ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΡΑΛΟΓΛΟΥ: Γκαρσόνια της Ευρώπης ή κάτι άλλο…; Θα φανεί το 2025

Μέγα λάθος για τους λίγους της κυβέρνησης που πιστεύουν ότι η Ε.Ε. θα μας κάνει χατίρια στα κουπόνια, γιατί πάμε καλά… Κόψτε φόρους να δείτε προσλήψεις.

Ίσως, και οι 80 στις 100 από τις μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις (όσες άφησε όρθιες ο βλακώδης και γιαλαντζί σοσιαλισμός της ελληνικής σοβιετίας) χέρι-χέρι με μεσαίες, μικρές αλλά και ατομικές, συζητάνε τις αυξήσεις για να βρουν προσωπικό.

Και θα τις ανακοινώσουν και φωναχτά… αν διαπιστώσουν ότι η Πολιτεία στέκεται δίπλα τους και όχι πάνω στον σβέρκο τους, όπως μέχρι σήμερα.

Τι θέλουμε να πούμε με αυτό;

Όταν ο επιχειρηματίας ή ο ντόπιος και ξένος επενδυτής βλέπει την κυβέρνηση να δηλώνει απερίφραστα ότι θα δώσει από 50 εκατ. πριμ παραγωγικότητας (λέει) για την κρατική μηχανή… αλλά τα “μασάει” ακόμη και ως προς την κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος (που ενώ έπρεπε να μην υπάρχει έχουμε μόνο δηλώσεις περιμένοντας τι θα συμβεί μετά το 2025) για να μη χαθούν 120 εκατ. ευρώ τον χρόνο από τον κορβανά, δεν έχει ούτε την εμπιστοσύνη που απαιτείται ούτε διάθεση να σχεδιάσει δράσεις και να χτίσει επενδύσεις στον τόπο.

Όταν ο ιδιώτης επιχειρηματίας αναζητά (πολύ πριν από τη χρεοκοπία του 2008) λύσεις στο εργασιακό με μειώσεις απαράδεκτων εισφορών και αυτό που εισπράττει (από το 2011) είναι ο οθωμανικός κεφαλικός φόρος του ΕΝΦΙΑ (ακόμη και στα αποδυτήρια που βάζουν τις φόρμες τους οι εργάτες του…), ο δε συγκεκριμένος φόρος παραμένει 14 χρόνια (!) με υποσχέσεις για ψευτοπαρεμβάσεις, είναι δυνατόν να καθίσει πρώτος στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για το μισθολογικό;

Όταν το 96% (!) από τους ιδιώτες επιχειρηματίες, παρά την επιδημική κρίση χθες και τις ενεργειακές (σήμερα, αύριο και μεθαύριο, λόγω πολέμων) κρατάνε και θα κρατήσουν το προσωπικό τους (ζητώντας μάλιστα και νέες προσλήψεις), και μόνο το 4% επιχειρήσεων (που έλιωσαν φορολογικά) προχωρούν σε μειώσεις, είναι δυνατόν να μην αντιλαμβανόμαστε ότι χάνεται κάθε πρόθεση για νέο κύκλο κουβέντας με αντικείμενο ανθρώπινους μισθούς και αλλαγές σε συνθήκες εργασίας (εκεί που η δουλειά δείχνει και λίγο δουλεία…,όπως συμβαίνει όντως στην παροχή υπηρεσιών και σε κάποιους τομείς των κατασκευών ή και τουρισμού);

Τι χρειάζεται για να στηθεί το τραπέζι και να καθίσουν αυτοί που πρέπει, την ώρα που πρέπει να καθίσουν; Να δείξει η κυβέρνηση τα χαρτιά της. Η κυβέρνηση και μόνο η κυβέρνηση για δύο λόγους.

Αφενός γιατί τα όσα πρέπει να γίνουν στο μισθολογικό (ώστε να απαντηθούν και οι λόγοι της άρνησης εργασίας σε 200.000-250.000 προσφορές) πρέπει να γίνουν τώρα. Μέσα στο 2024 και πριν προσδιορίσουμε στόχους προϋπολογισμού του 2025, ώστε να ξέρουν επιχειρήσεις και επενδυτές (ξένοι κυρίως αλλά και ντόπιοι) πού βαδίζουν και πού θα βαδίσουν φορολογικά και εισφοροδοτικά. Έτσι μόνο θα κάνουν κουμάντο, θα συμβάλλουν στη συμπλήρωση του επενδυτικού κενού των 100 δισ. Και τελικά θα ανοίξουν και την τσέπη τους μισθολογικά, όσο πρέπει να την ανοίξουν.

Και αφετέρου γιατί εκτός από τις εμφανέστατες προθέσεις να εξετασθεί πάνω σε νέες βάσεις το μισθολογικό στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας (από το 80% περίπου των επιχειρήσεων – όπως σημειώσαμε στην εισαγωγή μας), οι κάποιες φορολογικές μειώσεις και τα κίνητρα (μέσα από αυτές) είναι μονόδρομος. Μονόδρομος αν όντως θέλουμε να κάνουμε κάτι και για την ανακοπή της συνεχιζόμενης μετανάστευσης των νέων μας. Όλα τα άλλα, για την επιστροφή των μεταναστών μας είναι ανοησίες που σερβίρονται στις “δημοπρασίες” βλακωδών υποσχέσεων όλης της πολιτικής σκηνής της χώρας, σήμερα για τις εκλογές του Ιουνίου και μεθαύριο στις άλλες, του 2027.

[email protected]