Μια φορά να δούμε πράξη από τη δήθεν πολιτική βούληση (όλης της πολιτικής μας σκηνής) και τι στον κόσμο. Κατά τα άλλα, θεατές στο ίδιο πάντα έργο… Αυτήν τη φορά έχουμε επί της πολιτικής σκηνής τον χουλιγκανισμό. Έχουμε και 5 πολιτικές προτάσεις(!!) για τον αφανισμό τους. Τι δεν έχουμε; Πράξεις, επειδή (λέει) είναι όλα στα σκαριά. Μάλιστα. Ας περιμένουμε λοιπόν…
Και μέχρι να δούμε τις πράξεις και τα αποτελέσματά τους πάμε μια βόλτα σε άλλα “επεισόδιά” του ίδιου έργου. Μια βόλτα να δούμε και τη σημασία που έχει, στον τόπο μας, η “πολιτική βούληση”.
Τίτλος του πρώτου επεισοδίου “ο εξηλεκτρισμός της χώρας”.
Αμφιβάλλει κανείς μας ότι, διαχρονικά, είχαμε πολιτική βούληση από τους πολιτικούς και από τις κυβερνήσεις τους για τον πλήρη εξηλεκτρισμό της χώρας; Κανείς και ποτέ.
Ρωτήστε όμως τη ΔΕΗ. Κατάφερε έστω και μία φορά να στήσει ή και να επεκτείνει ένα δίκτυο εξηλεκτρισμού (ακόμη και εκεί που ήταν απαράδεκτη η απουσία του) και κυριολεκτικά δεν χάλασε ο κόσμος (με κάθε τρόπο και με κάθε “μάχη”) να μην γίνει το δίκτυο, γιατί δεν συνέφερε κάποιους από τους ντόπιους;
Είχε ποτέ η ΔΕΗ συμπαράσταση, από την πολιτική σκηνή, στους αγώνες της να προωθήσει τα συγκεκριμένα προγράμματα σχέδια εξηλεκτρισμού;
Πήγε κανείς, είτε από την κυβέρνηση ή και την αντιπολίτευση, να σταθεί δίπλα στην κρατική Εταιρεία ηλεκτρισμού όταν ξεσηκώθηκαν και μοναστήρια στον εξηλεκτρισμό γιατί είχαν άλλη άποψη(!!);
Δόθηκε ποτέ πολιτική ή κυβερνητική μάχη στα βουνά και στους κάμπους που περνούσαν οι γραμμές της ΔΕΗ και είχε σχηματισθεί τοπικό “αντάρτικο” γιατί οι εγκαταστάσεις εξηλεκτρισμού έφερναν προβλήματα στα κοτέτσια και στα μποστάνια..; (ακόμη και εκείνα που είχαν καταπατηθεί από το κράτος…)
Πού βοσκούσε… λοιπόν η δήθεν “πολιτική βούληση” όταν πελάτες-ψηφοφόροι των κομμάτων έκαναν άνω-κάτω το πρόγραμμα για τον εξηλεκτρισμό της χώρας και καθυστερούσαν έτσι 5 ως και 10 χρόνια την ολοκλήρωση του συστήματος;
Υπήρξε ποτέ πολιτική παρουσία για την καταστολή “αντάρτικων” και από τους καταπατητές δημοσίων εκτάσεων επειδή ανέτρεπε την καταπάτησή τους ο εξηλεκτρισμός;
Ποτέ. Η μόνη παρουσία πολιτικών ήταν η συμπαράσταση των κομμάτων (ανάλογα με την πολιτική πελατεία στην περιοχή…) σε εκείνους που (κατά τα άλλα) υπονόμευαν και τον εξηλεκτρισμό της περιοχής τους!!
Πάμε τώρα σε θέματα οικονομικής ανάπτυξης. Σε βιομηχανικές ή και τουριστικές επενδύσεις για τις οποίες πάλι κανείς δεν αμφιβάλλει ότι η πολιτική βούληση είναι δεδομένη.
Αν όμως διαπιστωθεί ότι οι διαμαρτυρόμενοι είναι του πελατειακού τους δυναμικού η βούληση αλλάζει. Και βεβαίως “ταιριάζει” με τις συγκεκριμένες τοπικές διαμαρτυρίες.
Ποιο το αποτέλεσμα; Καθυστερήσεις 5-10 χρόνια γιατί στο μεταξύ έχουμε και την καθιερωμένη…προσφυγή στο ΣτΕ. Και ασφαλώς δεν υπάρχει στην αγορά κάποιος να μην ξέρει τι σημαίνει αυτό…
Να και μια ξεκαρδιστική περιπέτεια που είχε αφετηρία την πώληση σε ιδιώτη της εξαγοράς αποτυχημένου κρατικού ναυπηγείου.
Όταν έτρεξε το πρόγραμμα εξυγίανσης διαφώνησαν κάποιοι κομματικοί αντίπαλοι της κυβέρνησης προφασιζόμενοι ότι η επαναλειτουργία του ναυπηγείου θα κατέστρεφε τα μπάνια του λαού στο λιμάνι δίπλα στις εγκαταστάσεις(!!).
Ποια ήταν και στην περίπτωση αυτή η παρέμβαση της Πολιτείας στη μεταφορά της δεδομένης “πολιτικής βούλησης” της πολιτικής σκηνής, για την επαναφορά της ναυπηγικής βιομηχανίας που ίσως δεν πρόσεξαν και οι αγανακτισμένοι εργαζόμενοι όταν βγήκαν στους δρόμους να διαμαρτυρηθούν; Καμία απολύτως.
Ας σταματήσουμε, λοιπόν, εδώ αυτό το (αναχρονιστικής εποχής) παραμύθι της “πολιτικής βούλησης” (όλων των κυβερνήσεων και όλων των κομμάτων), γιατί δεν έχει ούτε αντίκρισμα ούτε αξία έτσι και η υπόθεση συναντήσει πελατειακά συμφέροντα των κομμάτων. Μακάρι η “καραμέλα” της πολιτική βούλησης να αποκτήσει ουσία, αρχής γενομένης από την οπαδική βία.
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
