ουσίας και σημασίας) πολιτική που κάτω από άλλες συνθήκες θα είχε ρόλο “σπονδυλικής στήλης” και στην παιδεία και στην οικονομία΄, όπως συμβαίνει στις ανεπτυγμένες χώρες και στις οικονομίες τους.
Γιατί (διαχρονικά) όλα αυτά κλείνουν 30ετία στη δική μας πολιτική διαδρομή και αν είσαι σε θέση να τα παρακολουθήσεις, θα διαπιστώσεις ότι εκτός από την κακή αντιγραφή (της μιας εκδήλωσης από την άλλη) δεν έχει απολύτως τίποτε νέο να παρατηρήσεις.
Δεν έχεις απολύτως τίποτε να μάθεις. Λόγια, υποσχέσεις, διαβεβαιώσεις, αισιοδοξία, χωρίς βάση. Επαναλήψεις στα ίδια και τα ίδια.
Πρόσθετος (επίκαιρος) λόγος είναι ότι η τελευταία “σκηνική παρουσία’ επί του θέματος παίχθηκε λίγο πριν από το νέο Πανεπιστημιακό μπάχαλο των ημερών.
Μπάχαλο που τώρα γίνεται προσπάθεια να το συμμαζέψουν με μέτρα ”φιάσκο”, όπως θα είναι η υποχρέωση των φοιτητών να πληρώνουν τα σπασμένα… Ποιος “ευφυής” νους είχε την ιδέα…;
Επί της ουσίας, ο ένας μεταφέρει τις ευθύνες στον άλλο. Ο εντελώς παλιομοδίτικος κομματισμός της παιδείας (ειδικά του πανεπιστημιακού χώρου) που ευθύνεται για τα πάντα παραμένει απλός παρατηρητής στα γεγονότα. Περιφρουρείται δε από κυβέρνηση, αντιπολίτευση, καθηγητές και βεβαίως από τους φοιτητές, κατά την αναμονή του απολύτως βέβαιου “ξεφουσκώματος” της κατάστασης και της επιστροφής στα ίδια και στα χειρότερα.
Και που είναι το πρόβλημα, θα μου πείτε.
Κατά τη δική μας άποψη, στην εικόνα που εισπράττει η χώρα, η οποία (κατά τα άλλα…) θέλει να εμφανισθεί εκσυγχρονισμένη και ταυτισμένη με τα μηνύματα των καιρών τόσο στην Ευρώπη όσο και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Μια εικόνα όμως που δεν αλλάζει (εδώ και 30 χρόνια) και στην οικονομία και στην παιδεία μας.
Θυμηθείτε τι πιστεύαμε και τι λέγαμε για τις σχέσεις της παιδείας και της οικονομίας τις τελευταίες 10ετίες. Από την άλλη, οι όντως πολύ μικρές Πανεπιστημιακές (εξαιρετικές) εξαιρέσεις (με πρωτοβουλίες ομάδων που πραγματικά φιλοδοξούν να μεταβάλουν την εικόνα) δεν θα σώσουν την κατάσταση.
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
