Στέφανος Κασσελάκης: Από Παπάς, Αστροναύτης… Πρωθυπουργός;

Πραγματικά, αν κάποιος μου έλεγε ότι ένας άνθρωπος που ομολογεί πως μικρός ήθελε να γίνει παπάς, μετά αστροναύτης και τελικά κατέληξε να θέλει να γίνει πρωθυπουργός, θα έλεγα ότι αυτό είναι σενάριο για κωμωδία στο Netflix. Αλλά όχι, αυτό είναι η πραγματικότητα του Στέφανου Κασσελάκη! Σε μια ανθρωπότητα που έκανε πρωθυπουργό έναν ηθοποιό επειδή έπαιζε τον ρόλο του αδέκαστου πρωθυπουργού σε σίριαλ, φαίνεται ότι όλα μπορούν να γίνουν.

Αλλά ας πάμε λίγο πιο βαθιά στις πολιτικές του Κασσελάκη. Υπόσχεται ότι θα φορολογήσει τα μερίσματα για να τα δώσει στον λαό! Μα ποιος θα το περίμενε; Ένας άνθρωπος που πλούτισε από τις χρηματιστηριακές αγορές, την πιο αδίστακτη μορφή εκμετάλλευσης των λαών, θα γίνει ο νέος Ρομπέν των Δασών της Ελλάδας! Τώρα, πόσο σοβαρά μπορούμε να το πάρουμε αυτό, είναι άλλο θέμα. Όταν κάποιος που λέει αρλούμπες εκτός κειμένου προσπαθεί να πείσει ότι θα αλλάξει το σύστημα, δεν μπορείς παρά να αναρωτηθείς για το ποσοστό συλλογικής ηλιθιότητας που μας διακατέχει.

Και σαν να μην έφταναν αυτά, ο Στέφανος έχει και σχέδια για το περιθώριο κέρδους των τραπεζών και των διυλιστηρίων, το οποίο θέλει να περιορίσει στο 5%! Ας το σκεφτούμε αυτό για λίγο. Δηλαδή, οι εταιρείες αυτές θα δουλεύουν σχεδόν δωρεάν, χωρίς να κάνουν επενδύσεις, χωρίς να εξελίσσουν τεχνολογία και προϊόντα, χωρίς να επιβραβεύουν μετόχους. Μάλλον θα ψοφήσουν και θα μείνει ο Κασσελάκης χωρίς αγελάδα να αρμέγει. Τόσα χρόνια στην Αμερική και δεν έμαθε ότι το κέρδος κινεί τις αγορές, την τεχνολογία και την εξέλιξη;

Τώρα, ας πάρουμε και τον τομεάρχη οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θέλει να φορολογήσει τα μερίσματα των εισηγμένων εταιριών με 22% αντί του 5% για να εισπράξει έξτρα 2 δισ. ευρώ και να μειώσει τη φορολογία του λαού. Πιασιάρικο θέμα, δεν λέω, αλλά μάλλον έχει χάσει επαφή με την πραγματική οικονομία.

Συνοψίζοντας, η πρόταση του Κασσελάκη και των συντρόφων του μοιάζει περισσότερο με παραμύθι παρά με σοβαρό πολιτικό σχέδιο. Οι παιδαριώδεις προτάσεις για την οικονομία δείχνουν έλλειψη κατανόησης για το πώς λειτουργούν οι αγορές και οι επιχειρήσεις. Ας ελπίσουμε ότι η κυβέρνηση δεν θα ακολουθήσει αυτούς τους λαϊκισμούς αλλά θα συνεχίσει τον δρόμο προς την ανάπτυξη της οικονομίας μας, όπου έχει πολύυυυ δρόμο ακόμη.