Η οικονομία της Ιαπωνίας αναπτύσσεται κατά μέσο όρο μόλις 0,1% ανά τρίμηνο τα τελευταία δέκα χρόνια. Αυτό δεν είναι τυχαίο, καθώς η Ιαπωνία είναι μια από τις «παλαιότερες» οικονομίες του πλανήτη.
Τα εμπειρικά δεδομένα δείχνουν ότι οι γηράσκουσες κοινωνίες, που χαρακτηρίζονται από μειωμένο εργατικό δυναμικό, έχουν τα υψηλότερα χρέη.
Οι υποχρεωτικές κρατικές δαπάνες φτάνουν στα ύψη και απαιτούνται χαμηλά επιτόκια για να δελεαστούν τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις να δανείσουν και να ξοδέψουν για να δημιουργήσουν (τεχνητή) ανάπτυξη.
Το αποτέλεσμα είναι μια ολοένα και ταχύτερη υποτίμηση του νομίσματος σε σχέση με τις χώρες με υψηλότερη δυνητική αύξηση του ΑΕΠ.
Από αυτή την άποψη, θα είναι ενδιαφέρον να δούμε πόσο σκληρά θα πατάξει ο Τραμπ τη μετανάστευση.
Και πώς η κυβέρνησή του θα κάνει διάκριση μεταξύ μαζικής μετανάστευσης και στοχευμένης μετανάστευσης. Όσο πιο αυστηρή θα γίνει η πολιτική, τόσο μεγαλύτερος θα είναι ο αντίκτυπος στη δυνητική αύξηση του ΑΕΠ και, ως εκ τούτου, στη νομισματική πολιτική και στα επιτόκια.