Η Χριστιανική Ένωση CDU/CSU φαίνεται αποφασισμένη να αυστηροποιήσει έτι περαιτέρω τη μεταναστευτική πολιτική της Γερμανίας σε περίπτωση που αναλάβει τη διακυβέρνηση, κάτι που αποδεικνύεται και από τα όσα εκτυλίχθηκαν χθες στην Ολομέλεια της γερμανικής βουλής. Ο επικεφαλής των Χριστιανοδημοκρατών Φρίντριχ Μερτς κατέθεσε το σχέδιό του σχετικά με την παράτυπη μετανάστευση και την πολιτική ασύλου, προτείνοντας μεταξύ άλλων την απόρριψη όλων των αιτήσεων ασύλου στα γερμανικά σύνορα και την κράτηση απορριφθέντων αιτούντων άσυλο που πρέπει να εγκαταλείψουν τη χώρα και αρνούνται να το πράξουν οικειοθελώς.
«Ο υποψήφιος της Χριστιανικής Ένωσης για την καγκελαρία υιοθετεί ένα από τα κύρια αφηγήματα της AfD και θέλει να προχωρήσει σε απελάσεις. Και αυτό το κάνει με αποκλειστικά δική του βούληση», σχολιάζει η tageszeitung του Βερολίνου. «Τα όσα εκτυλίσσονται αυτήν την εβδομάδα είναι άκρως διδακτικά αναφορικά με το πόσο μικρό θα ήταν το όφελος μίας ενδεχόμενης απαγόρευσης της AfD: ο κίνδυνος για το κράτος δικαίου και τον ανθρωπισμό δεν προέρχεται μονάχα από την AfD, αλλά και από το κέντρο του πολιτικού φάσματος, από τον Φρίντριχ Μερτς.

[…] Υιοθετώντας το κεντρικό αφήγημα της AfD πως η μετανάστευση οδηγεί στην αύξηση της εγκληματικότητας και παραδεχόμενος εμμέσως πως δεν θέλει να εφαρμόσει τις διατάξεις του ευρωπαϊκού δικαίου που δεν είναι της αρεσκείας του, ο Μερτς παρουσιάζει τις εθνικιστικές απόψεις της AfD ως κάτι το πραγματικά αποδεκτό», επικρίνει η taz.
«Ορισμένοι υποστηρίζουν πως ο Μερτς δεν μπορούσε να κάνει και αλλιώς», συνεχίζει η εφημερίδα του Βερολίνου. «Όμως ο Μερτς δεν είναι το θύμα της υπόθεσης. Ήταν δική του η απόφαση να αναγάγει τον περιορισμό της μετανάστευσης και την απόρριψη όλων των αιτούντων άσυλο στα βασικά αντίδοτα για τις δολοφονίες στο Ζόλινγκεν, το Μαγδεμβούργο και το Ασάφενμπουργκ. Οι πολιτικοί με ανάστημα, που θέλουν πράγματι να πολεμήσουν τις ακροδεξιές απόψεις, δεν συμπεριφέρονται κατ’ αυτόν τον τρόπο».
Η Süddeutsche Zeitung επισημαίνει από την πλευρά της πως «για πολλούς Γερμανούς το μεταναστευτικό αποτελεί ένα ζήτημα τόσο μεγάλο όσο και η κρίση στην οικονομία». Πολλοί αισθάνονται πως το κράτος έχει χάσει τον έλεγχο «και ακριβώς αυτό το αίσθημα θέλει να αντιμετωπίσει ο Μερτς. […] Με τις προτάσεις του ωστόσο ο Μερτς παίρνει και ένα μεγάλο ρίσκο – σαν να παίζει με μία πηγή ισχύος, την οποία ίσως να μην μπορέσει να διαχειριστεί».

Κατά την εφημερίδα του Μονάχου η Χριστιανική Ένωση CDU/CSU φαίνεται «να αδιαφορεί με επιπολαιότητα και για τις νομικές διαμάχες σχετικά με τις προτάσεις Μερτς, όπως και για τις συνέπειες [που θα έχουν αυτές] για την ΕΕ. Οι μαζικές απελάσεις στα σύνορα που επιθυμεί η Χριστιανική Ένωση αντίκεινται στο θεμελιώδες δικαίωμα στο άσυλο και στο ευρωπαϊκό δίκαιο. Για τη διενέργεια διαρκών απελάσεων στα γερμανικά σύνορα ο Μερτς θα έπρεπε να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης, την οποία η ευρωπαϊκή δικαιοσύνη πιθανότατα θα απέρριπτε – ιδίως δεδομένου ότι ο αριθμός των αιτούντων άσυλο ήδη μειώνεται».
Μακροπρόθεσμα όλα αυτά «θα έβλαπταν την αξιοπιστία του Μερτς, διότι με τις αποφασιστικές δηλώσεις του δημιουργεί μία προσδοκία, την οποία δύσκολα θα μπορούσε να υπηρετήσει». Την απογοήτευση που θα αισθανθούν πολλοί τότε «θα έρθουν να καρπωθούν οι δεξιοί λαϊκιστές: και ήδη διαφαίνεται πως το 2029 θα μπορούσε να είναι πλέον η σειρά της AfD».
Σερβία: Ο Βούτσιτς μάχεται να κρατηθεί στην εξουσία
Το τελευταίο διάστημα πραγματοποιούνται μαζικές διαδηλώσεις στη Σερβία, με αφορμή το δυστύχημα στο Νόβι Σαντ, οι οποίες είχαν και ως αποτέλεσμα την παραίτηση του Σέρβου πρωθυπουργού Μίλος Βούτσεβιτς.

Εικόνα: Marko Drobnjakovic/AP/picture alliance
«Η παραίτηση του Βούτσεβιτς δεν πρόκειται ωστόσο να καθησυχάσει τους διαδηλωτές, που κατεβαίνουν στους δρόμους της Σερβίας εδώ και περίπου τρεις μήνες», εκτιμά η Frankfurter Allgemeine Zeitung. Και αυτό επειδή το αίτημά τους «συνίσταται σε πολλά περισσότερα από την ανάδειξη των υπευθύνων του δυστυχήματος. Αντιθέτως, ζητούν ριζικές αλλαγές. Εάν το ζήτημα ήταν μονάχα το Νόβι Σαντ, τότε οι κινητοποιήσεις δεν θα είχαν τέτοια ορμητικότητα. Σε αυτές συμμετείχαν εξάλλου άνθρωποι από ολόκληρη τη χώρα και από διαφορετικές κοινωνικές ομάδες, διότι η τραγωδία και η αντίδραση της κυβέρνησης υπό τον πρόεδρο Αλεξάνταρ Βούτσιτς μετατράπηκαν σε σύμβολα των επιπτώσεων της διαφθοράς και της ανεξέλεγκτης εξουσίας στη χώρα».
Τα τελευταία χρόνια ο πρόεδρος Βούτσιτς «έχει στρέψει τη σερβική πολιτική απολύτως γύρω από το πρόσωπό του – και ως εκ τούτου το ζήτημα είναι εν τέλει ο ίδιος. Μετά την παραίτηση του πρωθυπουργού βρίσκεται έτσι σε ακόμα πιο δύσκολη θέση, επειδή πλέον δεν υπάρχει κανένας άλλος στον οποίο να μπορεί να επιρρίψει τις ευθύνες. Ο Βούτσιτς βέβαια δεν έχει ηττηθεί ακόμη. Κατά την ανέλιξή του στην εξουσία έχει αποδείξει πόσο δεινός τακτικιστής είναι, καθώς και ότι δεν έχει κανέναν ενδοιασμό. Και με αυτές ακριβώς τις αρετές θα συνεχίσει να πορεύεται, προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία», καταλήγει η FAZ.

Εικόνα: Darko Vojinovic/AP/picture alliance
«Στη Σερβία πραγματοποιούνται για τρίτη φορά μέσα σε λίγα χρόνια μαζικές διαδηλώσεις, στις οποίες συμμετέχουν περισσότεροι Σέρβοι ακόμα και από εκείνους που κατέβηκαν στους δρόμους το 2000 για την ανατροπή του αυταρχικού ηγέτη Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς», τονίζει η Süddeutsche Zeitung.
«Ο Βούτσιτς έχει στη διάθεσή του έναν εκτενέστατο κομματικό μηχανισμό, ο οποίος έχει διεισδύσει σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες και θεσμούς. […] Όσοι αντιστέκονται απειλούνται με μισθολογικές περικοπές ή απολύσεις, όπως συμβαίνει ήδη στα σχολεία του Βελιγραδίου που συμμετείχαν ή ήθελαν να συμμετάσχουν στις μαθητικές κινητοποιήσεις. Επιπλέον, ο Βούτσιτς απολαμβάνει και προστασίας λόγω του εγχειρήματος για προμήθειες λιθίου στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο, αλλά και επειδή επιτρέπει στη σερβική αμυντική βιομηχανία να παράγει εξοπλισμούς για την Ουκρανία.
Ο Βούτσιτς θα μπορούσε φυσικά να χάσει σε μία δίκαιη εκλογική αναμέτρηση, ιδίως στο Βελιγράδι. Εδώ και καιρό όμως δεν διεξάγονται πλέον δίκαιες εκλογές στη Σερβία, το αντίθετο. Οι εκλογές χειραγωγούνται σε όλα τα επίπεδα, ενώ η κυβερνητική προπαγάνδα που προωθούν πολυάριθμα μέσα ενημέρωσης εμποδίζει την ανάδειξη εναλλακτικών πολιτικών λύσεων. Γι’ αυτό και θα έπρεπε να αλλάξουν πολλά στη Σερβία, προτού να υπάρξει μία αλλαγή».

