Το Ταμείο Ανάκαμψης και τα 21 δισ. σε επιχορηγήσεις και δανεικά μας μένουν, για 30 μήνες από σήμερα. Από εκεί και πέρα όλα παίζονται. Θα προκάνουμε;
Δεν είναι μόνο κυβερνητικό το θέμα. Είναι πολιτικό από τη στιγμή που τα πάντα στην οικονομία “φιλτράρονται” από την πολιτική και το πολιτικό κόστος μιας ακατανόητης αριστερίστικης ιδεολογίας που μας περιβάλλει για 10ετίες.
Τα πράγματα όμως όσο και αν φαίνονται δύσκολα, δεν είναι αν θέλεις πολιτικά να δουλέψεις με στόχους και με σχέδια. Αν θέλεις να τολμήσεις και να δώσεις στον τόπο ό,τι δικαιούται για να πάει μπροστά.
Μεταρρυθμίσεις για επενδύσεις. Επενδύσεις κάθε μορφής με στόχο όμως. Να υποβοηθήσουμε τη χώρα να ακολουθήσει τις μεταρρυθμίσεις που γίνονται στην Ευρώπη.
Να διευκολύνουν την ιδιωτική οικονομία να μην μείνει πίσω σε ό,τι λέγεται παραγωγή και παραγωγικότητα. Να μην ενταχθεί στο μέγα πρόβλημα της ανεργίας όχι επειδή δεν υπάρχουν δουλειές, αλλά γιατί οι δουλειές αυτές δεν εξασφαλίζουν τα εισοδήματα που πρέπει. Ας δούμε τη διαφορά και ας την προσέξουμε.
Να αφήσουμε όμως την Ευρώπη (γιατί αν στρέψουμε προς τα εκεί τα μάτια μας -Ανατολική Ευρώπη- οφείλουμε να ξεκινήσουμε από τη Βουλγαρία, την Τσεχία ή τη Ρουμανία πράγμα που δεν μας συμφέρει…), μιας και έτσι που πάμε εάν τον επόμενο χρόνο πιάσουμε τον πάτο της φτώχειας στα Βαλκάνια (εύκολο αφού είμαστε μια θέση πίσω!!), θα καταλάβουμε πολύ καλά γιατί το τονίζουμε αυτό από σήμερα….
Θα προκάνουμε λοιπόν να αξιοποιήσουμε (σε 30 μήνες) τα τελευταία 21 δισ. που μας δίνει το Ταμείο Ανάκαμψης για ενισχύσεις και φτηνά δανεικά μιας και άλλες επενδύσεις δεν έχουμε, εκτός από αυτές που μόνο εμείς “βαφτίσαμε” άμεσες ξένες επενδύσεις αλλά εννοούμε τα λεφτά που μας έρχονται επειδή πουλάμε σπίτια και οικόπεδα και ό,τι άλλο μάς μένει από ακίνητα…;
Θα προκάνουμε όταν αντί να “ανατινάξουμε” με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο τη γραφειοκρατία στην προσέλκυση επενδύσεων, εμείς ψηφιοποιήσαμε και τη γραφειοκρατία…;
Και ας μην βλέπουμε την κωμική πλευρά του θέματος. Γιατί το βασικότερο από τα ερωτήματα είναι αν στέκει ή όχι η μόνιμη “καραμέλα” της πολιτικής μας σκηνής ότι η Ελλάδα προσφέρει δήθεν μεγάλες επενδυτικές ευκαιρίες και για τον λόγο αυτό θα έχει (δήθεν) και συνεχή ρυθμό επενδύσεων…
Πού τα είδαμε όλα αυτά; Να ρίξουμε μια ματιά όχι μόνο στις ιδιωτικές, αλλά και στις δημόσιες επενδύσεις; Και στο καραγκιοζιλίκι των δημοσίων επενδύσεων που παίχθηκε (ξανά) στη Βουλή, με αποκαλυπτικούς πολιτικούς διαλόγους.
Μην μου πείτε ότι δεν έκαναν αίσθηση οι παραδοχές ότι, για πολιτικούς λόγους και για πολιτικές εξυπηρετήσεις πελατειακών ομάδων των κομμάτων, τα απλά δημόσια έργα κόβονται “κομματάκια” για να μοιράζονται καλύτερα σε όλους τους “πελάτες”(!!).
Γνωστό και παλαιό θέμα βέβαια και κανέναν δεν ξάφνιασε μια παραδοχή του -ακόμη- από τους πολιτικούς.
Ωστόσο, ας μην μας διαφεύγει ότι η αναμόρφωση του συστήματος προώθησης των δημοσίων επενδύσεων ήταν στο μεταρρυθμιστικό έργο που συνδέθηκε και με το Ταμείο Ανάκαμψης… Τι έγινε λοιπόν και πού έχουμε μείνει;
Στη Βουλή ειπώθηκαν αυτά που γράφουμε.
Στη Βουλή βγήκαν όλα αυτά τα πολιτικά ρεζιλίκια. Βγήκαν και σταμάτησαν εκεί. Τίποτε για τις μεταρρυθμίσεις τους. Τίποτε απολύτως για, από εδώ και πέρα, αλλαγές και στις αναθέσεις και στον προγραμματισμό των δημοσίων επενδύσεων (που βεβαίως και δυναμώνουν αισθητά το γενικότερο επενδυτικό κλίμα).
Οπότε πάμε και στις ιδιωτικές επενδύσεις που ουδείς διαφωνεί ότι και εδώ η στασιμότητα σπάει κόκαλα. Ότι οι μεταρρυθμίσεις είναι μόνο στα λόγια και στα χαρτιά… Χωρίς συνέχεια.
Μου δίνει ερέθισμα και το σχόλιο του panos2016 στο χθεσινό σημείωμα για τους μισθούς και τον κατώτατο: “…οι μισθοί ανεβαίνουν όταν ανεβαίνει η παραγωγικότητα. Την δεκαετία του 1960, οι μισθοί ανέβαιναν χωρίς να δημιουργείται πληθωρισμός γιατί αυξανόταν η παραγωγικότητα…”
Συμφωνώ απόλυτα και όλοι ξέρουμε τι σημαίνει παραγωγικότητα και αύξηση της παραγωγικότητας. Όπως (αντίθετα) τι σημαίνει να βασιζόμαστε μόνο στα έτοιμα (τα 36 δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης, τα 20 δισ. του ΕΣΠΑ και παλαιότερα τα ΜΟΠ και κάτι άλλα πακέτα της ΕΕ). Γιατί σε 30 μήνες μάς τελειώνουν. Και κανείς δεν ασχολείται με τη συνέχεια, όχι μόνο μετά το τέλος του 2026 (λήξη προγραμμάτων), αλλά και μετά το 2030, που όλα δείχνουν ότι θα ψαχνόμαστε και πάλι οικονομικά…
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
