“Για νέα εποχή στην οικονομία, δεν φτάνουν μόνο οι χαμηλότεροι φόροι και εισφορές…” εκτιμά η κυβέρνηση. Ποιος άλλος το πιστεύει αυτό, στο Ελλαδιστάν…;
Να και η σχετική δήλωση (υπουργός Εθνικής Οικονομίας Κωστής Χατζηδάκης στο Συνέδριο Ευρωπαϊκό Έτος Δεξιοτήτων) “…Αν θέλουμε η Ελλάδα να περάσει σε νέα εποχή στην οικονομία, δεν φτάνει να έχουμε μόνο χαμηλότερους φόρους και εισφορές, τους οποίους μειώσαμε και συνεχίζουμε να μειώνουμε. Δεν φτάνει η σύγχρονη εργασιακή νομοθεσία. Χρειάζεται να δώσουμε ιδιαίτερη έμφαση στο ανθρώπινο δυναμικό, τις ψηφιακές δεξιότητες και τη δια βίου μάθηση που αποτελούν βασικό συστατικό στοιχείο της προσπάθειάς μας…”.
Να χειροκροτήσουμε και εμείς το δεύτερο σκέλος της κυβερνητικής τοποθέτησης, για εκείνα που χρειάζονται και έπρεπε τουλάχιστον να έχουν ξεκινήσει από το κράτος. Και να προσθέσουμε ότι όλα αυτά έπρεπε να είναι ήδη στον δρόμο και να αποτελούν μόνο το περίγραμμα στόχων και ευχών.
Πώς; Να είχαμε ολοκληρώσει και οριστικοποιήσει το “πάντρεμα” της παραγωγής (βιομηχανικής ιδίως) με την παιδεία και ιδίως όλα τα κρατικά Πανεπιστήμια, θέμα που αντί να είναι στο προσκήνιο μόνιμα εμείς το λιβανίζουμε μια 20ετία!!
Αλλά πώς να καταφέρουμε τέτοιας μορφής “παντρέματα” όταν στα 50 χρόνια της μεταπολίτευσης βολοδέρνει… ο άθλιος λαϊκισμός ενός ψευτοσοσιαλισμού με πράσινα, ροζ και μπλε χρώματα που είχε στόχο μόνο τον κρατισμό, με αφετηρία την κρατικοποίηση της βιομηχανικής παραγωγής.
Πρόσχημα η κρατικοποίηση των προβληματικών βιομηχανιών που δήθεν θα εκσυγχρόνιζε το κράτος (Οργανισμός Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων -ΟΑΕ) για να τις παραδώσει στον λαό…
Θυμάμαι τη 10ετία 1975-1985 την “παρότρυνση” ιστορικού ονόματος της βιομηχανίας προς τον πρωθυπουργό “…κύριε πρόεδρε, πόσοι νομίζετε ότι είμαστε οι βιομήχανοι 100-200, βάλτε μας σε μια βάρκα και πνίξτε μας… Σώστε όμως τη βιομηχανία…”.
- Ποιος τον άκουσε και γιατί να τον ακούσει. Η βιομηχανία (αντί να πουληθεί τότε) διαλύθηκε στα χέρια του κράτους. Με απίστευτους διορισμούς και σπατάλες που δεν φαντάζεται ανθρώπινος νους.
Ιστορικό κλωστοϋφαντουργικό συγκρότημα που κρατικοποιήθηκε ως προβληματικό διέθετε ανάμεσα σε άλλα και το πλέον σύγχρονο βαφείο υφασμάτων. Τα κομματόσκυλα κρατικοί-βιομήχανοι (μέλη και του ΣΕΒ…) το είχαν παροπλίσει…
Έδιναν τα υφάσματα της παραγωγής τους στην αγορά, για να την ενισχύσουν… έλεγαν (!!).
Και όπως γράφαμε στην ίδια στήλη (στις 23 Νοεμβρίου του 2012 “Μας έκαναν να μην ξέρουμε τι θέλουμε…”) “…
Ας δούμε τι “κερδίσαμε” από τη ‘δικαίωση’ του πολιτικού αγώνα των κυβερνήσεων και των κομμάτων της μεταπολίτευσης για την κρατικοποίηση. Η χώρα από τις βιομηχανικές της διακρίσεις ακόμη και στη βαριά βιομηχανία (τσιμέντο, χάλυβας, καύσιμα, ναυπηγήσεις, λιπάσματα, χημικές βιομηχανίες, μεταλλεύματα, σιδηρουργία) πέρασε στην αποβιομηχάνιση. Η κοινωνία δεν αντέδρασε βεβαίως σε όλον αυτόν τον διωγμό της βιομηχανίας. Αρκέστηκε στο παπαγάλισμα των μεθοδικότατα σχεδιασμένων πολιτικών συνθημάτων ‘ρίξαμε τους βιομήχανους στη θάλασσα της ΕΟΚ και ας κολυμπήσουν’, ΄οι βιομήχανοι γέμισαν Τράπεζες της Ελβετίας με λεφτά’, ‘τα θαλασσοδάνεια’, ‘τα λεφτά του σχεδίου Μάρσαλ’, ‘η δασμοβίοτη βιομηχανία’ και ‘οι βιομήχανοι πίνουν το αίμα της εργατιάς…’. Αφανίσαμε λοιπόν τη βιομηχανία και μαζί της 400.000 θέσεις εργασίας αλλά ως κοινωνία δείχνουμε να είμαστε ευχαριστημένοι που ξεμπερδέψαμε με αυτόν τον ‘οικονομικό βούρκο’. Συνεπώς ως κοινωνία δεν έχουμε και λόγο να διαμαρτυρηθούμε όταν δεν βλέπουμε ούτε σχέδια ούτε στόχους βιομηχανικής ανάπτυξης. Μας αρκούν κάποιες πολιτικές φανφάρες για κίνητρα και ευνοϊκά μέτρα που ουδέποτε γίνονται πράξη..”.
Πριν δώσουμε λοιπόν ιδιαίτερη έμφαση στο ανθρώπινο δυναμικό, τις ψηφιακές δεξιότητες και τη δια βίου μάθηση, (που βεβαίως και είναι αδύνατον να τα αγνοήσουμε) ας ξεκινήσει η κυβέρνηση με παραπέρα μείωση φόρων και εισφορών (να διευκολύνει ό,τι μας έμεινε από παραγωγή στον τόπο) και ας συνεχίσει, με τα άλλα, αν επανέλθει στην εξουσία το 2027.
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
