Η εργασιακή “μπάλα” στο “γήπεδο” των εργαζομένων από το 2025. Και μένει να δούμε ποιος και πότε θα βάλει τελικά το “γκολ”. Τώρα ή στην “παράταση”;
Χρησιμοποιώ ποδοσφαιρικούς όρους για να παρουσιάσω ένα πολύ ευαίσθητο θέμα. Ευαίσθητο και για την οικονομία και για την κοινωνία.
Λάθος μου ίσως και ζητώ συγνώμη. Αλλά δεν κατέβασα εγώ τόσο πολύ τα εργασιακά μας. Και σε μια εποχή για την οικονομία όπου τα πάντα πρέπει να λάμπουν. Να είναι καθαρά στην ανάγνωσή τους. Κρυστάλλινα…
Ας δεχθούμε λοιπόν ότι η ανεργία μας παραμένει στο 10%. Και το πιθανότερο είναι ότι δεν πρόκειται να πάει παρακάτω, το 2025.
Από την άλλη η μετανάστευση μας καλά κρατεί, θα λέγαμε, με περισσότερα από 20-25.000 νέα παιδιά μέσα στο 2023 και 2024 (χωρίς και αυτά να είναι τα οριστικά νούμερα).
Θα περιμένουμε όλα να αλλάξουν το 2027 που η κυβέρνηση μας θα ανεβάσει τον μέσο μισθό στα 1.500 ευρώ με τον κατώτατο (στην τσέπη) στα 830-850 ευρώ;
Και μέχρι τότε τι γίνεται;
Οι μισές επιχειρήσεις μας (το 45-48% και λίγο παραπάνω -λένε οι ίδιοι-) θέλουν να κάνουν και θα κάνουν προσλήψεις στο 2025 γιατί βλέπουν και τα 20 δισ. του τελευταίου ΕΣΠΑ και τα 30 δισ. ευρώ του Ταμείου Ανάκαμψης;
Τα ευρωπαϊκά λεφτά, δηλαδή, με τα οποία η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να ανοίξει εγχώριο επενδυτικό παιχνίδι μιας και οι προσπάθειές για τις πολυεθνικές δεν φαίνεται να αποδίδουν, με τα δεδομένα της σημερινής αναπτυξιακής της πολιτικής;
Βλέπουν επίσης ότι αν δεν ανοιχθούν σε προγράμματα ως και το 2026 χάνουν και βγαίνουν από το επενδυτικό παιχνίδι, με λεφτά της ΕΕ.
Να σημειώσουμε μάλιστα ότι άλλα λεφτά από αυτά δεν υπάρχουν. Και ότι πρέπει να καλύψουν τα πάντα με δικά τους κεφάλαια. Αλλά τα περισσότερα είναι εκτός Ελλάδας. Τους συμφέρει να τα επαναφέρουν στον τόπο τους και να τα επενδύσουν;
Η δε Κομισιόν επιμένει και πιέζει την Ελλάδα να βρει τρόπο να αξιοποιήσει (σε αναπτυξιακές επενδύσεις) τα κάπου 50 δισ. (που έχει ακόμη στη διάθεση μας) πριν περάσουν οι προθεσμίες και οι πόροι δεν θα μας ανήκουν.
Τα λέμε σαν να γράφουμε “θρίλερ” αλλά έτσι είναι αν περάσουμε χωρίς προβληματισμό την πραγματικότητα ότι δεν έχουμε λεφτά να δώσουμε (ως κράτος βέβαια) για την ανάπτυξη.
Και δεν θα βρούμε αν περιμένουμε να καλύψουν τις ανάγκες μας τα, έξω από την Ελλάδα, ιδιωτικά επιχειρηματικά κεφάλαια.
Συνεπώς ότι έχουμε να κάνουμε από επενδύσεις με τις δικές μας επιχειρηματικές δυνάμεις οφείλουμε να το παρουσιάσουμε το 2025 και να πείσουμε ότι θα γίνει.
Επίσης ότι θα φροντίσουμε να απασχολήσουμε και το κατάλληλο εργασιακό δυναμικό που απαιτούν οι σύγχρονες επενδύσεις.
Και εδώ ερχόμαστε να διερωτηθούμε.
Στο δύσκολο αυτό (αλλά εντελώς απαραίτητο) παιχνίδι από την εγχώρια επιχειρηματική μας κοινότητα, με ποιους μισθούς θα κάνουν τις προσλήψεις τους το 50% περίπου των επιχειρήσεων που τις μπορούν; Με τους σημερινούς των 750 ευρώ στην τσέπη που θα γίνουν 850 ευρώ σε 2 χρόνια;
Αυτό φανταζόμαστε ότι θα γίνει; Και ότι θα τρέξουν οι άνεργοι και οι μετανάστες μας (του 2025) να προσληφθούν υπολογίζοντας ότι μόλις φαγωθούν τα λεφτά της Ε.Ε (που δόθηκαν στην πανδημία), θα μας έλθουν και άλλα ή ότι θα μας τα φέρει μια νέα πανδημία;
Να γιατί λέμε ότι η εργασιακή “μπάλα” είναι πλέον στο “γήπεδο” των εργαζομένων. Και θα φανεί σύντομα στο 2025. Πριν κλείσει το πρώτο τρίμηνο.

