Το Artradis του Steve Diggle ήταν κάποτε το μεγαλύτερο hedge fund στην Ασία. Στην εποχή της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης και του «The Big Short», το ταμείο του για τον κίνδυνο – ένα χαρτοφυλάκιο μέσων που επωφελούνται από τις πολύ δυσμενείς συνθήκες της αγοράς – διπλασίασαν τα περιουσιακά του στοιχεία και επέστρεψαν 3 δισεκατομμύρια δολάρια σε επενδυτές.
Η στρατηγική του Diggle για μακρά μεταβλητότητα και σύντομο πιστωτικό κίνδυνο, με ιδιαίτερη έμφαση στην τότε εκ γενετήσια αγορά πιστωτικής ανεργίας-απενεργοποίησης, αποδείχθηκε εξαιρετικά επιτυχής καθώς οι αγορές δυσλειτουργούσαν και οι τιμές των περιουσιακών στοιχείων κατέρρευσαν. Η θεμελιωδώς υποτονική προσέγγιση αποδείχθηκε εξαιρετικά επιτυχής, καθώς οι επενδυτές συνειδητοποίησαν πόσο άσχημα ο κίνδυνος είχε υποστεί κακή τιμή σε μια μακρά αγορά ταύρων που εκτείνεται πίσω στο 2002.
Ο Diggle έκλεισε το μακρύ ταμείο μεταβλητότητας το 2011, όταν η άνευ προηγουμένου – και συντονισμένη – η ποσοτική χαλάρωση από τις μεγαλύτερες κεντρικές τράπεζες του κόσμου μείωσε την αστάθεια σε τέτοιο βαθμό που το σχέδιο Artradis δεν ήταν πλέον εφαρμόσιμο.
Τα πράγματα έχουν προχωρήσει από το 2011, όμως, και ο Diggle πιστεύει ότι είναι η κατάλληλη στιγμή για να επαναφέρουμε τη στρατηγική του. «Βλέπω μεγάλο μέρος του ίδιου εφησυχασμού και λανθασμένης τιμολόγησης του κινδύνου που είδαμε πριν αρχίσει να φούσκων η παγκόσμια οικονομική κρίση το 2007», δήλωσε στο MarketWatch σε συνέντευξή του.
Ο Diggle πιστεύει ότι, είπε, ότι η ευκαιρία που παρουσιάζουν οι αγορές στο νέο του ταμείο Vulpes AI Long/Short, ή VAILS, που ξεκίνησε την 1η Μαΐου, είναι πολύ παρόμοια, το οποίο θα τρέξει από το Λονδίνο και όχι το πρώην σπίτι του Artradis στη Σιγκαπούρη.
Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες διαφορές. Το 2005–08 μεγάλο μέρος του κρυφού κινδύνου και της πλεονάζουσας μόχλευσης στο σύστημα ήταν στις τράπεζες και τα στεγαστικά δάνεια. «Το 2025 οι χρηματοπιστωτικές αγορές είναι γεμάτες με διάφορα ρήγματα, αλλά τώρα η φούσκα και η επικίνδυνη μόχλευση επικεντρώνεται στα ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια και την ιδιωτική πίστη».
Εδώ, και πάλι, τα περιουσιακά στοιχεία είναι παρεξηγημένα, ανεπαρκώς ρυθμισμένα, μη ρευστοποιήσιμα, λανθασμένα ή υπερτιμημένα και η αποεπένδυση είναι δύσκολη χωρίς να δεχθούν χτυπήματα ή να σημειώσουν την αξία άλλων συμμετοχών.
Πρώτον, δεδομένων των τεράστιων δημοσιονομικών ελλειμμάτων και των τεράστιων χρεών που πραγματοποιήθηκαν από μια δεκαετία QE και στη συνέχεια της παγκόσμιας πανδημίας, δήλωσε ο Diggle, «οι κεντρικές τράπεζες απλά δεν είναι σε θέση να εφαρμόσουν ξανά παρόμοια διευκολυντική νομισματική πολιτική».
Δεύτερον, υπάρχει πληθωρισμός στο σύστημα για άλλη μια φορά. Μετά από 40 χρόνια εξαγώγησης του αποπληθωρισμού, η Κίνα δεν βρίσκεται πλέον σε αυτή τη θέση, καθώς η παγκοσμιοποίηση αντιστρέφει, και η προστατευτική οικονομία αποσταθεροποιεί τις αλυσίδες εφοδιασμού.
Τρίτον, η γεωπολιτική παρουσιάζει μια σαφή και παρούσα απειλή για την ασφάλεια των αγορών περιουσιακών στοιχείων.
Η τέταρτη, η αγορά μετοχών των ΗΠΑ, που αντιπροσωπεύει τα δύο τρίτα του συνόλου του κόσμου, είναι τώρα – κατά τις περισσότερες μετρήσεις αποτίμησης – δαπανηρή.
Τέλος, πρόσθεσε, «η μεγαλύτερη και πιο ισχυρή οικονομία του κόσμου γίνεται πιλοτικά από έναν αποδιοργανωτικό και, μερικοί μπορεί να αντιμετωπίσουν, απερίσκεπτο καπετάνιο του οποίου το απρόβλεπτο και ο παραλογισμός έχουν προκαλέσει άγριες αναταράξεις στην αγορά».
Φυσικά, υπάρχουν και άλλα ταμεία κινδύνου ουράς και στρατηγικές που επωφελούνται από πτωτικές απόψεις.
Τι προσθέτει λοιπόν; Κατευθείαν από το ρόπαλο, ο Diggle απαντά: «Το έκανα πριν».
Επεσήμανε ότι ποτέ δεν περικύκλωσε το Artradis κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Σε αντίθεση με πολλά κεφάλαια κατά τη διάρκεια αυτών των περιόδων άγριων swings και ασήμαντων, το Artradis επέτρεπε πάντα στους πελάτες να βγάλουν τα χρήματά τους αμέσως. Οι επενδυτές τότε ήταν συχνά υποχρεωμένοι να ρευστοποιήσουν τους πάσχοντες από κίνδυνο ουράς για να αντισταθμίσουν τις απώλειες αλλού.
Ο Ντιγκλ είναι επίσης πρόθυμος να επισημάνει ότι «δεν είμαι μόνιμος, όπως ο Νουριήλ Ρουμπινί και ο Αλφός Εδουάρδος αυτού του κόσμου». Οι επενδυτικές του απόψεις είναι τακτικές, όχι ιδεολογικές. Οι ανησυχίες του σχετικά με τις τιμές των περιουσιακών στοιχείων έχουν απλή προέλευση: «Δεν έχουν αρκετοί άνθρωποι hedges».
Η VAILS σκοπεύει να συνδυάσει επιλεγμένες θέσεις μακράς μεταβλητότητας σε δείκτες και μετοχές με credit-default swaps, σε αντίθεση με την προσέγγιση που εξυπηρετούσε τον Diggle και τους επενδυτές του τόσο καλά το 2008.
Για τους επενδυτές που τρέχουν κεφάλαια κινδύνου ουράς, η πρόκληση παραμένει ζωντανή ενώ η αγορά, όπως συνήθως, αυξάνεται.
«Ήμασταν σε θέση να χαράξουμε επαρκείς αποδόσεις σε ένα περιβάλλον χαμηλής μεταβλητότητας μέσω του κεφαλαιουχικού αρμπιτράζ», δήλωσε ο Diggle.
Αυτό σημαίνει να προσπαθείς να εκμεταλλευτείς τις διαφορές στις αποτιμήσεις μεταξύ διαφορετικών τίτλων του ίδιου εκδότη.
Αυτή τη φορά, η VAILS είναι απίθανο να αναπτύξει στρατηγικές κεφαλαιακού αρμπιτράζ. Οι αγορές, από την άποψη τουλάχιστον, έχουν γίνει πιο αποτελεσματικές τα τελευταία 15 χρόνια.
Ενώ η τοποθέτηση για τη διόρθωση που πιστεύει ο Diggle πρέπει να έρθει και να δημιουργήσει κάποια άλφα για να κρατήσει τους επενδυτές περιεχόμενο στο μεταξύ, η VAILS σκοπεύει να ολοκληρώσει τη στρατηγική μακράς μεταβλητότητας / CDS με ένα συμπληρωματικό μοντέλο συναλλαγών.
Το ιδιόκτητο μοντέλο του χρησιμοποιεί έναν κινητήρα τεχνητής νοημοσύνης, σχεδιασμένο για να παρακολουθεί τα ράφια των εταιρικών δεδομένων και των επικοινωνιών και να προβάλλει περιουσιακά στοιχεία που είναι ασυνήθιστα ευάλωτα σε αποτυχία, είτε επειδή είναι υπερτιμημένα, δόλια ή υψηλού κινδύνου.
Jules Rimmer
πηγή: marketwatch.com
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
