ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Στις 13.12.2023 πρόκειται να παρουσιάσω το βιβλίο μου ‘’ΤΟ ΣΚΑΝΔΑΛΟ ΛΕΠΕΤΕ. Σκέψεις και Προβληματισμοί πως φαγώθηκαν τα χρήματα των Συνταξιούχων από τις Διοικήσεις της ΕΤΕ. Την παρουσίαση θα κάνει ο νομικός σύμβουλος του ΣΣΕΤΕ (Σύλλογος Συν/χων ΕΤΕ) κος Αλ.Στριμπερης.
Λένε ότι όταν γράφει κανείς ιστορία, το πρωταρχικό του χρέος είναι να φανερώνει την αλήθεια και μόνο την αλήθεια. Η αξιοποίηση της Ιστορίας αποτελεί τη μαγιά της πραγματικής προόδου στην επίλυση της Υπόθεσης ΛΕΠΕΤΕ. Η ιστορία είναι κάτι περισσότερο από γεγονότα, αλλά η πολυπλοκότητά της μας κάνει σχεδόν ανίκανους να μάθουμε κάτι ουσιαστικό, τις πραγματικές «αιτίες’’.
Αυτό σημαίνει ότι η μελέτη του παρελθόντος είναι σημαντική για να παίρνουμε καλύτερες αποφάσεις στο μέλλον. Αν δεν μπορούμε να βρούμε το ακριβές μονοπάτι «αιτίας-αποτελέσματος» μπορούμε τουλάχιστον να διακρίνουμε κάποιους ισχυρούς συσχετισμούς και να καθορίσουμε τη δράση μας ανάλογα.
Το πώς θυματοποιήθηκαν χιλιάδες συνταξιούχοι της ΕΤΕ μέσα από την αθλιότητα και τις μεθοδεύσεις των διοικούντων την ΕΤΕ πως συμπεριφέρθηκαν χωρίς αιδώ, χωρίς τύψεις και χωρίς μεταμέλεια. ‘’Οι αιτίες των γεγονότων είναι πάντα πιο ενδιαφέρουσες από τα ίδια τα γεγονότα έλεγε ο Κικέρων Ρωμαίος ρήτορας & πολιτικός (106-43 π.Χ.).
Ο λόγος που αποφάσισα να γράψω αυτό το βιβλίο, είναι να καταγράψω όλα τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν από τον Ιούλιο του 2017 μέχρι και σήμερα, προσδοκώντας ότι θα υπάρξει η παρηγοριά της δικαιοσύνης που να ικανοποιεί φυσικά το περί δίκαιου αίσθημα στην υπόθεση ΛΕΠΕΤΕ (Λογαριασμος Επικουρησης Προσωπικου ΕΤΕ).
Το πρόβλημα βασικά όμως δεν είναι αν οι αποφάσεις δυσαρεστούν. Αυτό που μας λείπει βασικά είναι πειστικές απαντήσεις στην υπόθεση ΛΕΠΕΤΕ. Έχουμε ανάγκη την (ψευδ)αίσθηση της απονομής δικαιοσύνης. Έχουμε ανάγκη, όχι μόνο να πιστεύουμε αλλά και, να το βλέπουμε στην πράξη ότι η δικαιοσύνη είναι όντως τυφλή και δεν αλληθωρίζει ταξικά, συντεχνιακά προς όλους αυτούς που συγκροτούν αυτό που λέγεται κατεστημένο.
Άλλωστε είναι γνωστόν τοις πάση, ότι η εξουσία χρησιμοποιεί πολυσχιδείς μορφές παρέμβασης. Κανένα άλλο ερώτημα όσο του τι είναι δικαιοσύνη δεν έχουν στοχαστεί τόσο βαθιά τα πιο φωτεινά πνεύματα, από τον Πλάτωνα μέχρι τον Καντ. Κι όμως, το ερώτημα αυτό παραμένει μέχρι σήμερα αναπάντητο. Η Διοίκηση της ΕΤΕ ουσιαστικά νομοθετεί, εκτελεί και δικάζει σκιαγραφώντας με αυτόν τον τρόπο την δική της αντίληψη για την ‘’σύγχρονη’’αντίληψη της θεωρίας του δίκαιου που οδηγεί πίσω στο δίκαιο της φεουδαρχίας.
Ο Θρασύμαχος στην πλατωνική «Πολιτεία» αναφέρει: «…Τίποτε άλλο δεν είναι το δίκαιο παρά το συμφέρον του ισχυροτέρου… Δίκαιο είναι το συμφέρον εκείνου που έχει την εξουσία στα χέρια του»· («Το δίκαιον είναι ουκ άλλο τι ή το του κρείττονος συμφέρον… Δίκαιον είναι το της καθεστηκυίας αρχής συμφέρον.»)
Ποιος θα μπορούσε άραγε να φανταστεί ότι μετά από πολλά και δημιουργικά χρόνια εργασιακού βίου στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας, στην ιστορικότερη και μεγαλύτερη Τράπεζα της χώρας, θα ξεσπούσε ένας Οικονομικός Αρμαγεδδών ένα οικονομικό και κοινωνικό ολοκαύτωμα που προκάλεσε ισχυρούς κλονισμούς σε βάρος χιλιάδων συνταξιούχων της με αποκλειστική ευθύνη την Διοίκηση της , η οποία κατά τα τέλη του 2017,με ένα εντελώς απάνθρωπο και παράνομο συνάμα τρόπο, διέκοψε τις μετεργασιακές παροχές που έδινε ο ΛΕΠΕΤΕ εδώ και πάνω από 70 χρόνια περίπου.
Ήταν το Colpo Grosso της ΕΤΕ σε βάρος χιλιάδων συνταξιούχων και των οικογενειών τους οι οποίοι είδαν την περιουσία τους να εξανεμίζεται για να ‘’σωθεί η Τράπεζα’’ κατά δήλωση του τέως Υπουργού Εργασίας Βρούτση.
Το βασικό επιχείρημα της ΕΤΕ όπως άλλωστε και όλων των τραπεζών ήταν ότι η νομοθετική παρέμβαση της Κυβέρνησης ασκήθηκε προκειμένου να απαλλαγεί η ΕΤΕ από την συμβατική της δέσμευση στην Υπόθεση ΛΕΠΕΤΕ, και να προστατευθεί από τις συνέπειες της εφαρμογής των Διεθνών Λογιστικών Προτύπων που την υποχρέωνε να εμφανίσει στους ισολογισμούς της τις συμβατικές υποχρεώσεις απέναντι στους εργαζομένους και στους συνταξιούχους της ΕΤΕ.
Αυτό δεν αποτελεί άραγε μια κυνική ομολογία, δηλ. της παρέμβασης του Κράτους υπέρ των οικονομικών συμφερόντων της ΕΤΕ, σε βάρος των δικαιωμάτων των εργαζομένων που έχουν κατοχυρωθεί με συλλογικές συμφωνίες, όπως στην περίπτωση του ΛΕΠΕΤΕ, από τις οποίες οι διοικήσεις της ΕΤΕ επιδίωκαν να αποδεσμευτούν? Να λοιπόν πως ‘’σώθηκε η ΕΤΕ’’ κατά δήλωση στην Βουλή του Υπ. Βρούτση ο οποίος ταυτίστηκε απροκάλυπτα μέσω της νομοθετικής του παρέμβασης με τα οικονομικά συμφέροντα της ΕΤΕ και μάλιστα με το θρασύτατο επιχείρημα ότι έτσι εξυπηρετείται το …..δημόσιο συμφέρον.’
Η ΕΤΕ επένδυσε κατά παράβασίν του Κανονισμού του ΛΕΠΕΤΕ και των νόμων το συνόλων των αποθεματικών του σε χρηματοπιστωτικά μέσα που εγκυμονούσαν κινδύνους. Η κεφαλαιαγορά, η μάλλον αχαλίνωτη κερδοσκοπία, δεν γνωρίζει παρά μονάχα αριθμούς χωρίς να έχουν την παραμικρή έννοια για τους χιλιάδες δικαιούχους του ΛΕΠΕΤΕ, χωρίς να χαλούν φαιά ουσία για την ευσυνειδησία που διαθέσαν κατά την διάρκεια του εργασιακού τους βίου στην Τράπεζα να τους πετάνε σαν στυμμένες λεμονόκουπες.
Ποιος θα μπορούσε να διανοηθεί ότι αυτή η ενέργεια των διοικούντων θα είχε σαν αποτέλεσμα οι συνταξιούχοι της ΕΤΕ να υποστούν τις μεγαλύτερες συγκριτικά εισοδηματικές απώλειες από το σύνολο των συνταξιούχων συμπεριλαμβανομένων βέβαια και των μνημονικών μειώσεων. Απώλεσαν περίπου το 50 % ίσως και περισ-σότερο των μετεργασιακών παροχών τους
Το σκάνδαλο ΛΕΠΕΤΕ έχει ουσιαστικά αμαυρώσει ολόκληρο το πολιτικό- οικονομικό σύστημα της χώρας και υποσκάπτει τα θεμέλια της Δημοκρατίας. Αποτελεί πλήγμα και για την ίδια τη δημοκρατία αλλά και τους θεσμούς με αρνητικές συνέπειες στην γενική εικόνα της χώρας. Φαίνεται ότι υπάρχουν δεσμοί αίματός μεταξύ πολιτικού και του χρηματοπιστωτικού συστήματος .
Η Διοίκηση της ΕΤΕ στην Υπόθεση ΛΕΠΕΤΕ διεκδικεί Νόμπελ Αναξιοπιστίας, γιατί απ’ότι φαίνεται,η έλλειψη πίστης ή η «απιστία» φαίνεται να είναι ο κανόνας σε αυτόν τον τομέα. Μια νίκη μας στην υπόθεση ΛΕΠΕΤΕ αυτομάτως δημιουργεί τις προϋποθέσεις να διαρραγούν αυτοί οι δεσμοί. Ουδείς συνάδελφος δεν πρέπει να αγνοεί η να αδιαφορεί για αυτό το θέμα.
Ουδείς συνάδελφος δεν πρέπει να αισθάνεται ηττημένος στην υπόθεση αυτή η οποία δεν πρέπει επ’ουδενι να θαφτεί. Η ελπίδα αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο και ζωοδότρα πηγή της ύπαρξης. Αντιπροσωπεύει την πίστη της ζωής και στην ικανότητά ενός ανθρώπου να μπορεί να προσδοκά το καλό . Όλες οι Διοικήσεις της Εθνικής Τράπεζας μετά το 1996, φέρουν ακέραια την ευθύνη για τη χρεοκοπία του Λογαριασμού Επικούρησης. Ένοχη σιωπή των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων για τις μεθοδεύσεις της ΕΤΕ στην Υπόθεση ΛΕΠΕΤΕ.
- Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυσή της;» αναρωτιέται ευφυέστατα ο Μπ.Μπρεχτ στην τελευταία σκηνή τής «Όπερας της Πεντάρας».
Το Σκάνδαλο ΛΕΠΕΤΕ αποτελεί το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην ιστορία του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και ίσως και της ευρωζώνης.
Με το παρόν βιβλίο, θα ήθελα να αποτείνω και φόρο τιμής, όχι μόνο προς τους συνάδελφους και συναδέλφισσες αγωνιστές και αγωνίστριες, αλλά και σε αυτούς που “έφυγαν” πικραμένοι και απογοητευμένοι από την απάνθρωπη συμπεριφορά της Διοίκησης της Τράπεζας, την οποία είχαν την τιμή, όπως και εμείς άλλωστε, να την υπηρετήσουν επί σωρεία ετών. ‘’Οι νεκροί περιμένουν’’. Από το ομώνυμο βιβλίο της Διδώ Σωτήριου.
Προσπαθώντας να δώσω μια όσο το δυνατόν αντικειμενικότερη αντίληψη όλα όσα αναφέρονται στο βιβλίο αυτό, υποστηρίζονται κυρίως από έγγραφα και καταστάσεις, με βάση τις προσωπικές μου αναφορές και ενέργειες έτσι όπως εξελίχθηκαν και καταγράφηκαν, χωρίς καμμιά διάθεση αντιπαράθεσης με τις ενέργειες του Συλλογικού μας Οργάνου (ΣΣΕΤΕ) η και μεμονωμένων συνάδελφων.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΧΡΗΣ
ΣΥΝ/ΧΟΣ ΕΤΕ
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
