Ανταπόκριση από Λονδίνο
Υποβοηθούμενος θάνατος, υποβοηθούμενος εθελούσιος θάνατος, υποβοηθούμενη αυτοκτονία.Όροι που συγχέονται και συχνά χρησιμοποιούνται ανάλογα με τις προσωπικές πεποιθήσεις του καθενός που επιλέγει να συμμετάσχει στο δύσκολο αυτό ντιμπέιτ του δυτικού κόσμου.
Και αν και σε αυτό το «λεπτό» κοινωνικό ζήτημα έχει σημασία κάθε λέξη που χρησιμοποιείται, το βασικότερο θέμα σε κάθε χώρα, είναι αν θα εφαρμοστεί και με ποιον τρόπο. Η Βουλή των Κοινοτήτων της Βρετανίας (House of Commons) αποφάσισε και ψήφισε υπέρ.
Όμως, ο δρόμος είναι μακρύς, μέχρι το νομοσχέδιο του υποβοηθούμενου θανάτου να γίνει νόμος του βρετανικού κράτους που θα αφορά τα έθνη της Αγγλίας και της Ουαλίας. Η βουλευτική διαδικασία της χώρας προϋποθέτει την έγκριση από την Βουλή των Λόρδων (House of Lords), με πέντε επιπλέον στάδια ψήφισης, συζητήσεων και πιθανών τροποποιήσεων που θα προταθούν προς την Βουλή των Κοινοτήτων αλλά ακόμα και την υπογραφή του Βασιλιά.
Η ανεξάρτητη διαδικασία και το οριακό αποτέλεσμα
Όπως και να ‘χει, το πρώτο βήμα έγινε. Οι Βρετανοί βουλευτές, μόλις την Παρασκευή, 20 Ιουνίου, ψήφισαν οριακά υπέρ του νομοσχεδίου «Ενήλικες σε τερματικό στάδιο» (Terminally Ill Adults (End of Life) Bill) στον δρόμο προς την νομιμοποίηση. Μόλις 23 ψήφοι καθόρισαν το αποτέλεσμα, με 314 ψήφους υπέρ, 291 κατά και 39 απουσίες.
Αξίζει να σημειωθεί ότι επετράπη στους βουλευτές να ψηφίσουν ανάλογα με τις προσωπικές τους πεποιθήσεις και όχι σύμφωνα με την γραμμή του κόμματός τους. Για παράδειγμα, η αντιπρόεδρος του κυβερνώντος Εργατικού Κόμματος, Άντζελα Ρέινερ, ψήφισε κατά ενώ την ίδια θέση πήρε ακόμα και ο υπουργός Υγείας Γούες Στρίτινγκ. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι περισσότερο από το 1/3 του υπουργικού συμβουλίου ψήφισε αρνητικά. Στην αντίθετη πλευρά, τόσο ο νυν πρωθυπουργός Στάρμερ όσο και ο προκάτοχός του Σούνακ , ψήφισαν υπέρ.
Τι υποστηρίζουν οι δύο πλευρές
Το ντιμπέιτ εντός της αίθουσας του κτιρίου του Ουέστμινστερ διήρκησε σχεδόν 5 ώρες ενώ είχαν προηγηθεί έντονες συζητήσεις πριν από αυτό, οι οποίες διατηρούνται και μετά την απόφαση. Η βουλευτής των Εργατικών, Κιμ Λέντμπιτερ, η οποία πρότεινε το νομοσχέδιο, χωρίς υπουργική εισήγηση, δήλωσε μετά την ιστορική απόφαση ότι «είμαι ενθουσιασμένη γιατί γνωρίζω τι σημαίνει αυτό για τους ασθενείς στο τελευταίο στάδιο».
Στον αντίποδα, η Επίσκοπος του Λονδίνου, Νταμ Σάρα Μουλαλάι, η οποία είναι και μέλος της Βουλής των Λόρδων, τόνισε ότι «πρέπει να αντιταχθούμε σε έναν νόμο που βάζει τους πιο ευάλωτους σε ρίσκο και αντ’ αυτού να βελτιώσουμε την χρηματοδότηση αλλά και την πρόσβαση σε υπηρεσίες οι οποίες είναι διαμορφωμένες για ασθενείς σε τερματικό στάδιο», σχολιάζοντας το νομοσχέδιο ως «μη εφαρμόσιμο και μη ασφαλές».
Παράλληλα, ο υπουργός Υγείας Γούες Στρίτινγκ, ξεκαθάρισε πως «το NHS δεν είναι έτοιμο να αντέξει μια υπηρεσία υποβοηθούμενης αυτοκτονίας» καθώς «χρειάζεται και λεφτά και χρόνο».
Τι χρειάζεται κάποιος για να πληροί τις προϋποθέσεις;
Σύμφωνα με όσα προβλέπονται στο νομοσχέδιο, η διαδικασία αφορά όσους είναι άνω των 18 ετών και είναι εγγεγραμμένοι τουλάχιστον 12 μήνες στο σύστημα του NHS, έχουν την νοητική ικανότητα για την επιλογή αυτή – εκφράζοντας μία ξεκάθαρη, και σταθερή επιθυμία χωρίς υπόνοια καταναγκασμού ή πίεσης – και έχοντας διαγνωστεί με 6 ή και λιγότερους μήνες ζωής.
Παράλληλα, μεταξύ άλλων, χρειάζονται δύο ξεχωριστές υπογεγραμμένες δηλώσεις με παρουσία μαρτύρων που να ξεκαθαρίζουν την επιθυμία του ασθενή να τερματίσει τη ζωή του ενώ πρέπει να πείσει δύο ανεξάρτητους ιατρούς ότι πληροί τις προϋποθέσεις, με τουλάχιστον εφτά μέρες διαφορά από την κάθε αξιολόγηση.
Μόλις μία αίτηση εγκριθεί, ο ασθενής θα πρέπει να περιμένει 14 ημέρες μέχρι να προχωρήσει τις διαδικασίες ενώ η επιτροπή που θα κάνει δεχτή την εκάστοτε αίτηση, θα αποτελείται από έναν δικηγόρο, έναν ψυχίατρο και έναν κοινωνικό λειτουργό. Αργότερα, ο υπεύθυνος ιατρός θα ετοιμάζει το παρασκεύασμα του ασθενούς με την επιπλέον προϋπόθεση να το παίρνει ο ίδιος χωρίς κάποια επιπλέον βοήθεια χορήγησης.
Σύμφωνα πάντως με δημοσκόπηση του YouGov, την ημέρα της ψήφισης, σχεδόν 6 στους 10 Βρετανούς (από τους 2.000 συμμετέχοντες) υποστηρίζουν την υποβοηθούμενη ευθανασία και επί της αρχής και επί της πρακτικής εφαρμογής.
Πιο πιθανό σενάριο, αν το νομοσχέδιο γίνει τελικά νόμος του κράτους, είναι να εφαρμοστεί η πρώτη περίπτωση σε τέσσερα χρόνια από τώρα, δηλαδή προς το τέλος του 2029.
DW
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
