Του Γιώργου Κράλογλου
Ο τίτλος δικός μας. Ερέθισμα η επισήμανση του Lysikratis “..η αντιπολίτευση παίρνει επάξια μηδενικό για τη βοήθειά της στην πρόοδο του κράτους!!”.
Αφορμή το χθεσινό μας σημείωμα “Ποιος θα πληρώσει την πανώλη στα αιγοπρόβατα” που δεν θα αργήσει να περάσει στα ψιλά, από τη στιγμή που η κυβέρνηση δικαιώνει το κράτος για τη λειτουργία του, με την “ανοχή” και της αντιπολίτευσης…
Ωστόσο, πιστεύετε πως οι πολίτες-ψηφοφόροι που εξετάζουν εκ των πραγμάτων το κυβερνητικό έργο δεν θα αναζητήσουν και το αντιπολιτευτικό, μπροστά στην πραγματικότητα μας ότι βρώμισε η Ελλάδα από τα άρρωστα εισαγόμενα ζώα;
Θα προσπεράσουν δηλαδή ότι το μόνο που θα συμβεί (μιλάμε για το τελικό-τελικό αποτέλεσμα, όπως πάντα συμβαίνει στη χώρα μας) θα είναι (το πολύ-πολύ) η κάποια μετάθεση κάποιου τελωνειακού, συνοδεία και ελεγκτή (αν συμβεί και αυτό).
Ποιος αμφιβάλει (τελικά) ότι και η συγκεκριμένη νέα υπόθεση δεν θα καταλήξει στο μόνιμο ρεζιλίκι μας να προσκυνάει η κυβέρνηση το κράτος (ως επί της ουσίας κομματικό πελατειακό δυναμικό των κομμάτων εξουσίας), έχοντας τη βεβαιότητα (όπως πάντα συμβαίνει αυτό) πως ούτε η αντιπολίτευση θα χαλάσει τον κόσμο, καθώς υπηρετεί τους ίδιους πελατειακούς λόγους, της δικής της βεβαίως πελατειακής μερίδας…
- Πάμε τώρα από το φαινόμενο αυτό (που συμβαίνει στον χώρο των εισαγωγών) στην παραγωγή και ειδικά στη βιομηχανία.
Είμαστε ήδη σε έντονη αποβιομηχάνιση και συνεχίζουμε με απώλειες σε θέσεις εργασίας περισσότερες από 300.000.
Η κυβέρνηση λέει αυτά που θέλει να πει (σαν τις ασκήσεις του πίνακα) και όσοι πιστοί προσέλθετε. Η αντιπολίτευση ανύπαρκτη και εδώ.
Ακούστηκε έστω και μια υποτυπώδης αντιπολιτευτική ανησυχία για την απουσία μεταποιητικής παραγωγής στον τόπο; Και πότε;
- Είδατε από την αντιπολίτευση μια μάχη ή ένα πανό έστω, για τη βιομηχανική Ελλάδα; Για το τι θα συμβεί στις θέσεις εργασίας αν συνεχίσουμε όπως θα συνεχίσουμε; Απολύτως καμία.
Μα είναι δυνατόν στο Ελλαδιστάν (όπου το κράτος έχει τον πρώτο λόγο) να ελεγχθεί από την αντιπολίτευση η κυβέρνηση όταν δεν κάνει καλά την δουλειά της, έστω και αν χάνει η οικονομία και την βιομηχανία (ανεξάρτητα από έκταση και μέγεθος).
Αυτή είναι η αντιπολιτευτική προτεραιότητα; Να δείχνει ότι ελέγχει την κυβέρνηση επειδή δεν κάνει τη δουλειά της στη βιομηχανική παραγωγή; Και το πολιτικό κόστος (φροντίδας της βιομηχανίας…) ποιος θα το πληρώσει;
- Να φύγουμε όμως από την οικονομία και να περάσουμε άμεσα σε θέματα που αγγίζουν την παιδεία και τον κύκλο παρεμβάσεων που έκανε και προτίθεται να ολοκληρώσει η κυβέρνηση.
Είναι όλα τόσο ωραία και τόσο καλά που και εδώ η αντιπολίτευση δεν έχει λόγο να δίνει το παρών της; Κάθε μέρα και με κάθε τρόπο;
Υπάρχει η αίσθηση ότι έχουμε αυτό που πρέπει να έχουμε σε έλεγχο της αντιπολίτευσης και στην παιδεία ώστε να μη συμβούν ποτέ αυτά δεν θα την αναβαθμίσουν, αλλά όσα την περιορίσουν; Δεν λέμε (προσώρας) περισσότερα.
Γιατί το θέμα μας δεν είναι οι απόψεις μας. Είναι αν τελικά υπάρχει η αντιπολίτευση που επιβάλλεται να υπάρχει και σε όλα τα θέματα της παιδείας. Και ποια είναι, εκτός εκείνης των συνδικαλιστών τους χώρου.
Χρειάζεται να αναφερθούμε και σε άλλα μεγάλα αντιπολιτευτικά κενά, για να αποδείξουμε ότι ο έλεγχος στην κυβέρνηση (σε κάθε κυβέρνηση για 10ετίες τώρα) είναι μόνο αυτό που θεωρεί η ίδια ότι πρέπει ελέγχει; Είναι λοιπόν ή όχι επιβεβλημένο το ερώτημα αν έχουμε την αντιπολίτευση που έχει ανάγκη ο τόπος;
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
