Η Ευρώπη βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή και η UBS εξέτασε τις διαρθρωτικές μεταβολές στο πιστωτικό οικοσύστημα της Ευρώπης, με ιδιαίτερη προσοχή στην πιθανή εφαρμογή μιας ένωσης κεφαλαιαγορών.
Μεγάλες δυνάμεις πλήττουν την Ευρώπη αυτή τη στιγμή. Κάποιες διαρθρωτικές και κάποιες φευγαλέες. Σε ένα περιβάλλον όπου ένα tweet του Trump μπορεί να μετατρέψει τις αγορές σε κάτι διαφορετικό, είναι δύσκολο να προβλέψουμε το κλίμα της αγοράς και να κάνουμε σχετικές αξιολογικές κρίσεις μεταξύ των ΗΠΑ και της Ευρώπης από μέρα σε μέρα.
Αντίθετα, εστιάζουμε σε πιο διαρθρωτικές δυναμικές της αγοράς. Αυτές περιλαμβάνουν τη συνεχιζόμενη αποδιαμεσολάβηση (ή ωρίμανση του οικοσυστήματος εταιρικού δανεισμού της Ευρώπης), τα ισχυρά θεμελιώδη μεγέθη και τα χαμηλά ποσοστά αθέτησης των δανείων υψηλής απόδοσης, των κοινοπρακτικών δανείων και του άμεσου δανεισμού, καθώς και τον πιθανό αντίκτυπο μιας ένωσης αποταμιεύσεων και επενδύσεων σε περίπτωση που αυτή υλοποιηθεί.
Οι ευρωπαϊκές εταιρείες προμηθεύονται πολύ μεγαλύτερο ποσοστό χρηματοδότησης από τράπεζες από ό,τι οι αντίστοιχες των ΗΠΑ. Οι εκτιμήσεις ποικίλλουν, αλλά οι περισσότερες τοποθετούν τη χρηματοδότηση από ευρωπαϊκές τράπεζες στο 85% έναντι 50%-55% για τις ΗΠΑ.
Εάν οι κεφαλαιαγορές της Ευρώπης ωριμάσουν και ευθυγραμμιστούν περισσότερο με το μείγμα πηγών εταιρικής χρηματοδότησης των ΗΠΑ, όπως συνήθως αναμένουν οι ειδικοί, τότε πιθανότατα θα ανοίξει μια διαρθρωτική ευκαιρία στον μη τραπεζικό δανεισμό. Οι αυστηρότερες κεφαλαιακές απαιτήσεις για τις τράπεζες πιθανότατα θα αποτελέσουν βασικό παράγοντα για την προώθηση αυτής της τάσης.
Εκτός από τα παραδοσιακά τραπεζικά δάνεια, η ευρωπαϊκή αγορά εταιρικού χρέους αποτελείται από μια μεγάλη αγορά ομολόγων επενδυτικής βαθμίδας με μεγάλη ρευστότητα και μια αγορά υποεπενδυτικής βαθμίδας που είναι ευρύτερη από ποτέ (δημόσια υψηλής απόδοσης, κοινοπρακτικά δάνεια και άμεσος δανεισμός).
Παρόλο που πρόκειται για ξεχωριστές αγορές, οι εταιρείες μπορούν να συνεργαστούν αποτελεσματικά και με τις τρεις για να επιτύχουν το καλύτερο αποτέλεσμα κόστους κεφαλαίου και να ευθυγραμμιστούν με τις προτιμήσεις των επενδυτών.
Από την άποψη της ζήτησης, οι ασφαλιστικές εταιρείες, τα συνταξιοδοτικά ταμεία και τα ιδιωτικά κεφάλαια χρέους στοχεύουν ολοένα και περισσότερο στην εταιρική πίστωση για υψηλότερες αποδόσεις σε ένα περιβάλλον χαμηλών επιτοκίων (ακόμα και καθώς τα επιτόκια αυξάνονται, τα spreads παραμένουν ελκυστικά). Πολλοί επενδυτές έχουν επίσης δομικά υπο-βάθρες έναντι της Ευρώπης στα παγκόσμια χαρτοφυλάκια υψηλής απόδοσης.
Κατά την άποψή μας, είναι λογικό να περιμένουμε ότι αυτό θα διαμορφωθεί σωστά με την πάροδο του χρόνου και οι κατανομές θα αυξηθούν ανάλογα. Η επιλογή πιστώσεων και η διαχείριση κινδύνου θα γίνουν ολοένα και πιο κρίσιμες καθώς ο κύκλος ωριμάζει.
Όλες οι αγορές εταιρικού χρέους επωφελούνται από τις πολιτικές αποκλιμάκωσης των δασμών, οι οποίες βοηθούν τα spreads να υποχωρήσουν και οι αποδόσεις να κινηθούν περαιτέρω προς τα πάνω. Και, παρά την πρόσφατη ευρεία αστάθεια, πιστεύουμε ότι η πίστωση βρίσκεται σε καλή θέση – ειδικά στην Ευρώπη.
Υπάρχουν όμως ορισμένοι κίνδυνοι που ενέχουν αρνητικές επιπτώσεις και οι επενδυτές αισθάνονται μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στην αξιολόγηση των προοπτικών των εταιρειών καθώς προχωρά το έτος. Η πρόβλεψη βραχυπρόθεσμων κινήσεων της αγοράς είναι παιχνιδάκι. Αντίθετα, αξίζει να προσπαθήσουμε να εξετάσουμε μέσα από τον θόρυβο και να επικεντρωθούμε στα υποκείμενα θεμελιώδη μεγέθη της αγοράς και των εκδοτών.
Όσον αφορά την υψηλή απόδοση, η Ευρώπη είναι αναμφισβήτητα η αγορά υψηλότερης ποιότητας, με το 70% της αγοράς να έχει αξιολόγηση BB. Ένα μεγάλο ποσοστό αυτής είναι εισηγμένο στο χρηματιστήριο, επωφελούμενο από την υψηλότερη διαφάνεια που τη συνοδεύει. Αυτό συνήθως οδηγεί σε χαμηλά ποσοστά αθέτησης σε σύγκριση με τις ιδιωτικές πιστωτικές αγορές, οι οποίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη χρηματοδότηση περισσότερων συναλλαγών ιδιωτικών κεφαλαίων.
Επί του παρόντος, οι αποτιμήσεις στην ευρωπαϊκή αγορά ομολόγων υψηλής απόδοσης είναι σε εύλογη αξία με περιθώρια περίπου 350-400 μονάδων βάσης, γύρω από τον μακροπρόθεσμο μέσο όρο, και αποδόσεις 5,75%-6,25%, πάνω από τον μακροπρόθεσμο μέσο όρο.
Η οικονομική επιβράδυνση που προκαλείται από τους δασμούς δεν μεταφράζεται σε υψηλότερο κίνδυνο αθέτησης, απλώς σε έναν βραδύτερο ρυθμό απομόχλευσης που μπορεί να αντιστραφεί γρήγορα. Οι αγορές έχουν επίσης αναμειχθεί, προσφέροντας περισσότερες δυνατότητες και ευελιξία στις εταιρείες για πρόσβαση σε κεφάλαια.
Τα κοινοπρακτικά δάνεια χρησιμοποιούνται συνήθως για τη χρηματοδότηση εξαγορών ιδιωτικών κεφαλαίων, με το μεγαλύτερο μέρος της αγοράς να έχει αξιολόγηση Β.
Οι αγορές δανείων έχουν αποφέρει ισχυρές αποδόσεις τα τελευταία χρόνια και οι επενδυτές δανείων επωφελούνται από τη χαμηλή μεταβλητότητα της κατηγορίας περιουσιακών στοιχείων λόγω τριών κύριων προστατευτικών μηχανισμών: i) προϊόν με ανώτερη εξασφάλιση, χαμηλά ποσοστά αθέτησης και υψηλές ανακτήσεις, ii) προϊόν κυμαινόμενου επιτοκίου χωρίς ουσιαστική διάρκεια και iii) μια βάση επενδυτών που κυριαρχείται από CLO, ημιμόνιμες κεφαλαιακές δομές που σπάνια είναι αναγκαστικοί πωλητές.
Με τα περιθώρια δανείων να βρίσκονται επί του παρόντος γύρω στις 400 μονάδες βάσης, πιστεύουμε ότι έχουν ελκυστική τιμή για τους επενδυτές.
Κάνοντας ένα βήμα πίσω από την τρέχουσα δυναμική της αγοράς, είναι επίσης σημαντικό να λάβουμε υπόψη ορισμένες θεμελιώδεις αλλαγές πολιτικής που θα μπορούσαν να είναι στον ορίζοντα.
Το πλαίσιο της ενιαίας αγοράς του πρώην Ιταλού πρωθυπουργού Ενρίκο Λέτα βασίζεται στην ελεύθερη κυκλοφορία της γνώσης, των δεδομένων και της καινοτομίας. Για τις εταιρείες και τα ιδρύματα που αναζητούν κεφάλαια με δανεισμό, η φιλοσοφία του Λέτα προωθεί μια πιο δυναμική ευρωπαϊκή κεφαλαιαγορά, με στόχο να κατευθύνει τις τεράστιες ιδιωτικές αποταμιεύσεις της Ευρώπης σε παραγωγικές επενδύσεις όπως οι ψηφιακές και πράσινες υποδομές και άλλες εταιρικές χρηματοδοτήσεις.
Ο Λέτα ζητά «εναρμόνιση των καθεστώτων αφερεγγυότητας σε ολόκληρη την ΕΕ» και «φορολογική μεταχείριση του χρέους έναντι των ιδίων κεφαλαίων» για τη μείωση του γεωγραφικού κατακερματισμού.
Αυτό θα μπορούσε να μειώσει τα διασυνοριακά ασφάλιστρα κινδύνου και το κόστος δανεισμού για τις εταιρείες, ειδικά στις πιστώσεις υψηλής απόδοσης και στις ιδιωτικές πιστώσεις. Η πιο αποτελεσματική αναδιάρθρωση βάσει των προτάσεων πιθανότατα θα ενίσχυε τα ποσοστά ανάκαμψης για τους επενδυτές σε προβληματικά χρέη.
Η ρευστότητα, ιδίως στα κοινοπρακτικά δάνεια και τις ιδιωτικές πιστώσεις, θα μπορούσε να αυξηθεί σημαντικά στο πλαίσιο μιας «ενοποιημένης ευρωπαϊκής αγοράς τιτλοποίησης» και της υποστήριξης για τις «εισαγωγές ομολόγων ΜΜΕ», καθώς οι μη τραπεζικοί δανειστές (π.χ., ιδιωτικά πιστωτικά κεφάλαια) θα μπορούσαν να τιτλοποιήσουν δάνεια πιο εύκολα, απελευθερώνοντας κεφάλαια για νέο δανεισμό.
Με την άρση των εμποδίων για τις ασφαλιστικές εταιρείες/ταμεία συντάξεων να επενδύουν σε ιδιωτικό χρέος και τιτλοποιημένα προϊόντα, είναι πιθανό να εισρεύσουν περισσότερα θεσμικά κεφάλαια σε ιδιωτικά δάνεια, ιδίως άμεσο δανεισμό και χρέος υποδομών.
Και μια πιο ενοποιημένη αγορά θα πρέπει επίσης να μειώσει ένα στοιχείο μεροληψίας προς την κατοικία που υπάρχει σε όλα τα χαρτοφυλάκια των επενδυτών.
Από μια συγκεκριμένη τομεακή οπτική γωνία, η μεγαλύτερη χρηματοπιστωτική ένωση θα βελτίωνε την πρόσβαση στις αγορές ομολόγων και την ιδιωτική πίστωση για τις μεσαίες και τις μικρές έως μεσαίες επιχειρήσεις.
Η ευκολότερη τιτλοποίηση και οι θεσμικές επενδύσεις θα μπορούσαν να μειώσουν το κόστος χρηματοδότησης για έργα υποδομών και πράσινα έργα.
Τέλος, οι πιο αποτελεσματικοί κανόνες αφερεγγυότητας πιθανότατα θα προσέλκυαν κεφάλαια ειδικών καταστάσεων σε χρέη υψηλής απόδοσης και σε προβληματικά χρέη, καθώς θα άρουν πολλαπλά εμπόδια που εμποδίζουν την ελευθερία των χρηματοοικονομικών συνθηκών, όπως: διαφορετικοί κανονισμοί, διαφορετική νομική τεκμηρίωση, διαφορετικοί κύκλοι διακανονισμού και διαφορετικοί επενδυτικοί κανόνες.
Θεωρητικά, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι θα υπάρξουν μεγαλύτερες συμφωνίες με τη συμμετοχή περισσότερων επενδυτών.
πηγή: investing.com
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
