Το μόνιμο ερώτημα των ασχολούμενων με τα χρηματιστήρια παγκοσμίως, είναι αν η μετοχή που σκέφτονται να αγοράσουν είναι πραγματικά φθηνή. Ο κίνδυνος του false entry point είναι πάντα υπαρκτός, ακόμη και αν -με βάση τα στοιχεία που εξετάζουν- δεν είναι ιδιαίτερα πιθανός. Τι κάνει όμως μια μετοχή φθηνή ή ακριβή και επομένως επενδύσιμη ή όχι;
- Για την αξιολόγηση μιας τέτοιας επένδυσης, οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται είναι πολλές. Άλλες περισσότερο επιστημονικές (τεχνική ανάλυση, μελέτη ισολογισμών και λοιπών θεμελιωδών στοιχείων και εκτίμηση προοπτικών) και άλλες πιο απλοϊκές: ‘’…έλα μωρέ, φθηνή είναι. Εδώ άλλες είναι ακριβότερες στο tableau(!!!!)’’.
H απάντηση στο ερώτημα είναι μάλλον απλή, με την προϋπόθεση μιας πολύ σημαντικής παραδοχής: ‘’ότι η κατάσταση είναι δυναμική και κατά συνέπεια – διαφοροποιούμενων των συνθηκών – μια μετοχή που σήμερα δείχνει φθηνή, μετά από λίγες εβδομάδες ή μήνες μπορεί να έχει ακριβήνει αρκετά (ή το αντίθετο). Ο παράγοντας χρόνος είναι πάντα θεμελιώδης και δεν πρέπει να αγνοείται.
- Έχοντας πει αυτά, να θυμίσω ότι οι νόμοι της προσφοράς/ζήτησης έχουν εφαρμογή και στο χρηματιστηριακό περιβάλλον. Με άλλα λόγια, μια μετοχή αξίζει όσα λεφτά είναι κάποιος αγοραστής διατεθειμένος να δώσει για να την αποκτήσει!!! Προσοχή! Δεν μιλάω για τον πωλητή, γιατί ο τελευταίος ΔΕΝ έχει χρήματα. Έχει χαρτιά!!! Και εφόσον συμμετέχει στη διαδικασία συναλλαγής, έχει αποφασίσει ότι θέλει να τα αποχωριστεί. Αλλά…. Cash is king!! Αnd money talks!!!
Κατά συνέπεια, όποιος αναρωτιέται αν η μετοχή που έχει (ή θέλει να αποκτήσει) είναι φθηνή ή ακριβή, δεν έχει παρά να ανοίξει την οθόνη του και να κοιτάξει τα bids & asks. Θα του πουν αυτό που θέλει να μάθει…