Πρέπει να κρατήσουμε ένα ζύγι… (Του Γιώργου Κράλογλου)

Ο τίτλος από την κυβερνητική απόφαση να μη δουν στην θητεία της 13ο και 14ο μισθό οι κρατικοί υπάλληλοι. Το θέμα όμως μπήκε στο πολιτικό τραπέζι.

Και επειδή την επαναφορά των δώρων των κρατικών υπαλλήλων την σερβίρισε, με “ανταγωνιστικές ταχύτητες” στον στίβο του λαϊκισμού, η αντιπολίτευση (ο σοσιαλισμός μας υπόσχεται επιστροφή κατόπιν μελέτης. Οι δε αριστεροί της προόδου επιμένουν στο “εδώ και τώρα…”) είναι μέγα λάθος να πιστεύουμε ότι έκλεισε.

Και για να γίνει πιστευτή άφησε να διαρρεύσει και ακόμη ένα δυσάρεστο. Ότι το Πάσχα του 2025 δεν θα κυκλοφορήσουν “κουπόνια βοήθειας”. Βεβαιώνοντας ταυτόχρονα τους  πάντες (τους μισθωτούς στο κράτος και στον ιδιωτικό τομέα, τους επαγγελματίες και μικρούς επιχειρηματίες) ότι στην ΔΕΘ θα ακουστούν από το μπαλκόνι της πολλά νέα για φορολογικές μειώσεις, που θα ισχύσουν -είπε- από τα εισοδήματα του 2025.

Η αντιπολίτευση τώρα (που έδωσε δημοσιότητα στις δηλώσεις της και στα γραπτά της προς την Βουλή για την επαναφορά των δώρων των κρατικών υπαλλήλων), θεωρεί ίσως ότι έκανε ότι έπρεπε και φόρτωσε το θέμα στην κυβέρνηση, καθώς δεν έχει λόγο να το σηκώσει η ίδια από τώρα.

• Και όπως μαθαίνουμε μάλλον βολεύτηκε από την κυβέρνηση που δήλωσε αντίθετη. Το πιθανότερο δε είναι να το “ξεχάσει” για το 2025 και να το φέρει ξανά όταν διαμορφωθεί ο ορίζοντας εκλογών, εντός του 2026.

Τι έχουμε λοιπόν ως εξέλιξη, στο πολύπλευρο ζήτημα των σχέσεων της πολιτικής μας σκηνής με το πελατειακό της δυναμικό, στον απέραντο χώρο του κράτους και το φανταστικά μεγάλο πλήθος των κρατικών υπαλλήλων.

Και αυτό προσέχθηκε ιδιαίτερα τόσο από την κυβέρνηση όσο (όπως φάνηκε με το πάγωμα της προώθησης του θέματος) και από οικονομικά επιτελεία της αντιπολίτευσης.

• Πως φάνηκε;

Και από το γεγονός ότι δεν αμφισβητήθηκε  το νούμερο των 8 δισ. που θα απαιτηθεί για την επαναφορά 13ου και 14ου στους κρατικούς υπαλλήλους, όπως και το άνοιγμα στα δημοσιονομικά όχι μόνο για την σημερινή κυβέρνηση αλλά και για τις επόμενες ως και το 2040.

• Και αυτή η πολιτική (κομματική) προσοχή οφείλεται στο ότι τίποτε δεν βεβαιώνει ότι και το 2040 θα έχουν διασφαλισθεί εισοδήματα άλλου επιπέδου, στην οικονομία μας καθώς (όπως όλα δείχνουν από σήμερα) και τότε θα είναι ακόμη υπό συζήτηση και οι επενδύσεις που θα έχει ανάγκη η οικονομία και το επενδυτικό μας κενό. Και οι θέσεις εργασίας με ανθρώπινους μισθούς.

Τι σημαίνουν όλα αυτά στην πράξη; Ότι εκτός από τον γνωστό λαϊκισμό (όλων των κομμάτων)  για τα δικαιώματα των κρατικών υπαλλήλων και στις αμοιβές τους (θα λεχθούν απίθανα πράγματα από εδώ και πέρα) είναι περισσότερο πιθανό να δούμε συρρίκνωση στο κράτος (αναγκαστική και επιβαλλόμενη βέβαια και από τους δανειστές μας- πράγμα που δεν θα μας εκπλήξει ως στήλη-) και ένα κάποιο περιορισμό προσλήψεων.

• Και γιατί αυτό; Για να περισωθεί ότι είναι δυνατόν από το πελατειακό δυναμικό των κομμάτων σε ότι, κατά τα άλλα, αποκαλούμε “κράτος-υπηρέτη”, προς τους πολίτες του…

[email protected]

Ακολουθήστε το στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο