Σε δικά μας ή σε ξένα χέρια θα αλλάξει η οικονομία;

Η προσοχή όλων στραμμένη μόνο στις εξαγορές. Κυβέρνηση και αγορά συμφωνούν ότι επενδύσεις ανάπτυξης θα δούμε μόνο όταν ξεκαθαρίσει το τοπίο.

Το τοπίο στο κράτος με προσδιορισμό ορίων επιχειρηματικότητας που θέλει να έχει στην οικονομία. Και της έκτασης της ιδιωτικής οικονομίας που θα μείνει τελικά στα χέρια μας… καθώς αλλάζουν και τα μεγέθη της μετά από τις εξαγορές και τις συγχωνεύσεις σε άλλα σχήματα (αυτά που που συνεχίζουν και θα αυξηθούν).

Θα φανεί επίσης η οριστική μας νέα εικόνα στην παραγωγή και σε άλλες δράσεις (εντός και εκτός Ελλάδας). Και αν θα συντηρηθεί, ως πρωταγωνιστικό, το μικρομεσαίο, μικρό και οικογενειακό σχήμα στις περισσότερες μορφές της οικονομίας μας και στους βασικούς της κλάδους.

Η αίσθηση που επικρατεί είναι ότι στο τέλος του 2025 θα μετράμε εκκρεμότητες μόνο σε συμφωνίες εξαγορών και συγχωνεύσεων με προοπτική πάντα την πώλησή τους και μέσω των πωλήσεων την παραμονή τους στην επιχειρηματική μας ζωή.

Οι πλέον “παρατηρητικοί” (της κυβέρνησης, των τραπεζών αλλά και των εκπροσώπων των μεγάλων κεντρικών και περιφερειακών Οργανώσεων των παραγωγικών τάξεων) θεωρούν ότι από τις αρχές του 2025 (πιθανότατα και εντός του πρώτου τριμήνου) οι ειδήσεις θα εντυπωσιάζουν καθώς από τώρα (όπως ακούγεται) “…όλα προσφέρονται. Τα πάντα πωλούνται. Και τα πάντα είναι θέμα μορφής της συμφωνίας…”

Θα το αντιληφθείς άριστα στην αγορά αν θέλεις να “μεταφράσεις” τον τρόπο με τον οποίο το παρουσιάζουν.

Τον τρόπο με τον οποίο οι επιχειρήσεις ανταποκρίνονται λεκτικά στην πιθανή ερώτηση-κέντρισμα για το πώς βλέπουν τα σημάδια και τι πιστεύουν για πιθανές καλύτερες μέρες στην οικονομία.

“Εξαιρετικά θετικές (θα σου απαντήσουν) ειδικά τώρα που τίποτε δεν μπορεί να συγκρατήσει τη δυναμική για ανταπόκριση όχι στις διαθέσεις επενδυτών για επενδύσεις, αλλά για παρεμβολή τους (με εξαγορές) στην προετοιμασία της ελληνικής οικονομίας να περάσει σε άλλα επίπεδα με άλλα σχήματα και άλλους στόχους”.

Και πάμε στη “μετάφραση” όσων λέγονται είτε ψιθυριστά είτε με σκοπιμότητα να πάνε παραπέρα για να προσγειώσουν πρόσωπα και καταστάσεις.

Η μικρομεσαία μας παραγωγή δεν πρόκειται να προσφέρει στην οικονομία είτε τις άμεσες επενδύσεις των 50-100 δισ. που έχει ανάγκη για την επόμενη 3ετία, είτε το κενό παραγωγής που έχουμε με σκοπό να επεκταθεί και να ενταθεί η εξωστρέφεια της.

Οι επενδυτές που ζητάμε δεν έρχονται και δεν θα έλθουν όσο η χώρα μας θα συνεχίζει να μοιράζει μέσω του κράτους και κυρίως των δημοσίων επενδύσεων την “πίτα” για επιχειρηματικό τζίρο υπό τον έλεγχό της.

Αυτό που εμείς αποκαλούμε ανάπτυξη (στα λόγια) αποκλείεται να το δούμε στην πράξη μέσα σε περιβάλλον κρατισμού στο οποίο τίποτε δεν θα μεταβληθεί γιατί επιβάλλει τολμηρές αναμορφώσεις (αρχίζοντας από τη δικαιοσύνη ως τον έλεγχο της λειτουργίας της οικονομίας), πράγμα που είναι εντελώς αντίθετο με το πελατειακό καθεστώς όλων των κομμάτων που συνθέτουν την πολιτική σκηνή.

Τελικά όμως (προβλέπουν στις συζητήσεις του), επειδή η οικονομία έχει δική της δυναμική θα αλλάξει το σημερινό τοπίο, μέσω εξαγορών που θα κορυφωθούν το 2025-2026, (με εντυπωσιακές συμφωνίες σε πολλές περιπτώσεις). Η παραγωγή μας θα αλλάξει χέρια (σε μεγάλο ποσοστό). Η δε ανάγκη για ανταγωνιστικότητα θα επιβάλλει στην πολιτική μονόδρομους χωρίς τις δικές τους (κατά περίπτωση) παρεμβάσεις και παρενθέσεις. Αυτές οι προβλέψεις κυριαρχούν. Πρόκειται για ρεαλισμό ή για επιθυμίες…;

Γιώργος Κράλογλου, Capital

Ακολουθήστε το στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο